[ῑῐ] adv., avec force, courage ou puissance ; seul. avec les mots ἀνάσσειν, IL. 1, 38, régner avec puissance ; μάχεσθαι, IL. 1, 151, combattre vaillamment ; δαμῆναι, IL. 19, 417 ; OD. 18, 156, être dompté par la force ; gén. ἶ. κταμένοιο, IL. 3, 375, tué par la force ; part. βιησάμενος, EUPHOR. fr. 61, ayant été contraint par la force.

Étym. dat. instrument. de ἴς, th. ἰ-, désin. -φι.

(instrum. of ἴς), Ep. Adv. by force or might, freq. in Hom., but only with four Verbs, ἶ. ἀνάσσειν Il. 1.38, etc. ; ἶ. μάχεσθαι 1.151; ἶ. δαμῆναι 19.417, Od. 18.156; βοὸς ἶ. κταμένοιο Il. 3.375; later ἶ. βιησάμενος Euph. 90, etc. — Freq. in prop. names, e.g. Ἰφιάνασσα, Ἰφιγένεια, Ἰφιγόνη, Ἰφιδάμας, Ἴφικλος, Ϝιφιάδας, etc.

an Egyptian measure, prob. = ¼ and ⅕ artaba, PMasp. 138, 139, al. (vi AD), PLond. 5.1687.11 (vi AD); — hence ἴφιον μέτρον PMasp. 308.3 (vi AD); written οἴφιν Hsch.

eigtl. alter Casus von ἴς, mit Digamma, nach Schol. Il. 1.151 für ἰνόφι, Andere nehmen es für das neutr. eines alten Adjektivs ἶφις ; mit Gewalt, mit Macht, kräftig, gewaltig ; ἀνάσσειν, mit Macht herrschen, Il. 1.38 ; ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι 1.151 ; βοὸς ἶφι κταμένοιο 3.375 ; ἀνέρι ἶφι δαμῆναι 19.417, vgl. Od. 18.156 ; ähnlich bei sp. Ep. Häufig in nom. pr., wie Ἰφιδάμας, Ἰφικλῆς.