'ου :
   I (ὁ) cheval, cheval de trait, de course, de combat, HOM. ATT. etc. ; ἡ ἵππ. cavale, jument, IL. 2, 763, etc. ; le genre est souv. marqué en outre par un adj. : ἄρσενες ἵπποι, OD. 13, 81, chevaux mâles ; ἵ. θήλειαι, IL. 11, 681 ; OD. 4, 636 ; PLAT. Hipp. ma. 288 b ; ion. ἵ. θήλεαι, HDT. 3, 86 ; θήλεες ἵπποι, IL. 5, 269, cavales, juments ; particul. οἱ ἵπποι :
      1 dans HOM. chevaux attelés, d’ord. au pl. IL. 16, 370, etc. ; qqf. au duel τὼ ἵππω, IL. 5, 237 ; 8, 41, etc. ; qqf. en parl. de trois chevaux (v. παρήορος) ou même de quatre (v. τετράορος) ;
      2 p. suite, les chevaux et le char, l’attelage : ἵππων ἐπιϐαίνειν, IL. 5, 46 ; 10, 513, etc. monter sur un char ; ἀφ' ἵππων, IL. 5, 19, du haut d’un char ; καθ' ἵππων ἅλλεσθαι, IL. 5, 111 ; ἐξ ἵππων βαίνειν, IL. 5, 163, sauter ou descendre d’un char ; fig. ἁλὸς ἵπποι, OD. 4, 708, les attelages de la mer, càd. les navires ;
      3 p. ext. les guerriers montés sur un char, p. opp. à πεζοί : πεζοί τε καὶ ἵπποι, OD. 14, 267 ; ἵπποι τε καὶ ἀνέρες, IL. 2, 554 ; λαός τε καὶ ἵπποι, IL. 18, 153 ;
   II collect. ἡ ἵππος, la cavalerie, touj. au sg. HDT. 1, 80, etc. ; ATT. ; ἵππος διακοσία, THC. 1, 61 ; χιλία, XÉN. Cyr. 4, 6, 2 ; χιλίη, HDT. 7, 41 ; μυρία, ESCHL. Pers. 302 ; μυρίη, HDT. 7, 41 ; 200, 1 000, 10 000 h. de cavalerie ;
   III p. anal. :
      1 ὁ ἵ. ὁ ποτάμιος, HDT. 2, 71, etc. ; ὁ ἵ. τοῦ Νείλου, A. TAT. 4, 2, le cheval du Nil, càd. hippopotame ;
      2 ὁ ἵ. cheval de mer, petit poisson, ANTIM. (ATH. 304 e) ;
      3 ἡ ἵ. cavale, en parl. d’une femme débauchée, ARSTT. H.A. 6, 18, 8 ; EL. N.A. 4, 11.

Étym. indo-europ. *h₁eḱuo-, cheval ; cf. lat. equus, sscr. áśva-.

'

ὁ, horse, ἡ, mare, most freq. fem. in Poets; in full θήλεες ἵπποι Il. 5.269; ἵπποι θήλειαι 11.680, Od. 4.635; ἄρσενες ἵπποι 13.81, cf. Hdt. 3.86, Pl. Hp. Ma. 288b; pl., ἵπποι team of chariot-horses, Il. 16.370, al. ; freq. in dual, 5.237, 8.41, al. ; hence, of the chariot itself, ἀφ’ ἵπποιϊν, ἀφ’ ἵππων, from the chariot, Il. 5.13, 19, al. ; καθ’ ἵππων ἆλτο, ἐξ ἵππων βῆσε, ib. 111, 163; ἵππων ἐπιβησόμενος intending to mount his chariot, ib. 46; opp. πεζοί, πλῆτο δὲ πᾶν πεδίον πεζῶν τε καὶ ἵππων Od. 14.267, cf. 9.49; ἵπποι τε καὶ ἀνέρες Il. 2.554; λαός τε καὶ ἵπποι 18.153; of riders, νῶθ’ ἵππων ἐπιβάντες ἐθύνεον Hes. Sc. 286; freq. of race-horses, ἵ. ἀκαμαντόποδες Pi. O. 3.4; ἀελλόποδες Simon. 7; ἀθληταί Lys. 19.63; metaph, ἁλὸς ἵ., of ships, Od. 4.708, cf. Secund. Sent. 17. the constellation Pegasus, Eudox. ap. Hipparch. 1.2.12, Ptol. Tetr. 27, Vett.Val. 12.11. title of Hecate in the Mithraic cult, Porph. Abst. 4.16. perh. an instrument of torture, Lat. eculeus, Plu. Luc. 20 (pl.). as Collective Noun, ἵππος, ἡ, horse, cavalry, ἡ τῶν Θεσσαλῶν ἵ. Hdt. 5.64, etc. ; always in sg., even with numerals, ἵ. χιλίη a thousand horse, Id. 7.41; μυρίη ibid. ; μυρία, τρισμυρία, A. Pers. 302, 315; ἡ διακοσία ἵ. Th. 1.62; ἵππον ἔχω εἰς χιλίαν X. Cyr. 4.6.2.
a sea-fish, Antim. et Numen. ap. Ath. 7.304e; but ὁ ἵ. ὁ ποτάμιος the hippopotamus, Hdt. 2.71, Arist. HA 502a9; ὁ ἵ. τοῦ Νείλου Ach.Tat. 4.2.
lewd woman, Ael. NA 4.11.
pudenda muliebria et virilia, Hsch.
a complaint of the eyes, such that they are always winking, Gal. 16.611, al. (also in Hp., acc. to [Gal.] 19.436).
title of ministrants (΄chuckersout΄) in certain religious ceremonies, IG2². 1368.144 (Athens, ii AD), 3.1280a.
in compds., to express anything large or coarse, as in our horse-chestnut, horse-laugh, v. ἱππόκρημνος, -λάπαθον, -μάραθον, -πορνος, -σέλινον, -τυφία, and cf. βου-.
(From ἴκϜος, v. ἴκκος ; cf. Skt. aśvas, Lat. equus; the ἴ- (in place of e-) and the aspirate are unexplained; the latter acc. to Gell. 2.3.2 was confined to Attic; cf. Λεύκ-ιππος, Γλαύκ-ιππος.)

ὁ, das Pferd, Roß, ἡ, die Stute, von Hom. an, der am häufigsten das fem. braucht, überall ; wo Hom. die Geschlechter besonders bezeichnen will, sagt er θήλεες ἵπποι, Il. 5.269, ἵπποι θήλειαι, 11.681, Od. 4.636, ἄρσενες ἵπποι, 13.81 ; oἱ ἵπποι sind häufig die Rosse vor den Kampfwagen, u. nicht selten der Streitwagen selbst, wie ἀφ' ἵππων, vom Wagen herab, Il. 5.13, 19, ἵππων ἐπιβησόμενος, im Begriff, auf den Wagen zu steigen, 46, καθ' ἵππων ἆλτο, er sprang vom Wagen herab, 111, τοὺς ἐξ ἵππων βῆσε, aus dem Wagen, 163, öfter. Ggstz πεζοί, Od. 14.267 ; λαός τε καὶ ἵπποι, die Schar der Fußkämpfer u. die Edlen, die auf den Wagen kämpfen, Il. 18.153 ; so auch κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας, 2.554, 16.167, 20.157. Reiterei kommt im Homer noch gar nicht vor. Hom. nennt die Rosse ἀερσίποδες, Il. 23.475, αἴθωνες, καλλίτριχες, μώνυχες, ὑψηχέες, ὠκέες, ὠκύποδες ; Pind. ἀκαμαντόποδες, Ol. 3.4, σιδηροχάρμης, P. 2.2, ἀελλόποδες u. ä. – Ἡἵππος, die Reiterei, Her. 1.80 ; χιλίη ἵππος, μυρίη, tausend Mann Reiterei, 5.63, 7.41, wie Aesch. ἵππου μελαίνης τρισμυρίας, Pers. 307, vgl. 294 ; διακοσία Thuc. 1.62 ; Xen. Cyr. 4.6.2 u. A.
Bei Ath. VII.304e Name eines Fisches, vielleicht Seepferdchen, vgl. ἱππίδιον. – Die weiblichen Geschlechtsteile, Arist. H.A. 6.18 ; Ael. H.N. 4.11 καὶ τῶν γυναικῶν τὰς ἀκολάστους ὑπὸ τῶν σεμνοτέρως αὐτὰς εὐθυνόντων καλεῖσθαι ἵππους. – Ein Fehler der Augen, wenn sie sich stets auf u. zu bewegen, das Zwinkern, Medic.
In den Zusammensetzungen drückt es zuweilen den Begriff des sehr Großen, Uebermäßigen aus, wie auch bei uns »pferdemäßig« gesagt wird. Vgl. ἱππόκρημνος, ἱππόπορνος.

ἵππος, -ου, ὁ
[in LXX chiefly for סוּס, sometimes for פָּרָשׁ, רֶכֶב ;]
a horse: Jas.3:3, Rev.6:2 ff. Rev.9:7 ff. Rev.14:20 18:13 19:11 ff,†
(AS)