(f. inus., ao. ὤκειλα, pf. inus.) :
      1 tr. faire aborder, HDT. 8, 84 ; THC. 4, 12 ; EUR. I.T. 1380 ; NIC. Th. 295, 321 ;
      2 intr. (s.-e. ναῦν) aborder, THC. 4, 11 ; XÉN. An. 7, 5, 12 ; fig. AR. Ach. 1159 ; ἔς τι, N. DAM. (ATH. 274 f) en venir à qqe ch.

Étym. cf. κέλλω.

= κέλλω, Ar. Ach. 1159; impf. ὤκελλον Hdt. 8.84 ; aor. ὤκειλα Th. 4.11 ; trans. of seamen, run [a ship] aground or on shore, τὰς νέας Hdt. l.c., Th. l.c. ; of a wave, E. IT 1379. πλόον ὀ.
steer one΄s course, Nic. Th. 295 ; metaph, στίβον ὀ. ib. 321. intr. of the ship, run aground, Th. 2.91, X. An. 7.5.12 ; metaph, Ar. l.c. ; ἄλγημα… ἐς γλουτὸν ἢ ὀσφὺν ὀκέλλει Aret. SD 2.12, cf. CA 2.7. — Prose writers use ὀκέλλω, never κέλλω.

= κέλλω, bes. τὰς ναῦς, Schiffe auf den Strand treiben, scheitern lassen, δεινὸς κλύδων ὤκειλε ναῦν πρὸς γῆν, Eur. I.T. 1379 ; Her. 8.84 ; τὸν ἑαυτοῦ κυβερνήτην ἀναγκάσας ὀκεῖλαι τὴν ναῦν, Thuc. 4.12 ; allgemeiner, Nic. Ther. 295, τὸν πλόον ὀκέλλει, treibt, nimmt den Lauf ; – auch intr., τῶν νεῶν πολλαὶ ὀκέλλουσι καὶ ἐκπίπτουσι, Xen. An. 7.5.12, stranden ; komisch Ar. Ach. 1123 ; – übertr., ὤκειλεν εἰς πολυτελῆ δίαιταν ἐκ τῆς παλαιᾶς σωφροσύνης, er ging über, Ath. VI.274e ; κακὸν ἐς ἀνήκεστον, Aret.