ὀδυνάω-ῶ [ῠ] (f. ήσω, ao. ὠδύνησα, pf. inus. ; pass. f. ὀδυνηθήσομαι, ao. ὠδυνήθην, pf. inus.) causer de la douleur, affliger, acc. EUR. Hipp. 247 ; AR. Lys. 164 ; plus souv. au pass. éprouver de la douleur physique ou morale, être affligé, SOPH. El. 804 ; AR. Ach. 3, Ran. 650, Pl. 722, etc. ; PLAT. Rsp. 515 e, 583 d.

➳ Pass. prés. ion. ὀδυνέομαι, ARÉT. Caus. m. diut. 2, 63. — Moy. fut. ὀδυνήσομαι, au sens pass. MÉN. 4, 164 Meineke ; TÉLÈS (STOB. Fl. 5, 67) ; SYN. Ep. 105 ; GAL. 1, 247 ; 10, 287.

Étym. ὀδύνη.

aor. ὀδυνῆσαι Gal. 10.853 ; — Pass., Phld. Lib. p. 29 O. ; 2 sg. ὀδυνᾶσαι Ev. Luc. 16.25 ; fut. ὀδυνηθήσομαι Gal. 10.851, but ὀδυνήσομαι Men. 325.16, Teles Fr. 2 p. 9H. ; aor. ὠδυνήθην Ar. Ach. 3 : — cause one pain or suffering, τὸ γὰρ ὀρθοῦσθαι γνώμαν ὀδυνᾷ E. Hipp. 247 (anap.), cf. Ar. Lys. 164 ; οὐ τοὐμὸν ὀδυνήσει σε γῆρας Id. Ec. 928 ; μηδὲν ὀδύνα τὸν πατέρα Men. 659 ; — Pass., feel pain, suffer pain, Democr. 159, Hp. Epid. 4.12, S. El. 804, Ar. V. 283, Ra. 650, Pl. R. 583d, etc. ; ἃ ὠδυνήθην the pains I suffered, Ar. Ach. 3, cf. 9 ; Ion. pres. ὀδυνέομαι Aret. SD 2.4.

schmerz verursachen, betrüben ; Eur. Hipp. 247 ; Ar. Lys. 164. – Häufiger im pass. u. med., bei Aesch. Ch. 368 zw. Conj.; ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη, betrübt, Soph. El. 794 ; Ar. Vesp. 283 u. öfter ; u. in Prosa, οἰστρᾷ καὶ ὀδυνᾶται, Plat. Phaedr. 251d ; καὶ ἀγανακτεῖν, Rep. VII.515e.

ὀδυνάω, -ῶ
(< ὀδύνη), [in LXX: Zec.9:5 (חוּל), Zec.12:10 (מָרַר hi.), La 1:13 (דָּוֶה), Wis.14:24, al. ;]
to cause pain or suffering; pass. and mid., to suffer pain, be tormented or greatly distressed: Luk.2:48 16:24-25 (ὀδυνᾶσαι, see M, Pr., 53 f.); before ἐπί, Act.20:38.†
(AS)