ά, όν, lent, d’où :
   I pass. :
      1 lent, HPC. 388, 34 ;
      2 p. suite, craintif, timide, PD. N. 11, 22 ; p. opp. à τολμηρός, DÉM. 777, 5 ; εἴς τι, THC. 4, 55 ; ANT. 644, 8, pour faire qqe ch. ;
   II act. qui effraie, SOPH. O.R. 834.

• Cp. -ότερος, PD. l. c. ; THC. 1, 142 ; 4, 55 ; ANT. l. c.

➳ [ὀκν. avec ο bref] SOPH. l. c. ; THCR. Idyl. 24, 35.

Étym. ὄκνος.

ά, όν, shrinking, timid, ἐλπίδες ὀκνηρότεραι Pi. N. 11.22 ; ἀσθενέας καὶ ὀ. Hp. Acut. 28 ; ὀκνηρότερος ἐς τὴν πρᾶξιν Antipho 2.3.5 ; ἐς τὰ πολεμικὰ ὀκνηρότεροι Th. 4.55, cf. 1.142 ; esp. from fear, opp. τολμηρός, D. 25.24 ; τὸ θῆλυ ὀκνηρότερον Arist. HA 608b13. Adv. -ρῶς reluctantly, X. An. 7.1.7 ; ὀ. διακεῖσθαι D. 10.28 ; Comp. -ότερον X. Cyr. 1.4.6.
idle, sluggish, Hierocl. Facet. 211, al. of things, causing fear, vexatious, troublesome, ἡμῖν μὲν… ταῦτ’ ὀκνηρά S. OT 834.

saumselig, bedenklich ; ἐλπίδες ὀκνηρότεραι, Pind. N. 11.22, von der Furcht ; ταῦτ' ὀκνηρὰ ἡμῖν, Soph. O.R. 834 ; ἐς τὰ πολεμικὰ ὀκνηρότεροι ἐγένοντο, Thuc. 4.55 ; ὀκνηρότερος εἰς τὴν πρᾶξιν, Antiph. 2 γ 5 ; ὀκνηρότερον προσιέναι, Xen. Cyr. 1.4.6 ; dem τολμηρός entgeggstzt, Dem. 25.24, wie dem θρασύς, Luc. Nigr. A.; a.Sp.

ὀκνηρός, -ά, -όν
(< ὀκνέω), [in LXX forPro.6:6, 9 al. ;]
shrinking, hesitating, timid: with dative (Bl., § 38, 2), Rom.12:11; hence, slothful: Mat.25:26. Of things, that which causes shrinking, irksome: Php.3:1.†
(AS)