ὀξυ·ϐελής, ής, ές [ῠ]
      1 au trait acéré, à la pointe aiguë, IL. 4, 126 ; en parl. des dards du hérisson, EMPÉD. 234 Sturz ; p. anal. en parl. du soleil, EMPÉD. (PLUT. M. 920 c) ; fig. en parl. du désir, OPP. H. 4, 41 ;
      2 qui lance vivement ou rapidement ces traits, DS. 20, 85 ; subst. ὁ ὀξυϐελής, PHIL. BYZ. Bel. p. 56 b, etc. ; POLYEN 2, 29, machine à lancer des traits.

Étym. ὀ. βέλος.

ές, sharp-pointed, ἆλτο δ’ ὀϊστὸς ὀξυβελής Il. 4.126 ; ὀ. χαῖται, of the porcupine΄s bristles, Emp. 83.2 ; ἥλιος Id. 40 ; νῶτα καράβου Oppian. H. 2.346 ; metaph, πόθος ὀ. ib. 4.41 ; in Prose, of a lancet, τὸ ές Gal. 12.413.
shooting sharp-pointed, and therefore swift, missiles, ὀ. [ὄργανα], opp. λιθοβολικά, Ph. Bel. 54.49 ; ὀξυβελής, ὁ, with and without καταπέλτης, an engine for throwing sharp-pointed bolts, opp. πετροβόλος, D.S. 20.85, 86 ; so ὀξυβελικόν (sc. ὄργανον), τό, ib. 75, etc.

ές, mit spitzen Pfeilen, scharfgespitzt ; ὀϊστός, Il. 4.126, wo erklärt wird ὀξὺ βέλος ὤν. Aber καταπέλται, DS. 14.50, = mit spitzen Pfeilen schießend, oder schnell schießend ; auch ὁ ὀξυβελής allein, eine solche Wurfmaschine, 20.75, τοῖς ὀξυβελέσι καὶ τοῖς ἄλλοις παντοίοις βέλεσιν ἀνειργόμενος. Vom Igel, χαῖται ὀξυβελεῖς, Empedocl. 234, die spitzen Stacheln, von denen man auch glaubte, daß er sie abschießen könne. Uebh. spitz, scharf, rauh, νῶτα καράβου ὀξυβελῆ, Opp. Hal. 2.346, der auch πόθον ὀξυβελῆ vrbdt, 4.41.