ος ou η, ον [ᾰῐ]
      1 où l’on peut aller à cheval, HDT. 2, 108, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 4, 14 ; τὸ ἱππ. XÉN. Hell. 7, 2, 12, terrain bon pour aller à cheval ;
      2 qui se laisse monter comme un cheval, PLUT. Alex. 23.

➳ Fém. -η, HDT. 2, 108.

Étym. ἱππάζομαι.

η, ον, fit for horses, fit for riding, Αἴγυπτον τὸ πρὶν ἐοῦσαν ἱππασίμην καὶ ἁμαξευομένην, opp. ἄνιππος, Hdt. 2.108, cf. 5.63, 9.13, X. Cyr. 1.4.14, Aen.Tact. 6.6, Plb. 10.49.5, Onos. 31.1, etc. ; τὸ ἱππάσιμον, i.e. τὸ πεδινόν, X. HG 7.2.12; τὰ ἱ. τῆς χώρας ἄνιππα ποιεῖν Aen.Tact. 8.4; metaph, τοῖς κόλαξιν ἑαυτὸν ἀνεικὼς ἱππάσιμον allowing himself to be ridden by flatterers, Plu. Alex. 23.

ον, bei Her. auch 3 Endgn, zum Reiten bequem, geeignet, für Reiterei brauchbar ; Αἴγυπτον τὸ πρὶν ἐοῦσαν ἱππασίμην, Ggstz ἄνιππος, Her. 2.108 ; χώρη 9.13 ; τὸ ἱππ., für die R. günstiger Boden, Xen. Hell. 7.2.12, πεδία Pol. 10) 49.5 ; übertr., τοῖς κόλαξιν ἑαυτὸν ἀνεικῶς ἱππάσιμον Plut. Alex. 23, sich von den Schmeichlern leiten, brauchen lassen.