(f. -άσω [ᾰ], ao. ἵμασα [ᾰσ]) [ῐ] fouetter : ἵππους, IL. 5, 589 ; OD. 5, 380, etc. des chevaux ; τινὰ πληγῇσιν, IL. 15, 17, frapper qqn de coups de fouet ; fig. γαῖαν, IL. 2, 782, frapper la terre (de la foudre) ; χθόνα χειρί, HH. Ap. 340, frapper la terre de la main comme d’un coup de fouet ;

Moy. fouetter, fig. en parl. du vent, etc. ANTH. 7, 696 ; NONN. Jo. 11, 32.

➳ Ao. sbj. épq. ἱμάσσω, IL. 2, 782 ; 15, 17 ; part. ion. ἱμάσσας, HÉS. Th. 857.

Étym. p. *ἱμάτϳω de ἱμάς.

fut. ἱμάσω [α]; aor. ἵμασα ; (< ἱμάς): — flog horses, τοὺς ἵμασ’ Ἀντίλοχος Il. 5.589, cf. 11.531; of men, εἰ… σε πληγῇσιν ἱμάσσω 15.17, cf. Hes. Th. 857; ἵμασε χθόνα χειρί smote it, h.Ap. 340; ὅτε… γαῖαν ἱμάσσῃ when he smites it with lightnings, Il. 2.782; — Pass., ἱμασσόμενος δέμας αὔραις AP 7.696 (Arch.), cf. Nonn. D. 42.491.

fut. ἱμάσω, conj. aor. ἱμάσσω, ἱμάσσῃ, Il. 15.17, 2.782, peitschen, geißeln, ἵππους, ἡμιόνους, 11.531 u. sonst, πληγαῖς τινα, 15.17 ; χειρί H.h. Apoll. 340 ; γαῖαν, die Erde mit Blitzen peitschen, Il. 2.782 ; sp.D., auch pass., ἱμασσόμενος δέμας αὔραις Archi. 22 (VII.696).