(impf. ἷκον, f. ἵξομαι, ao.2 ἷξον, postér. ao.1 ἷξα) venir :
      1 en parl. de pers. : ἐς δόμον, OD. 18, 353, à la maison ; ἐς Πριάμοιο, IL. 24, 160, dans le palais de Priam ; ou avec ἐπί et l’acc. IL. 10, 470 ; 20, 328 ; avec κατά et l’acc. IL. 11, 807 ; OD. 5, 442 ; ou simpl. avec l’acc. δόμον, IL. 18, 406, etc. dans la maison ; avec un part. ἷξε θέων, IL. 11, 807 ; νέων, OD. 5, 442, il vint en courant, en nageant ;
      2 en parl. de choses : parvenir jusqu’à, atteindre : ἐς Τροίην, OD. 13, 248, parvenir jusqu’à Troie, en parl. du nom d’Ithaque ; οὐρανὸν ἵκ. parvenir jusqu’au ciel, en parl. d’un cri, IL. 2, 153, etc. ; de gloire, OD. 9, 20 ; d’outrage, OD. 15, 329, etc. ; de souffrances, de sentiments : ἵκει με χρειώ, OD. 2, 28, la nécessité pèse sur moi ; χόλος, IL. 9, 525, la colère me gagne.

➳ Prés. sbj. épq. ἵκωμι, IL. 9, 414. Fut. mégar. ἱξῶ, AR. Ach. 742. Prés. moy. 3 sg. ἵκεται [ῑ] SIB. 9, 179 ; mais ἵκονται [ῐ] SIB. 3, 802. — Mot épq. et poét. ; chez les Att. seul. ESCHL. fr. 5, 4 et AR. Ach. 742.

Étym. R. indo-europ. *seik-, atteindre, saisir (avec la main) ; cf. ἱκάνω, ἱκνέομαι, ἱκέτης.

[v. sub fin.], chiefly Ep., Lyr., and Dor., never in Hdt. or Trag. (in A. Supp. 176 Pors. restored ἥκετε); cf. ἱκάνω, ἱκνέομαι ; Dor., Arc. ἵκω IG 4.329 (Corinth), 952.16 (Epid.), Schwyzer 323 C 37 (Delph.), IG 5(2).3.12 (Tegea), written εἵκω in Epich. 35.13 codd., but ἵκει correctly in Ar. Lys. 87; 3 pl. ἵκαντι, = ἥκουσιν, Hsch. (cf. παρίκω); impf. ἷκον Il. 1.317; poet. fut. inf. ἱξέμεν Pi. Pae. 6.116; Dor. fut. ἱξῶ Megar. in Ar. Ach. 742; Ep. aor. ἷξον (v. infr.); also aor.1 ἷξα Q.S. 12.461 (v.l.); for ἵξομαι, ἷγμαι, v. ἱκνέομαι :
come, of persons, ἐς δόμον ἵκει Od. 18.353; ἷξεν δ’ ἐς Πριάμοιο Il. 24.160, cf. 122; εἰ δέ κεν οἴκαδ’ ἵκωμι φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν 9.414; ἐς Ῥόδον ἷξεν ἀλώμενος 2.667; ἐπὶ Θρῃκῶν… τέλος ἷξον ἰόντες 10.470; ἷξε δ’ ἐπ’ ἐσχατιήν 20.328; ποταμοῖο κατὰ στόμα… ἷξε νέων Od. 5.442; in Hom. freq. c. acc., come to, δόμον Il. 18.406, etc. ; Μαλειάων ὄρος Od. 3.288; εἰ Θεμίστιον ἵκεις ὥστ’ ἀείδειν Pi. N. 5.50, cf. O. 5.9; αἴ κ’ αὐτὸς ἵκη, ἀνελέσθω prob. in IG 5(2).159.2 (Class. Phil. 20.134). of things, Φρυγίην… κτήματα περνάμεν’ ἵκει come or are brought to…, Il. 18.292; also ὁπότε χρόνος ἷξε δικασπόλος Maiist. 52.
attain to, reach, κνίση δ’ οὐρανὸν ἷκεν Il. 1.317, cf. 2.153, 14.60; αἴγλη δι’ αἰθέρος οὐρανὸν ἷκε 2.458; ὀρυμαγδὸς… οὐρανὸν ἷκε δι’ αἰθέρος 17.425; κλέος οὐρανὸν ἵκει Od. 9.20; ὕβρις τε βίη τε… οὐρανὸν ἵκει 15.329; Ἰθάκης γε καὶ ἐς Τροίην ὄνομ’ ἵκει 13.248; ἵκῃ τ’ ἐς ἄκρον ἀνδρείας Simon. 58.6. of sufferings, feelings, etc., ὅτε κέν τινα… χόλος ἵκοι come upon him, Il. 9.525; τοι πινυτὴ φρένας ἵκει Od. 20.228; χρειὼ ἵκει τινά 2.28, 5.189; abs., χρειὼ τόσον ἵκει Il. 10.142. [In ἵκω, ι always; in ἱκάνω, and the unaugmented moods of ἱκόμην, ι always. — ἵκοντ’ is prob. for ἵκοντο [ι] in Pi. P. 2.36.] (Prob. cogn. with ἥκω.)

die Stammform von ἱκνέομαι, bei welchem die Medialformen ἵξομαι, ἱκόμην, ἱγμαι aufgeführt sind, s. auch ἱκάνω u. ἥκω,
kommen, an ein Ziel gelangen,
   a) zunächst von Menschen ; der Ort od. die Person, zu der man kommt, steht im acc. dabei, εἰ δὲ Θεμίστιον ἵκεις Pind. N. 5.50 ; selten mit praepos., Πέλοπος παρὰ σταθμῶν Cl. 5.10, ποτὶ κοῖτον P. 2.36 ; bes. als Schutzsuchender, Hilfeflehender, ἱκέτης, zu Einem kommen, vgl. ἱκνέομαι u. ἱκάνω.
   b) von leblosen Dingen, häufig, wie von dem aufsteigenden Rauche, Fettdampfe, κνίσση δ' οὐρανὸν ἷκεν Il. 1.317, vom Schall, ἀϋτὴ δ' οὐρανὸν ἵκει 14.60, 17.425, ähnlich ὕβρις τε βίη τε σιδήρεον οὐρανὸν ἵκει Od. 15.329, Frevel u. Gewalttat steigen bis an den Himmel ; vom Lichte, αἴγλη δι' αἰθέρος οὐρανὸν ἷκε Il. 2.458, σέλας 8.509 ; – von Schiffen, Od. 9.128, 12.60 ; von Gütern u. Schätzen, die wohin gebracht werden, πολλὰ δὲ δὴ Φρυγίην κτήματα ἵκει Il. 18.292, wie auch wir sagen : sie kommen od. gehen nach Phyrygien. - Von Gemütsbewegun gen, ὅτε κέν τιν' ἐπιζάφελος χόλος ἵκοι Il. 9.525, vgl. 17.399 ; τίνα χρειὼ τόσον ἵκει, wen trifft eine solche Not, Od. 2.28 ; auch τοὶ πινυτὴ φρένας ἵκει, 20.228, du bist verständig. – Hom. hat einen eigentümlichen aor. ἷξον, Il. 5.773, 10.470 u. öfter, in denselben Vrbdgn, ἐς Ῥόδον ἷξεν 2.667 ; ἷξες H.h. 1.223 ; Sp. Ep. auch ἷξα, Qu.Sm. 12.461 ; dor. fut. ἱξῶ, Ar. Ach. 742.
[Ι findet sich nur Il. 9.414 in οἴκαδ' ἵκωμι kurz u. Pind. P. 2.36, wo man ἱκόντα für den aor.2 erkl., wenn nicht mit Böckh ἑκόντα zu lesen.]