'(impf. ὤρεγον, f. ὀρέξω, ao. ὤρεξα, pf. inus. ; pass. ao. ὠρέχθην, pf. ὤρεγμαι et ὀρώρεγμαι) :
   I. 1 tendre, étendre : χεῖρα εἰς οὐρανόν, IL. 15, 371 ; OD. 9, 527, vers le ciel ; πρός τινα, SOPH. O.C. 846 ; EUR. Ph. 101 ; PLUT. Cam. 36, etc. tendre les mains vers qqn pour l’implorer ; τινί, OD. 12, 257 ; PLUT. Flam. 16 ; ἐπί τινι, A. PL. 294, 2, m. sign. ;
      2 tendre, présenter, offrir, donner : κέρας, XÉN. An. 7, 3, 29 ; ou κύλικα, PLAT. Phæd. 117 b, une coupe ; fig. κῦδος ὀρέξαι τινί, IL. 5, 33 ; 11, 79 ; 12, 174, etc. ; OD. 4, 275, accorder la gloire à qqn, en parl. des dieux ; πλοῦτον, PD. P. 3, 195, accorder la richesse ;
   II Moy. ὀρέγομαι (ao. ὠρεξάμην, plus souv. ὠρέχθην) :
      1 s’étendre, s’allonger : χερσί, IL. 23, 99, avec les mains, càd. chercher à prendre avec les mains ; ἔγχεϊ, IL. 4, 307, s’étendre avec la javeline, tendre la javeline vers, viser l’adversaire en tendant la javeline : ποσσὶν ὀρωρέχαται (3 pl. pf.) πολεμίζειν, IL. 16, 834, ils se sont élancés pour combattre ; ὀρέξατ' ἰών, IL. 13, 20, il s’étendit en marchant, càd. il marcha du pas allongé d’un dieu ;
      2 avec le gén. s’étendre vers, tendre vers, viser, aspirer à : οὗ παιδὸς ὀρέξατο, IL. 6, 466, il tendit les mains pour prendre son enfant ; en mauv. part, tendre vers qqn, càd. chercher à atteindre, à blesser qqn, IL. 16, 322 ; fig. ὀρεγόμενοι τοῦ πρῶτος ἕκαστος γίγνεσθαι, THC. 2, 65, aspirant chacun à devenir le premier ; ἀληθείας, PLAT. Rsp. 485 d ; δόξης, PLUT. Phoc. 17, aspirer à la vérité, à la gloire ; avec l’inf. PLAT. Prot. 326 a ;
      3 avec l’acc. atteindre, toucher, OD. 11, 392, etc. ; en mauv. part, atteindre avec une arme, blesser, IL. 16, 314 ; 23, 805 ;
      4 se tendre à soi-même qqe ch., càd. prendre avec soi, se charger de, acc. EUR. Or. 303 ;
      5 se tendre, s’épanouir (de joie, etc.) A.RH. 2, 78 ; cf. EMPÉD. (PORPH. V. Pyth. 60) tendre ou se porter vers qqe ch., chercher à atteindre, désirer qqe ch.

➳ Pf. pass. 3 pl. épq. ὀρωρέχαται, IL. 16, 834 ; pl.q.pf. 3 pl. épq. ὀρωρέχατο, IL. 11, 26. Ao. pass. au sens moy. EUR. Hel. 1238 ; XÉN. Mem. 1, 2, 16 ; Ages. 1, 4 ; LUC. Bis acc. 29.

Étym. R. indo-europ. *h₃reǵ-, étendre, diriger ; cf. lat. regō, all. recht.

'

Od. 17.366, E. Ph. 1710 (lyr.), etc. ; Ion. and later Prose, Hdt. 2.2, Arist. HA 497b27, etc. ; impf. ὤρεγον Pi. P. 4.240, App. BC 4.126 ; fut. ὀρέξω Il. 13.327, E. Med. 902 ; aor. ὤρεξα Il. 23.406, Trag. (S. OC 846, etc.), and sts. in Prose, Pl. Phd. 117b, X. An. 7.3.29; — Med. and Pass., Il. 24.506, Th. 2.65, etc. ; fut. ὀρέξομαι E. Hel. 353, Pl. R. 486a (ἐπ-); aor. ὠρεξάμην Il. 23.99, E. HF 16, etc. ; rare in Prose, X. Mem. 1.2.15 ; also ὠρέχθην ib. 16, Ages. 1.4, Smp. 8.35, Hp. Ep. 17, Epicur. Sent. 7, Fr. 187, as well as in E. (Hel. 1238) (not in Hom.); pf. ὤρεγμαι Hp. Oss. 18 ; redupl. 3 pl. ὀρωρέχαται, plpf. -έχατο, Il. 16.834, 11.26. — Cf. ὀρέγνυμι, ὀριγνάομαι : — reach, stretch, stretch out, χεῖρ’ ὀρέγων Od. 17.366 ; εἰς οὐρανόν Il. 15.371, Od. 9.527 ; χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας, in entreaty, 12.257, cf. Plu. Cam. 36 ; μοι… λεχέων ἐκ χεῖρας ὄρεξας Il. 24.743 ; πρός τινα Pi. P. 4.240, cf. S. OC 846, etc. ; Ὅμηρον…, ἐφ’ ὃν πᾶσαι χεῖρ’ ὀρέγουσι πόλεις, to claim him, APl. 4.294.
reach out, hold out, hand, give, κοτύλην καὶ πύρνον Od. 15.312 ; δέπας Il. 24.102 ; ὁπποτέροισι πατὴρ Ζεὺς κῦδος ὀρέξῃ 5.33, cf. 17.453, Hes. Th. 433 ; ἠέ τῳ εὖχος ὀρέξομεν, ἦέ τις ἡμῖν Il. 12.328, cf. S. Ph. 1203 (lyr.); ὀ. πλοῦτόν τινι Pi. P. 3.110 ; τέλος ἔμπεδον Id. N. 7.58 ; ὤρεξε τὴν κύλικα τῷ Σωκράτει Pl. Phd. 117b ; later βοήθειαν ὀρέξαι τοῖς ἀδικουμένοις extend help, POxy. 902.11 (v AD). Med. and Pass., abs., stretch oneself out, stretch forth one΄s hand, Od. 21.53 ; ἀνδρὸς… ποτὶ στόμα χεῖρ’ ὀρέγεσθαι Il. 24.506 (but χεῖρας ὀρεξαμένου having lent a helping hand, Epigr.Gr. 448.4 (Syria)); ὀρεξαμένη ἀπὸ δίφρου Hes. Sc. 456; ὠρέξατο χερσὶ φίλῃσι, χειρὶ σκαιῇ, Il. 23.99, Hes. Th. 178 ; ἔγχει ὀρεξάσθω let him lunge with the spear (from the chariot), Il. 4.307 ; πρόσθεν Ἄρης ὠρέξαθ’ ὑπὲρ ζυγὸν… ἔγχεϊ χαλκείῳ 5.851 ; ποσσὶν ὀρωρέχαται πολεμίζειν, of horses, they galloped to the fight, 16.834; ὀρέξατ’ ἰών he stretched himself as he went, i.e.
made a stride, 13.20 ; ὀρωρέχατο προτὶ δειρήν were stretched out towards the neck, 11.26 ; of fish, rise at the bait, καί τις τῶν τραφερῶν ὠρέξατο Theoc. 21.44 ; for A. Ag. 1111, v. ὄρεγμα 1.1. c. gen., reach at or to a thing, grasp at, οὗ παιδὸς ὀρέξατο he reached out to his child, Il. 6.466, cf. Od. 11.392 ; in a hostile sense, aim at, assail, hit, τοῦ δ’ ἀντίθεος Θρασυμήδης ἔφθη ὀρεξάμενος… ὦμον hit him first on the shoulder, Il. 16.322 ; ib. 314, a gen. pers. must be supplied, ἔφθη ὀρεξάμενος πρυμνὸν σκέλος ; so in 23.805 ὁππότερός κε φθῇσιν ὀρεξάμενος χρόα καλόν ; δηΐων ὀρέγοιτ’ ἐγγύθεν ἱστάμενος Tyrt. 12.12 ; also of a suppliant, τί χρῆμα θηρῶσ’ ἱκέτις ὠρέχθης ἐμοῦ ; E. Hel. 1238. metaph, reach after, grasp at, yearn for, γάμων Id. Ion 842 ; τῶν μεγίστων Id. Fr. 240; ἀπεόντων Democr. 202; ζωῆς Id. 205 ; freq. in Att. Prose, Antipho 2.2.12, Th. 3.42, Pl. R. 439b, 485d, etc. ; ὀ. τοῦ πρῶτος ἕκαστος γίγνεσθαι Th. 2.65 ; so c. inf., πόλιν ὠρέξατ’ οἰκεῖν E. HF 16 ; ὀ. τοιοῦτος γενέσθαι Pl. Prt. 326a ; οὐδέποτε ὠρέχθην τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν Epicur. Fr. 187 ; also, abs., yearn, desire, πάσῃσιν ὀρέξαιτο πραπίδεσσιν Emp. 129.4 ; θυμὸς ὀρέξατο γηθοσύνῃσιν A.R. 2.878 ; ὀρεγόμεθα κατὰ τὴν βούλευσιν Arist. EN 1113a12 ; cf. ὀρεκτός, ὄρεξις. c. acc., σῖτόν τ’ ὄρεξαι take food, E. Or. 303 (v.l. σίτων); αἰώρημα διὰ δέρης ὀρέξομαι I will put the noose on my neck, Id. Hel. 353 (lyr.).

recken, strecken, ausstrecken ; χεῖρ' ὀρέγων εἰς οὐρανόν, Il. 15.371, öfter ; πάντοσε χεῖρ' ὀρέγων, Od. 17.366, von dem Bettler, der die Gabe heischend die Hand ausstreckt ; χεῖρας ἐμοὶ ὀρέγοντας, nach mir, 12.257 ; πρὸς ἄνδρα χεῖρας ὤρεγον, Pind. P. 4.240 ; ὄρεξον χεῖρας, Soph. O.C. 850, vgl. 1132 ; öfter Eur. – Daher hinreichen, darreichen ; οὐ γάρ μοι θνῄσκων λεχέων ἐκ χεῖρας ὄρεξας, Il. 24.743 ; κῦδός τινι, 17.453 u. öfter ; οἷσιν Ἀθήνη νῦν ὤρεξε τάχος, 23.406 ; τῳ εὖχος ὀρέξομεν, 12.328 ; αἴ κέν τις κοτύλην καὶ πύρνον ὀρέξῃ, Od. 15.312 ; τίνι τοῦτο μοῖρα τέλος ὤρεξε, Pind. N. 7.58 ; πλοῦτον, P. 3.110, u. so gewöhnlich von dem, was die Gottheit verleiht ; ἕν γέ μοι εὖχος ὀρέξατε, Soph. Phil. 1188 ; σῖτον ὀρέξαι, Eur. Or. 303 ; ὤρεξε τὴν κύλικα τῷ Σωκράτει, Plat. Phaed. 117b ; Folgde, wie Luc. D.D. 5.4.
Med. sich ausstrecken, seine Hand ausstrecken ; ποτὶ στόμα χεῖρ' ὀρέγεσθαι, Il. 24.506 ; ἔνθεν ὀρεξαμένη ἀπὸ πασσάλου αἴνυτο τόξον, Od. 21.53 ; ὠρέξατο χερσί, mit den Händen sich wornach strecken, hinlangen, Il. 23.99, öfter ; Hes. Th. 178 ; ὀρέξάσθαι ἀπὸ δίφρου, vom Wagen herab langen, reichen, Sc. 456 ; ἔγχεϊ, sich mit dem Speer ausstrecken, d.i. mit gestreckter Lanze auf den Feind zielen, Il. 5.851 (vgl. ὀρέξατο δ' αἶψ' ὀλοοῖο Πηλεὺς αἰγανέην Ap.Rh. 2.828); ποσσὶν ὀρωρέχαται πολεμίζειν, sie strecken sich mit den Füßen, schreiten aus um zu kämpfen, 16.834 ; ὀρέξατ' ἰών, er reckte sich aus im Gehen, schritt weit aus, 13.20 ; ὀρωρέχατο ποτὶ δειρήν, sie streckten sich nach dem Halse zu vorwärts, 11.26 ; – τινός, sich wornach strecken, wornach langen, οὗ παιδὸς ὀρέξατο, er langte nach seinem Kinde, Il. 6.466 ; nach Einem langen, um ihn zu verwunden, nach ihm trachten, 16.332 ; auch c. accus., das, wornach man trachtet, erlangen, treffen, bes. mit Waffen, 16.314, 23.805 ; δούρατος ὠρέξαντο, sie langten nach dem Speere, Ap.Rh. 2.1112 ; – ausstrecken, προτείνει δὲ χεῖρ' ἐκ χειρὸς ὀρεγομένα, Aesch. Ag. 1082 ; ἱκέτις ὠρέχθης ἐμοῦ, Eur. Hel. 1254 ; ὀρεχθῆναι γάμων, darnach verlangen, streben, Ion 842, wie Or. 328. – In Prosa, verlangen ; c. inf., ὅτι ὀρέγεται πάντα ταῦτ' εἶναι οἷον τὸ ἴσον, Plat. Phaed. 75a ; ὅταν ὀρέγηται τοιοῦτος γενέσθαι, Prot. 326a ; Sp., wie ὀρέγεσθαι τούτων τυχεῖν Luc. D.D. 20.4 ; gew. c. gen., τούτου ὀρέγεται καὶ ἐπὶ τοῦτο ὁρμᾷ, Plat. Rep. IV.439b ; πάσης ἀληθείας, VI.485d, öfter ; δόξης, Isocr. 1.2 ; ἔργων ὀρεχθῆναι, 1.46 ; ἐπιτηδευμάτων, dem ἀπέχεσθαι entgegengesetzt, 2.2, wie Xen. Cyr. 5.3.48 ; Sp., καινῶν ὠρέχθη πραγμάτων, Luc. bis accus. 29 ; μειζόνων ἐλπίδων, Pol. 1.8.5 ; τῶν πραγμάτων, nach der Herrschaft streben, 5.104.7 ; auch τῆς γῆς, nach dem Lande zu fahren, 16.5.8.
Bei Ap.Rh. 2.878, θυμὸς ὀρέξατο γηθοσύνῃσι, wird es gleich ὀρεχθέω erklärt.

ὀρέγω
[in Sm.: Job.8:20, Eze.16:49 * ;]
to reach, stretch out; pass. and mid., to stretch oneself out, reach forth; metaph., to reach after, grasp at, aspire to: with genitive of thing(s), 1Ti.3:1, Heb.11:16; φιλαργυρίας (see Ellic. and CGT, in l), 1Ti.6:10.†
SYN.: ἐπιθυμέω, to desire (which see) (AS)