'α ou ος, ον [ῐδ]
   I qui appartient en propre à qqn ou à qqe ch., càd. propre, particulier (p. opp. à ἀλλότριος, qui appartient à autrui, étranger) : εἰ δεῖ τοὐμὸν ἴδιον εἰπεῖν, ISOCR. 117 d, s’il faut dire mon sentiment particulier ; τὸ ἐμὸν ἴδιον, LUC. M. cond. 9, pour ma part ; subst. τὸ ἴδιον, ATT. ; τὰ ἴδια, THC. 1, 141, les biens propres à chacun ; ἡ ἴδιος ou ἰδία (s.-e. γῆ) POL. 3, 99, 4, le domaine qui appartient en propre à qqn, sa propriété ; en parl. de pers. ἴδιοί τινος, POL. 21, 4, 4, ceux qui sont personnellement attachés à qqn ; p. suite, dans les inscr. att. du 1^er siècle (69 av. J.C.) ἴδιος est employé au sens de ἑαυτοῦ, ἑαυτῶν : οἱ ἔφηϐοι κάλλιστον ὑπόδειγμα τῆς ἰδίας φιλαγαθίας τοῖς μεθ' ἑαυτοὺς ἀπολείποντες, CIA. 2, 470, 71 et 80, les éphèbes laissant à ceux qui viendront après eux une preuve magnifique de leur zèle (cf. CIA. 3, 488, etc. ; v. Meisterh. p. 194, 3) ;
   II p. suite, qui a un caractère ou une nature à soi, d’où :
      1 particulier, séparé, distinct ; ἔθνος ἴδιον, HDT. 4, 18 ; πόλεις ἴδιαι, DÉM. 289, 19, race, villes qui ont un caractère propre ; ἑκάστῳ ἴδιος οὐσία, PLAT. Prot. 349 b, manière d’être propre à chacun ; ἴδιον ἢ ἄλλοι, PLAT. Gorg. 481 c ; ἴδιον παρὰ τὰ ἄλλα, TH. H.P. 6, 4, 10, particulier et différent des autres ou des autres choses ;
      2 spécial, singulier, original, en parl. de choses, joint à παράδοξος et πέριττος, PLUT. M. 1068 b ; en parl. de pers. ἴδιος ἄνθρωπος, PLUT. M. 57 e, Them. 18, homme singulier, extraordinaire ;
      3 qui convient particulièrement à : ἴδιον ὄνομα, PLAT. Rsp. 580 e, nom propre d’une chose, le mot propre ; p. opp. à ὄνομα περιέχον, terme général, ARSTT. Rhet. 3, 5, 3 ; ἴδιοι λόγοι, PLAT. Rsp. 366 e, discours en termes propres, simples, càd. la prose ;
   III qui a un caractère particulier, privé, p. opp. à δήμιος, public, OD. 3, 82 ; 4, 314 ; à δημόσιος, public, HDT. 5, 63 ; THC. 1, 80 ; à κοινός, commun, EUR. Hec. 740, PLAT. Rsp. 535 b, etc. ; τὰ ἴδια, les affaires privées, les intérêts particuliers, HDT. 8, 109 ; THC. 1, 82 ; 2, 61, etc. ou qqf. la demeure particulière, le chez soi, POL. 2, 57, 5 ; οἱ ἴδιοι, PLAT. Soph. 225 b, les simples particuliers, ou qqf. les amis particuliers ; κατ' ἰδίαν, PLUT. M. 120 e, en particulier ; κατ' ἰδίαν λαμϐάνειν τινά, POL. 4, 84, 8, prendre qqn à part ; κατ' ἰδίαν εἰπεῖν τινι, DS. 1, 21, parler à qqn en particulier ; adv., ἰδίᾳ :
      1 d’une manière privée, pour soi, AR. Eq. 467 ;
      2 en particulier, séparément, à part, HDT. 1, 132 ; p. opp. à ἐν κοινῷ, THC. 1, 141 ; à δημοσίᾳ, THC. 3, 45 ; ἰδίᾳ ἕκαστος, THC. 8, 1, chacun en particulier ; avec le gén. séparément de, indépendamment de, sans, AR. Ran. 102 ;
      3 en prose, p. opp. à ὑπὸ ποιητῶν, PLAT. Rsp. 366 e.

• Cp. ἰδιώτερος, ISOCR. 247 c ; TH. H.P. 3, 17, 1 ; 4, 3, 7 ; ARSTD. t. 2, 340 ; ou ἰδιαίτερος, ARSTT. P.A. 2, 10, 8. • Sup. ἰδιώτατος, DÉM. 641, 17 ; TH. H.P. 1, 14, 2 ; ou ἰδιαίτατος ; TH. H.P. 6, 31.

➳ Fém. -ος, PLAT. Prot. 349 b ; ARSTT. H.A. 4, 8, 1, etc. Dans des inscr. att. du milieu du 3^e siècle av. J.C. on trouve l’écriture ἵδιος dans la locut. καθ' ἱδίαν (v. Meisterh. p. 67, 4).

Étym. p. *ϝίδιος, de *ϝhέδιος, de indo-europ. *sue, cf. ἕ, pron. réfl.

'

α, ον, Att. also ος, ον Pl. Prt. 349b, Arist. HA 532b32 (v. sub fin.); one΄s own, pertaining to oneself; hence, private, personal (opp. κοινός); twice in Hom., πρῆξις δ’ ἥδ’ ἰδίη οὐ δήμιος this business is private, not public, Od. 3.82; δήμιον ἦ ἴδιον ; 4.314; ἴδιος ἐν κοινῷ σταλείς embarking as a private man in a public cause, Pi. O. 13.49; ἰ. στόλῳ χρᾶσθαι, opp. δημοσίῳ, Hdt. 5.63; γῆς… νοσούσης ἴ. κινοῦντες κακά S. OT 636; κοινὸν ἐξ ἰδίας ἀνοίας κακόν E. Hec. 641 (lyr.), cf. Or. 766 (troch.); ἴδια πράσσων ἢ στρατοῦ ταχθεὶς ὕπο ; Id. IA 1363 (troch.); ἴ. κέρδεα Hdt. 6.100; συμφορά Antipho 2.1.11; πρόσοδος And. 4.11; τὰ ἴ. διάφορα Th. 2.37; πλοῦτος ἴ. καὶ δημόσιος Id. 1.80, cf. Pl. R. 521a; ἴ. οὐ κοινὸς πόνος ib. 535b, cf. 543b; ξυμβόλαια ib. 443e; ἰ. ἢ πολιτικὴ πρᾶξις Id. Grg. 484d; πόλεις καὶ ἴ. οἶκοι Id. Lg. 890b, cf. 796d, etc. ; τὰ ἱρά, opp. τὰ ἴ., temples, opp.
private buildings, Hdt. 6.9, 8.109; τὸ ἐν ἰδίοις discussion among private persons, Pl. Sph. 225b.
one΄s own, opp. ἀλλότριος, ἐπικώμια Pi. N. 6.32; ἡ ἰ. ἐλευθερίη Hdt. 7.147; Ζεὺς ἰδίοις νόμοις κρατύνων A. Pr. 404 (lyr.); ἰδίᾳ γνώμᾳ ib. 543 (lyr.); οὔτοι τὰ χρήματ’ ἴ. κέκτηνται βροτοί E. Ph. 555; φίλων οὐδὲν ἴ., = κοινὰ τὰ τῶν φίλων, Id. Andr. 376; with Pron., χωρίον ἡμέτερον ἴδιον D. 55.8. τὰ ἴ.
private interests, opp. public, Th. 1.82, 2.61, etc. ; one΄s own property, Id. 1.141, etc. ; τὰ ἴ. πράττειν mind one΄s own business, in later Gr., Phryn. 405, cf. 1 Ep. Thess. 4.11; μένειν ἐπὶ τῶν ἰ. Plb. 2.57.5; εἰς τὸ ἴ. καταθέσθαι for self, X. An. 1.3.3, etc. ; with Pron., τοὐμὸν ἴ. εἰπεῖν my personal opinion, Isoc. 6.8; τὰ ἐμὰ ἴ. D. 50.66; τὰ αὑτοῦ ἴ. Thgn. 440 (dub.l.), cf. Antipho 5.61, Isoc. 8.127; τὰ ὑμέτερα ἴ. D. 19.307; τὰ ἴ. σφῶν αὐτῶν, τὰ ἴ. τὰ σφέτερα αὐτῶν, And. 2.2, 3.36; ἔγωγε τοὐμὸν ἴ. I for my own part, Luc. Merc. Cond. 9. of persons, personally attached to one, ἴδιοι Σελεύκου Plb. 21.6.4, cf. Arist. Pol. 1315a36, UPZ 146.38 (ii BC), 109.18 (i BC); ἄνθρωπος ἴδιος τῇ εὐνοίᾳ τῇ πρὸς… PCair. Zen. 32 (iii BC); ταῖς εὐνοίαις ἴδιοι D.S. 11.26; ἴδιοι, οἱ, members of one΄s family, relatives, BGU 665 ii 1 (i AD), Vett.Val. 70.5, etc. ἡ ἰ. (sts. with κώμη added, BGU 15.13 (ii AD)), one΄s place of origin, PTeb. 327.28 (ii AD), etc. ; pl., καταπορεύεσθαι εἰς τὰς ἰ. ib. 5.7 (ii BC). in later Gr., almost as a possessive Pron., = ἑαυτοῦ, ἑαυτῶν, ἡ ἰ. φιλαγαθία IG2². 1011.71 (ii BC), etc. ; χρῶνται ὡς ἰδίοις UPZ 11.14 (ii BC); περὶ τῶν ἰ. βιβλίων, title of work by Galen. ἴ. θάνατος one΄s own, i.e. a natural death, Ramsay Cities and Bishopries No.133; ἰδίοις τελευτῶσι θανάτοις Ptol. Tetr. 199; also ἰδία μοίρῃ Ramsay op. cit. No.187.
separate, distinct, ἔθνος ἴ. καὶ οὐδαμῶς Σκυθικόν Hdt. 4.18, cf. 22; ἴδιοί τινές σοι [θεοί]; Ar. Ra. 890; ἑκάστῳ τῶν ὀνομάτων ὑπόκειταί τις ἴδιος οὐσία Pl. Prt. 349b; πόλεις… βαρβάρους καὶ ἰδίας Decr. ap. D. 18.183; ὁ βάτραχος ἰδίαν ἔχει τὴν γλῶτταν, τὴν ἰ. ἀφίησι φωνήν, a peculiar kind of tongue,… its peculiar note, Arist. HA 536a8, 11; folld. by ἤ, ἴδιον ἔπασχεν πάθος ἢ οἱ ἄλλοι unique and different from others, Pl. Grg. 481c; so ἴδιον παρὰ τὰ ἄλλα Thphr. HP 6.4.10. ἴ. λόγος, in Ptolemaic and Roman Egypt, private account, δεδώκαμεν Πύρωνι τὸν ἔσχατόν σου ἴ. λόγον PCair. Zen. 253 (iii BC), cf. PGrenf. 1.16 (ii BC), etc. ; later, special account, a branch of the fiscal administration, Wilcken Chr. 162 (ii BC), PAmh. 2.31 (ii BC), PGnom. Prooem. (ii AD), etc. ; ὁ γνώμων τοῦ ἰ. λόγου OGI 669.44 (i AD); also as the title of the Controller, Str. 17.1.12 codd., OGI 408 (ii AD), Mitteis Chr. 372 vi 1 (ii AD).
strange, unusual, ἰδίοισιν ὑμεναίοισι κοὐχὶ σώφροσιν E. Or. 558; peculiar, exceptional, περιττὸν καὶ ἴ. γένος Arist. GA 760a5; τὰ περιττὰ καὶ ἴ. τῶν δένδρων Thphr. CP 2.7.1; παράδοξον εἰπεῖν τι καὶ περιττὸν καὶ ἴ. Plu. 2.1068b; eccentric, of persons, ib. 57e; ἴ. τις ἐν πᾶσι βουλόμενος εἶναι Id. Them. 18.
peculiar, appropriate, ἴδια ὀνόματα proper, specific words, opp. περιέχοντα, class-names, Arist. Rh. 1407a31; ὄνομα ἴ. τινος Pl. R. 580e; τὸ ἴ. τοῦ ἐπαίνου Luc. Pr. Im. 19. ἴ. λόγοι ordinary private conversation, opp. ποίησις, Pl. R. 366e, cf. Euthd. 305d; v. infr. VI. 2b. τὸ ἴ.
characteristic property of a species, Arist. Top. 102a18, 103b11, Chrysipp. Stoic. 2.75, Plot. 5.55.13; but also, distinguishing feature in a relative sense, ἴ. πρός τι Arist. Top. 128b25. regul. Comp. ἰδιώτερος Isoc. 12.73, Thphr. HP 3.1.6; Sup. -ώτατος D. 23.65, Thphr. HP 1.14.2; also ἰδιαίτερος, ἰδιαίτατος, Arist. PA 656a26, 658b33; -αίτατος but not -αίτερος acc. to Thom.Mag. p. 189R. Adv. ἰδίως, peculiarly, Isoc. 5.108; severally, Pl. Lg. 807b; Comp. ἰδιωτέρως Thphr. HP 1.13.4; ὡς ἰδιώτερον εἰπεῖν Phld. Oec. p. 68 J. ; ἰδιαίτερον Hdn. 7.6.7; Sup. ἰδιώτατα (v.l. -αίτατα) D.S. 19.1; ἰδίως καλεῖσθαι to be called specifically, Arist. Mu. 394b28; ἰδιαίτατα λέγεσθαι Id. Mete. 382a3; ἰδίως, opp. κοινῶς, λέγεσθαι Demetr.Lac. Herc. 1014.41 F. (but in Gramm., to be used as a proper name, D.T. 634.13); in a peculiar sense or usage, Sch. Ar. Pl. 115; ἰ. Αἰσχύλος τὸν Ἀγαμέμνονα ἐπὶ σκηνῆς ἀναιρεῖσθαι ποιεῖ A. Ag. Arg., cf. Sch. E. Ph. 1116; also, = extra versum, τὸ 'φεῦ' ἰδίως Sch. Ar. Nu. 41 (v.l. ἰδίᾳ). ἰδίᾳ, Ion. -ίη, as Adv., by oneself, privately, on one΄s own account, θύοντι ἰδίῃ μούνῳ Hdt. 1.132, cf. 192, Ar. Eq. 467; οὔτε ἰδίᾳ οὔτε ἐν κοινῷ Th. 1.141; καὶ ἰ. καὶ δημοσίᾳ Id. 3.45, Pl. Ap. 30b; καὶ ἰ. καὶ κοινῇ Arist. Ath. 40.3; ἰδίᾳ ἕκαστος Th. 8.1, cf. Pl. Lg. 946d, etc. ; c. gen., ἰ. τῆς φρενός apart from…, Ar. Ra. 102.
in ordinary talk, opp. ὑπὸ ποιητῶν, Pl. R. 363e, cf. 606c; v. supr. ΙΙΙ. κατ’ ἰδίαν in private, Philem. 169; κατ’ ἰδίαν εἰπεῖν τινι D.S. 1.21; κατ’ ἰ. λαβεῖν τινα to take him aside, Plb. 4.84.8; also, separately, apart, Plu. 2.120d; οἱ κατ’ ἰ. βίοι Plb. 1.71.1. (Ϝίδιος Tab.Heracl. 1.13, al., Schwyzer 324.4 (Delph., iv BC), IG 9(1).333.12 (Locr., v BC), etc. ; with spiritus asper, ἐκ τοῦ Ηιδίου Jahresh. 14 Beibl. 141 (Argos, v BC); καθ’ ἱδίαν IG2². 891.6, 5(1).6 (Lacon.), 9 (2).66 (Lamia), Aët. 3.159, etc. ; καθ’ ἱδδίαν prob. in IG 9(2).461.26 (Thess.).)

auch 2 End., wie Plat. Prot. 349b, Arist. gen.an. 3.10 (vgl. ἰδέα), eigentümlich ;
   a) den Einzelnen betreffend ; πρῆξις δ' ἥδ' ἰδίη, οὐ δήμιος Od. 3.82, δήμιον ἢ ἴδιον 4.314, des einzelnen Mannes eigene Angelegenheit, Ggstz Volks- od. Staatsangelegenheit ; Pind. ἴδιος ἐν κοινῷ σταλείς Ol. 13.47, ἴδια ναυστολέοντες ἐπικώμια N. 6.33 ; bei Her. 8.109 sind ἱερά u. ἴδια entgeggstzt. Gewöhnlich dem δημόσιος od. κοινός gegenüberstehend, πλούτῳ ἰδίῳ καὶ δημοσίῳ Thuc. 1.80 ; ξυμφοραὶ ἴδιαι, Ggstz αἱ τῆς πόλεως, 2.60, öfter ; ἴδιος, οὐ κοινὸς πόνος Plat. Rep. VII.535b ; ἴδιον οὐδὲν οὐδενὶ ἐχούσας, κοινὰς δὲ πᾶσι οἰκήσεις VIII.543d ; εἰ πεινῶντες ἀγαθῶν ἰδίων ἐπὶ τὰ δημόσια ἴασιν VII.521a ; ἰδία ἢ πολιτικὴ πρᾶξις Gorg. 484d, Privat- oder Staatsangelegenheit ; πόλεσί τε καὶ ἰδίοις οἴκοις Legg. X.890b, wie εἴς τε πολιτείαν καὶ ἰδίους οἴκους VII.796d ; διὰ τὴν τῶν κοινῶν ἐπιμέλειαν οὐ δύνανται τοῖς αὑτῶν ἰδίοις προσέχειν τὸν νοῦν Isocr. 8.127 ; Folgde. Vgl. noch οὐκ ἐπαισχύνεσθε γῆς οὕτω νοσούσης ἴδια κινοῦντες κακά Soph. O.R. 636 ; Eur. Hec. 640 ; – ἴδιοι, Privatleute, Plat. Soph. 225b.
   b) eigen, eigentümlich, von Seiten des Besitzes, keinem Anderen gehörig ; Ζεὺς ἰδίοις νόμοις κρατύνων, ἰδίᾳ γνώμῃ σέβεσθαι θνητούς, Aesch. Prom. 402, 542 ; οὔ τοι τὰ χρήματ' ἴδια κέκτηνται βροτοί, sie besitzen sie nicht als ihr Eigentum, Eur. Phoen. 558 ; ἡ ἰδίη ἐλευθερία, persönliche Freiheit, Her. 7.147 ; ἴδια κέρδεα προσδεκόμενοι παρὰ τοῦ Πέρσεω οἴσεσθαι, Vorteil für sich, 6.100, wie κερδῶν ἰδίων ἐπιθυμῶν Ar. Ran. 360 ; häufig in Att. Prosa ; τὸ ἴδιον, eigenes Besitztum, Eigentum, Plat. Gorg. 502c ; Xen. Hell. 1.14.13 ; τὸ ὑμέτερα ἴδια Dem. 19.307 u. sonst bei den Rednern ; τὸ ἴδια πράττειν, seine eigenen Geschäfte besorgen, Ggstz ἀλλότριος. Auch μένειν ἐπὶ τῶν ἰδίων, zu Hause bleiben, Pol. 3.99.4 ; εἰ δεῖ τοὐμὸν ἴδιον εἰπεῖν, meine persönliche Ansicht, Isocr. 6.8. – Jem. eigen, zugetan, anverwandt, Pol. 21.4.4 DS. 11.26 DL. 1.26.
   c) eigen, besonders, wodurch eines vom andern unterschieden ist ; ἴδιοί τινές σου θεοί, κόμμα καινόν Ar. Ran. 890 ; ἑκάστῳ τῶν ὀνομάτων ὑπόκειταί τις ἴδιος οὐσία Plat. Prot. 349d ; ἑνὶ οὐκ ἔχομεν ὀνόματι προσειπεῖν ἰδίῳ αὐτοῦ Rep. IX.580e, vgl. Polit. 272c εἴ τινά τις ἰδίαν δύναμιν ἔχουσα ᾔσθετό τι διάφορον τῶν ἄλλων ; mit folgdm ἤ, Gorg. 481c εἴ τις ἴδιόν τι ἔπασχε πάθος ἢ οἱ ἄλλοι, verschieden von den Anderen ; ἔθνος ἴδιον, ein besonderes Volk, καὶ οὐδαμῶς Σκυθικόν, Her. 4.18, 22 ; καὶ περιττὸν γένος τῶν μελιττῶν Arist. gen. anim. 3.10 ; ὁ βάτραχος ἰδίαν ἔχει τὴν γλῶτταν H.A. 4.9 ; ἴδιος ἄνθρωπος, als eigener, besonderer Mensch, καὶ περιττός Plut. Cat. mai. 25, der auch παράδοξον εἰπεῖν τι καὶ περιττὸν καὶ ἴδιον vrbdt, wie auch wir sagen : etwas ganz Besonderes ; – λόγοι ἴδιοι, Prosa, im Ggstz von ποίησις, Plat. Rep. II.366e. – Komparat. ἰδιώτεραι πράξεις Isocr. 12.73, wie ἰδιώτατον Dem. 23.65, v.l. ἰδιαίτατα, u. so ἰδιαίτερος Theophr. u. Sp.; ἰδιαίτερον διαλεχθῆναί τινι, heimlicher, Hdn. 7.6.14 ; ἰδιαίτατα DS. 19.1.
• Adv. ἰδίως, Plat. Legg. VII.807b u. A. Häufig auch ἰδίᾳ, privatim, für sich, im Ggstz von δημοσίᾳ oder κοινῇ, Ar. Eq. 467, Thuc. 1.141, Xen. u. A., Plat. Rep. II.366e.

ἴδιος, -α, -ον (in Attic usually -ος, -ον),
[in LXX chiefly for of person(s) suff., also for לָהֶם, etc.; (τὰ ἴ.) בֵּיתוֹ ;]
__1. one's own;
__(a) of that which is private and personal (in cl. opp. to κοινός, δημόσιος; cf. infr. 3);
__(b) of property, friends, home, country, etc. (in cl. opp. to ἀλλότριος; in late writers often, like ἑαυτοῦ, with weakened sense, see M, Pr., 87ff.; Deiss., BS, 123f.): Luk.6:41, Jhn.1:42 5:43, Act.2:6 20:28, 1Co.11:21, Gal.6:5, 2Ti.1:9, Heb.7:27, Ju 6, al.; πράσσειν τὰ ἴ., 1Th.4:11; κατὰ τὰς ἰ. ἐπιθυμίας, 2Ti.4:3; οἱ ἴδιοι, Jhn.1:11 (M, Pr., 90f.; Field, Notes, 84) 13:1, Act.4:23, 1Ti.5:8; τὰ ἴδια, one's home (Field, Notes, l.with), Luk.18:28, Jhn.1:11 16:32 19:27.
__2. peculiar, distinct, appropriate, proper: τὸ ἴ. σῶμα, 1Co.15:38; ἐν τ. ἰ. τάγματι, 1Co.15:23; εἰς τ. τόπον τ. ἴ., Act.1:25; = αὐτοῦ (see Deiss., ut. supr.), Mat.22:5, Jhn.1:42 (cf. Wis.10:1).
__3. Adverbially (see supr., 1 (a); and cf. WM, 739:2);
__(a) ἰδίᾳ, severally, separately: 1Co.12:11;
__(b) κατ᾽ ἰδίαν, apart, privately, in private: Mat.14:13, 23 20:17, Mrk.4:34 7:33, Luk.10:23, Act.23:19, al.
(AS)