[ῐ] (impf. ἱκέτευον [ῑ], f. ἱκετεύσω, ao. ἱκέτευσα, pf. inus.) :
      1 venir comme suppliant, abs. HDT. 3, 48 ; 5, 51 ; joint à δέομαι, DÉM. 835, 3 ; avec un rég. ἱκ. ἔς τινα, IL. 16, 574 ; τινά, OD. 15, 277 ; HDT. 6, 68 ; SOPH. Ph. 932, 1181 ; EUR. Hec. 99 ; τινὰ γονάτων, EUR. Hec. 752 ; ou πρὸς γονάτων, EUR. Med. 854, s’approcher en suppliant des genoux de qqn ;
      2 p. suite, venir supplier : τινά, avec l’inf. OD. 11, 531 ; cf. HDT. 1, 11 ; SOPH. O.C. 1414 ; EUR. Ion 468 ; XÉN. Mem. 1, 5, 5, etc. ; τινός avec l’inf. EUR. I.A. 1242 ; τινί avec l’inf. IS. 2, 8, venir demander en suppliant à qqn de ; ἱκ. ὡς, LUC. Anach. 1, supplier que ;

Moy. m. sign. AR. Eccl. 915.

➳ Part. ao. pass. réc. ἱκετευθείς, JOS. A.J. 6, 2, 2.

Étym. ἱκέτης.

fut. -σω E. IA 462 (cj. Markl.), Isoc. 7.69; aor.1 ἱκέτευσα ; used by Hom. only in impf. and aor. with ι metri gr., but in Trag. ι from the augm. ; — Med. and Pass. (v. infr.): — approach as a suppliant, ἐπεί σε φυγὼν ἱκέτευσα Od. 15.277, al. ; ἐς Πηλῆ’ ἱκέτευσε Il. 16.574; ἐς Θήβας ἱ. Hes. Sc. 13; ἱ. σε τῶνδε γουνάτων, πρὸς γονάτων σε, E. Hec. 752, Med. 854 (lyr.); abs., Hdt. 3.48, Isoc. 7.69, Phld. Piet. 63.
supplicate, beseech, c. acc. pers. et inf., ὁ δέ με μάλα πόλλ’ ἱκέτευεν ἱππόθεν ἐξέμεναι Od. 11.530, cf. Hdt. 1.11, S. OC 1414, E. Ion 468 (lyr.); δέομαι ὑμῶν καὶ ἱ. καὶ ἀντιβολῶ… βοηθῆσαι D. 27.68; δεόμενον καὶ ἱκετεύοντα σοφίας μεταδιδόναι Pl. Euthd. 282b; ἱ. τὸν θεόν, ἵνα… Aristeas 233; ἱκετεύεις ἵνα ἀφεθῇς Arr. Epict. 3.24.76; ἱ. ὡς… Luc. Anach. 1; c. gen. pers. et inf., beg of one that…, E. IA 1242; c. dat., interpol. in Is. 2.8; — Pass., τοῦ θεοῦ ἱκετευθέντος ὑπὸ σοῦ J. AJ 6.2.2. c. acc. rei, ὑπὲρ οἴκου… ἱ. τάδε E. Or. 673; ὅσα πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν Th. 2.47; περὶ ὧν ἔδοξεν ἔννομα ἱκετεύειν ἐν τῇ βουλῇ IG2². 218.8, cf. 337.34; — Pass., τὰ ἱκετευόμενα Aristeas 192. in Trag., freq. parenthetic, ἱκετεύω or ἱκετεύω σε, S. Ph. 932, 1183 (lyr.), E. Hec. 97 (anap.), cf. Ar. Nu. 696, al. ; — Med., Id. Ec. 915 (lyr.).

ein ἱκέτης sein, flehentlich bitten, anflehen ; ὁ δέ με μάλα πόλλ' ἱκέτετεν, c. inf., Od. 11.529 ; bes. als Schutzflehender, Hilfesuchender zu Einem kommen, ihn schutzflehend angehen, ἐπεί σε φυγὼν ἱκέτευσα, 15.277 u. öfter ; auch ἐς Πηλῆ' ἱκέτευσε, Il. 16.574 ; öfter bei Soph. u. Eur. absolut eingeschoben ; c. acc., ἱκετεύω σε πεισθῆναί τί μοι Soph. O.C. 1418 ; πρὸς γονάτων σὲ πάντες πάντως ἱκετεύομεν Eur. Med. 854 ; ἱκετεύομεν μὴ κτείνειν I.A. 1015 ; μὴ τλῇς φίλους κτανεῖν Cycl. 286 (vgl. Her. 1.11 u. Xen. Cyr. 4.6.9); l.d. ist I.A. 1242 ἱκέτευσον πατρός, τὴν σὴν ἀδελφὴν μὴ θανεῖν. – Prosa, absolut, Her. 3.48, oft mit δέομαι vrbdn, Plat., z.B. Phaed. 114a, wie Dem. δέομαι καὶ ἱκετεύω καὶ ἀντιβολῶ 27.68 ; τινά, Her. 6.68 ; c. inf., 1.11 ; ἐδεήθη καὶ ἱκέτευσε τοὺς δικαστάς Plat. Apol. 34c. Auffallend ist οὐδεὶς γὰρ μισῶν τινα ἱκετεύει αὐτῷ Isae. 2.8. – Das med. braucht Ar. Eccl. 915 ; auch v.l. Her. 3.48.

1. to approach as a suppliant , ἐπεί σε ἱκέτευσα (Odyssey by Homer); ἐς Πηλῆ= ἱκέτευσε (Iliad by Homer); ἱκ. τινὰ γονάτων or πρὸς γονάτων (Euripides)
2. to supplicate, beseech one to do a thing, with accusative et infinitive, (Odyssey by Homer), attic:—;also with genitive pers. et infinitive to beg of one that . ., (Euripides)
3. with accusative rei, to ask a thing as a suppliant , (Euripides) (ML)