'(f. ιῶ, ao. ὠνείδισα [ῐ], pf. ὠνείδικα [ῐ] ; pass. f. ὀνειδισθήσομαι, ao. ὠνειδίσθην) :
      1 injurier, invectiver, insulter, IL. 1, 211 ; 7, 95 ;
      2 reprocher : avec un dat. de pers. faire des reproches à qqn, EUR. Alc. 701 ; PLAT. Ap. 38 c : avec un acc. de chose, SOPH. O.R. 1423 ; EUR. Or. 4, etc. ; avec double rég. : τί τινι, IL. 9, 34 ; OD. 18, 380 ; HÉS. O. 716 ; HDT. 1, 41 ; SOPH. O.R. 372, etc. ; τινί τινος, HDT. 1, 90 ; ou περί τινος, HDT. 4, 79 ; POL. 30, 4, 8, faire des reproches à qqn au sujet de qqe ch. ; avec une prép. ὀν. εἴς τι, HDT. 8, 92, se répandre en plaintes contre qqe ch. ; avec une conj. ὀν. τινὶ ὅτι, IL. 2, 255 ; PLAT. Rsp. 505 c, etc. ; ou ὡς, XÉN. Mem. 2, 9, 8, reprocher à qqn que ; avec l’inf. εἴ τίς τῳ ὀνειδίζει φιλοκερδεῖ εἶναι, PLAT. Hipparch. 232 c, si qqn reproche à une personne d’être cupide ; rar. avec un acc. de pers. : ὀνειδίζειν τινά, PLAT. Ap. 30 e, faire des reproches à qqn ; avec double rég. : ὀν. τινὰ τοιαῦτα, SOPH. O.C. 1002, faire à qqn de pareils reproches ; avec une conj. ὀν. τινὰ διότι, LUC. Tox. 61, reprocher à qqn que, etc. ; au pass. πάντα οὐκ ὀρθῶς ὀνειδίζεται, PLAT. Tim. 86 d, tout cela est blâmé à tort ; τοιαῦτ' ὀνειδιεῖσθε, SOPH. O.R. 1500, voilà les reproches qu’on vous adressera ; ὀνειδίζεσθαι ἔκ τινος, EUR. Tr. 936, recevoir des reproches par suite de qqe ch.

➳ Fut. moy. ὀνειδιοῦμαι au sens pass. SOPH. l. c.

Étym. ὄνειδος.

'

fut. -ιῶ S. OT 1423, E. Tr. 430, Pl. Ap. 30a ; aor. ὠνείδισα (Ep. ὀν-) Il. 9.34, etc. ; pf. ὠνείδικα Lys. 16.15 ; — Pass., E. Tr. 936, etc. ; fut. Med. ὀνειδιεῖσθε (in pass. sense) S. OT 1500 ; aor. ὠνειδίσθην Plb. 11.4.10 ; cast in one΄s teeth, make a reproach to one, usu. c. acc. rei et dat. pers., ἀλκὴν μέν μοι πρῶτον ὀνείδισας Il. 9.34, cf. Od. 18.380, Hes. Op. 718, Hdt. 1.90, 8.106 ; αἰσχύνομαί σοι τοῦτ’ ὀνειδίσαι A. Ch. 917 ; ἃ δ’ εἰς γάμους μοι βασιλικοὺς ὠνείδισας E. Med. 547 ; ὀ. φόνον [τινί] D. 21.120 ; ὄνειδος ὀ. εἴς τινα S. OC 754, Ph. 523 ; with a relat. clause instead of the acc., Ἀγαμέμνονι… ὀνειδίζων, ὅτι… Il. 2.255, cf. Pl. Ap. 30a, al. ; ὀ. τινί, ὡς… X. Mem. 2.9.8, cf. Il. 1.211 (without dat.) ; ὀ. εἰς ἀχαριστίαν τινί, διότι… Plb. 28.4.11 ; c. inf., εἴ τίς τῳ ὀ. φιλοκερδεῖ εἶναι Pl. Hipparch. 232c ; ὀ. τινὶ τετρῆσθαι τὰ ὦτα D.L. 2.50 ; without dat. pers., ὀνειδιῶν τι τῶν πάρος κακῶν make a reproach, S. OT 1423, cf. 441, Hdt. 8.143 ; — Pass., to be made a reproach, καὶ σχεδὸν δὴ πάντα… οὐκ ὀρθῶς ὀνειδίζεται Pl. Ti. 86d, cf. Th. 1.77. without acc. rei, reproach, upbraid, c. dat. pers., Lys. 27.16, etc. ; τισὶ περί τινος Hdt. 4.79 ; [τινὶ] ἔς τι Id. 8.92 ; without dat. pers., Il. 7.95. c. acc. pers., chide, reproach, Pl. Ap. 30e ; τοιαῦτ’ ὀνειδίζεις με thus dost thou reproach me, S. OC 1002 ; also ἐπειδὴ… τυφλόν μ’ ὠνείδισας (sc. ὄντα) didstreproach me with being blind, Id. OT 412 ; — Pass., to be reproached, ἔκ τινων E. Tr. 936 ; εἰς δειλίαν D.S. 20.62 ; τὴν μικροπολιτείαν with…, Stob. 3.39.29.

schmähen, schelten ; ἔπεσίν μιν ὀνείδισον, Il. 1.211 ; νείκει ὀνειδίζων, 7.95, Vorwürfe machen ; Ἀγαμέμνονι ὀνειδίζων, ὅτι οἱ μάλα πολλὰ διδοῦσιν ἥρωες, ihm vorwerfend, daß, 2.255 ; auch τινί τι, Einem Etwas vorwerfen, an Einem tadeln, ἀλκὴν μέν μοι ὀνείδισας, φὰς ἔμεν ἀπτόλεμον, 9.34 ; οὐδ' ἄν μοι τὴν γαστέρ' ὀνειδίζων ἀγορεύοις, Od. 18.380 ; Hes. O. 720 ; αἰσχύνομαί σοι ταῦτ' ὀνειδίσαι σαφῶς, Aesch. Ch. 904 ; σὺ δ' ἄθλιός γε ταῦτ' ὀνειδίζων, ἅ σοι οὐδεὶς ὃς οὐχὶ τῶνδ' ὀνειδιεῖ Soph. O.R. 372 ; ἆρ' ἄθλιον τοὔνειδος ὠνείδισ' εἰς σέ, O.C. 758 ; τοιαῦτ' ὀνειδιεῖσθε, für das fut. pass., O.R. 1500 ; u. mit doppeltem acc., ἐπειδὴ καὶ τυφλόν μ' ὠνείδισας, du schaltest mich blind, 412 ; Eur. vrbdt ἃ εἰς γάμους μοι βασιλικοὺς ὠνείδισας, Med. 547 ; ὡς δέ οἱ ταῦτα ὠνείδισε. Her. 8.106, der auch Σκύθαι τοῦ βακχεύειν πέρι Ἕλλησι ὀνειδίζουσι 4.79 verbindet, u. τῷ θεῷ τούτων, hierüber, ὀνειδίσαι 1.90 ; auch ἐς τὸν μηδισμόν, in Veziehung auf, 8.92 ; ἃ σὺ ἐμοὶ ὀνειδίζεις, Plat. Gorg. 508c ; ὀνειδίζω σοι, ὅτι, 526e ; ὀνειδιῶ, Apol. 29e ; pass., οὐκ ὀρθῶς ὀνειδίζεται, Tim. 86d ; τινὶ δειλίαν, Lys. 16.15 ; Folgende, ὀνειδίζειν τινὶ εἰς ἀχαριστίαν, διότι Pol. 28.4.11, vgl. 9.35.6 ; auch τινὶ περί τινος, 30.4.8 ; Dion.Hal. 7.32.

ὀνειδίζω
(< ὄνειδος), [in LXX chiefly for חָרַף pi. ;]
to reproach, upbraid: absol., Jas.1:5; with accusative of person(s) (in cl. more freq. with dative of person(s); Bl., § 34, 2; WM, 278), Mat.5:11, Mrk.15:32, 34, WH, mg., Luk.6:22, Rom.15:3' (LXX) ; τ. πόλεις, Mat.11:20; pass., 1Ti.4:10, WH, mg., 1Pe.4:14; with accusative of thing(s), Mrk.16:14; with dupl. accusative, Mat.27:44.†
(AS)