'(f. ὀνομάσω, ao. ὠνόμασα, pf. ὠνόμακα ; pass. f. ὀνομασθήσομαι, ao. ὠνομάσθην, pf. ὠνόμασμαι) :
   I nommer, d’où :
      1 appeler par son nom : ἄνδρα ἕκαστον, IL. 10, 68, chaque homme ; cf. IL. 22, 415 ; OD. 4, 278, 551 ; 24, 339 ; HDT. 1, 86 ; τὸν μὲν ἐγὼν… ὀνομάζειν αἰδέομαι, OD. 14, 145, je ne prononce son nom qu’avec respect ; cf. XÉN. Hell. 2, 3, 1 ; PLAT. Tim. 39 c, etc. ;
      2 énumérer en désignant, détailler : πολλὰ δῶρα, IL. 18, 449, beaucoup de présents ;
      3 exprimer en termes précis : λόγοισιν ὀν. βραχέσι (τἀνθυμήματα), SOPH. O.C. 294, exprimer nettement (sa pensée) en peu de mots ; avec un relat. οὐδ' ὀνομάσαι δύναι' ἄν, ὥς ἐστιν φίλον, EUR. Ph. 407, tu ne saurais dire exactement combien cela est agréable ;
   II donner tel ou tel nom à, dénommer : τὸν ὀνύμαξε Κένταυρον, PD. P. 2, 82, qu’elle nomma Centaure, cf. PD. P. 11, 10, etc. ; HDT. 4, 6, etc. ; τὸ ἕτερον ὄνομα, ὃ ὀνομάζουσιν αὐτόν, PLAT. Crat. 402 d, l’autre nom par lequel on le désigne ; avec l’inf. εἶναι ; σοφιστὴν ὀνομάζουσι τὸν ἄνδρα εἶναι, PLAT. Prot. 311 e, on appelle cet homme un sophiste ; cf. XÉN. Ap. 13 ; PLAT. Theæt. 160 b, etc. ; au pass. être nommé, s’appeler : τίς ὀνομάζεταί ποθ' οὗτος ; AR. Av. 288, comment s’appelle-t-il donc ? ὀνομάζειν τι ἐπί τινος, PLAT. Rsp. 493, nommer une chose d’après qqe ch. ; ὀνομάζεσθαι ἔκ τινος, XÉN. Mem. 4, 5, 12, être nommé ou dénommé par ou d’après ; ἀπὸ τούτου μὲν τοῦτο ὀνομάζεται, HDT. 6, 129, c’est à cause de cela qu’on dit, c’est de là que vient le proverbe ;
   III promettre, d’où :
      1 fiancer : νύμφη ὀνομασθεῖσά τινι, SUID. jeune fille promise à qqn, fiancée avec lui ;
      2 destiner, consacrer : τι τῷ δαίμονι, THPP. (ATH. 252 b) qqe ch. à la divinité ;

Moy. désigner par un nom, dénommer, PD. P. 7, 6 ; SOPH. O.R. 1021.

➳ Ion. οὐνομάζω, HDT. 4, 27, 59 ; ao. οὐνόμασα, HDT. 4, 6 ; pf. pass. 3 pl. ὠνομάδαται, DC. 37. Éol. ao. 3 sg. ὀνύμαξε, PD. P. 2, 44 ; 11, 6 ; fut. moy. ὀνυμάξομαι, PD. P. 7, 5.

Étym. ὄνομα.

'

impf. ὠνόμαζον A. Ag. 682 (lyr.), etc. ; Ep. ὀν- Il. 1.361, al. ; fut. ὀνομάσω Pl. Cra. 423d ; aor. ὠνόμασα Od. 24.339, etc. ; pf. ὠνόμακα Pl. Sph. 219b ; — Pass., fut. -ασθήσομαι Gal. UP 6.16, al. ; aor. ὠνομάσθην and pf. ὠνόμασμαι, Th. 1.96, 6.96, etc. ; Ep. ὀνόμασται Parm. 9.1, etc. ; 3 pl. ὠνομάδαται D.C. 37.16 ; — Med., impf. ὠνομάζετο S. OT 1021. — Aeol. or Dor. fut. 3 sg. ὀνυμάξει (or -εῖ) Berl.Sitzb. 1927.167 (Cyrene) ; aor. ὀνύμαξε Pi. P. 2.44 ; Med. fut. ὀνυμάξομαι ib. 7.5 ; pres. ὀνυμάζεται Metop. ap. Stob. 3.1.116 ; (< ὄνομα) : — speak of by name, call or address by name, of persons, πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον Il. 10.68, cf. 22.415 and ὀνομακλήδην ; Πυθοδώρου…, ὃν Ἀθηναῖοι οὐκ ὀνομάζουσιν X. HG 2.3.1 (interpol.); τοῖς προγόνοις αζομένοις ἀπομνημονεύεται ὁπόστος ἀφ’ Ἡρακλέους ἐγένετο his descent… is traced by naming his ancestors, Id. Ages. 1.2. of things, name, specify, περικλυτὰ δῶρ’ ὀνόμαζον Il. 18.449 ; but also, name or promise, opp. giving, εἰ μὲν… μὴ δῶρα φέροι, τὰ δ’ ὄπισθ’ ὀνομάζοι 9.515 ; εἶναί τι ὀνομάζειν use the term ΄being΄, Pl. Tht. 160b, cf. 166c, 201d ; dedicate, τράπεζαν τῷ δαίμονι Theopomp.Hist. 121 ; — Pass., λόγοισι… ὠνόμασται βραχέσι have been expressed, S. OC 294. ὀ. τινά τι call one something, Pi. P. 2.44, A. Ag. 681 (lyr.), Hdt. 4.6, Th. 1.3, E. Hel. 1193 ; ὄνομα τί σε… ὠνόμαζεν λεώς ; Id. Heracl. 87 (lyr.) ; — rarely in Med., παῖδά μ’ ὠνομάζετο called me his son, S. OT 1021 ; — Pass., ὄνομα δ’ ὠνομάζετο Ἕλενος Id. Ph. 605 ; τὴν αὑτῆς ἐπωνυμίαν ὀνομαζόμενον Pl. Phdr. 238a ; ἀντὶ γὰρ φίλων καὶ ξένων, ἃ τότ’ ὠνομάζοντο D. 18.46.
nominate, ὀνομασθεὶς εἰς δεκαπρωτείαν POxy. 1257.1, cf. 1204.4 (iii AD). εἶναι is freq. added pleon., τὰς ὀνομάζουσι εἶναι Ὑπερόχην καὶ… whose names they say are Hyperoche and…, Hdt. 4.33 ; σοφιστὴν ὀνομάζουσιν τὸν ἄνδρα εἶναι Pl. Prt. 311e, cf. R. 428e (Pass.), X. Ap. 13, etc. ; cf. καλέω II. 3 b.
name or call with reference to, in accordance with, or after…, τινὰ or τι ἐπί τινι Pl. R. 493c ; — Pass., ἐπί τινος Isoc. 12.183 ; ἔκ τινος S. OT 1036, X. Mem. 4.5.12 ; ὁ τῆς ἀρίστης μητρὸς ὠνομασμένος S. Tr. 1105.
utter names or words, ἐς τρὶς ὀνομάσαι 'Σόλων' Hdt. 1.86 ; μάλα σεμνῶς ὀνομάζων D. 18.35, cf. 122, 21.158 ; — Pass., φύσις ἐπὶ τοῖς ὀνομάζεται ἀνθρώποισι the name φύσις is given by men to those things, Emp. 8.4, cf. Parm. 9.1 ; παρανομίαν ἐπὶ τοῖς μὴ ἀνάγκῃ κακοῖς ὀνομασθῆναι the name of transgression is applied…, Th. 4.98 ; ἀπὸ τούτου τοῦτο ὀνομάζεται (sc. 'οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ') hence this saying is used, Hdt. 6.130.
make famous, in Pass., οἱ ὠνομασμένοι persons of renown, v.l. for διωνομασμένοι in Isoc. 20.19. — Cf. ὀνομαίνω.

fut. ὀνομάσω, dor. ὀνομάξω (s. unten ὀνυμάζω), den Namen sagen, nennen, bei Namen aufrufen ; πατρόθεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, Il. 10.68 ; ἐξονομακλήδην ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, namentlich aufrufend, 22.415 ; Δαναῶν ὀνόμαζες ἀρίστους, riefst sie mit Namen, Od. 4.278 ; πολλὰ περικλυτὰ δῶρ' ὀνόμαζον, Il. 18.449, zählten sie auf ; aber 9.515 εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι, τὰ δ' ὄπισθ' ὀνομάζοι heißt »die Geschenke nennen«, im Ggstz derer, die er gibt, also zusagen, versprechen ; ἐς τρὶς ὀνομάσαι Σόλωνα, Her. 1.86, sonst οὐνομάζω ; – einen Namen geben, benennen, λαοὶ ὀνόμασθεν, Pind. Ol. 9.50 ; τίς ποτ' ὠνόμαζεν ὧδ' ἐς τὸ πᾶν ἐτητύμως τὰν δορίγαμβρον Ἑλέναν ; Aesch. Ag. 667 ; auch σοφιστὴν ὀνομάζουσι τὸν ἄνδρα εἶναι, Plat. Prot. 311e ; vgl. Her. 4.33.
Pass. heißen, τῶν Λαΐου δήπου τις ὠνομάζετο, Soph. O.R. 1042 ; ὠνομάσθης ἐκ τύχης ταύτης, ὃς εἶ, 1036 ; u. med., ἀντὶ τοῦ δὴ παῖδά μ' ὠνομάζετο, er nannte mich seinen Sohn, 1021 ; mit doppeltem accus., ὄνομα ποῖον αὐτὸν ὀνομάζει, Eur. Ion 800, vgl. Hel. 1209 ; ἃς ἐλπίδας ὀνομάζομεν, Plat. Phil. 40a, öfter, bes. im Crat.; Folgde, τοῦτο ἡ ναῦς ὠνομάζετο, so hieß das Schiff, Ep.adesp. 364 (IX.684), Τηλεβόαι γάρ με τόδ' ὠνόμασαν ; überh. aussprechen, Wörter, Ausdrücke gebrauchen, sich ausdrücken, οὐ γὰρ τὰ ῥήματα τὰς οἰκειότητας ἔφη βεβαιοῦν, μάλα σεμνῶς ὀνομάζων, Dem. 18.35 ; βο ᾷς ῥητὰ καὶ ἄρρητα ὀνομάζων, 18.122. – Auch = namhaft, berühmt machen, οἱ ὠνομασμένοι, im Ggstz von ἄδοξοι, Isocr. 20.19 (Bekk. διωνομασμένοι); ὠνομασμένος τὸ γένος, DS. 11.78. – Vgl. ὀνομαστός.

ὀνομάζω
(< ὄνομα), [in LXX for זָכַר, נָקַב, קָרָא ;]
__1. to name, mention, or address by name: Act.19:13; pass., Rom.15:20, Eph.1:21 5:3; of the use of the Divine name in praise and worship, 2Ti.2:19 (LXX, Num.16:26; cf. Isa.52:11, Amo.6:10).
__2. to name, call, give a name to: Mrk.3:14 (T, R, txt. om.), Luk.6:13-14; pass., 1Co.5:11; before ἐξ (cl.), Eph.3:15 (cf. ἐπ-ονομάζω).†
(AS)