έως (ὁ) :
      1 prêtre, IL. 1, 62, etc. ; OD. 9, 198, etc. ; PD. P. 2, 31 ; AND. 16, 32 ; chez les Juifs, ἱ. ὁ μέγας, SPT. Lev. 21, 10 ; 4Reg. 22, 4 ; ou ὁ ἱ. χριστός, SPT. Lev. 4, 5 et 16 ; 2 Macc. 1, 10, le grand-prêtre ; fig. ἱ. ἄτας, ESCHL. Ag. 735, prêtre ou ministre du malheur ; ἀρετῆς, ATH. 211 b, prêtre de la vertu, etc. ;
      2 grand-prêtre, DS. Exc. p. 525, 28 ;
      3 postér. évêque, CHRYS. 2, 217 Migne.

➳ Voc. ἱερεῦ, AR. Nub. 359. Ion. ἱρεύς, έως, gén. épq. ἱρῆος, IL. 5, 10 ; 16, 604 ; OD. 9, 198.

Étym. ἱερός.

έως, Ion. -ῆος, Cypr. -ῆϜος Inscr.Cypr. 59 H., ὁ, Att. pl. ἱερῆς ; gen. sg. and pl. written ἱερείως, ἱερείων, PStrassb. 83.2, 9 (ii BC); — Ion. nom. ἱρεύς Il. 5.10, 16.604, Od. 9.198; Dor. ἱαρεύς IG 4.1182, al. (gen. ἰαρέος ib. 1580); acc. pl. τὸς ἱαρές Schwyzer 236 (Cyrene); nom. pl. οἱ ἱαρές ibid. ; nom. sg. ἱαρές GDI 4846 (Cyrene); — also ἱέρεως (Att. and proparox. acc. to Choerob. in Theod. 1.253) SIG 1037.4 (Milet., iv/iii BC); gen. ἱέρεω IPE 1². 32A 23, al. (Olbia, iii BC); dat. ἵρεῳ Schwyzer 692 (Chios, v. BC); acc. ἱέρεω Milet. 1 (7).203b3 (ii BC); ἱερής IG 5(2).115.1 (Tegea, iv/iii BC), cf. Inscr.Cypr. 100 H. ; — Arc. ἱαρής IG 5(2).13.10 (iii BC); acc. ἱερήν ib. 3.1 (Tegea, iv BC); (< ἱερός):
priest, sacrificer, diviner, Il. 1.62, 16.604, Pi. P. 2.17, Hdt. 2.2, And. 1.124, etc. ; ἐφ’ ἱερέως, as a date, SIG 332.1 (Potidaea, iv/iii BC), etc. (freq. unaspirated, ἐπ’ ἰερέως IG 12(1).890, etc. (Rhodes)); of the Jewish High Priest, D.S. 34/5.1; ἱ. ὁ μέγας LXX Le. 21.10, Ph. 2.591; ἱ. ὁ χριστός LXX Le. 4.5; at Rome, = pontifex, Mon.Anc.Gr. 6.9; ἱ. ὁ μέγιστος, = pont. maximus, D.S. 27.2. metaph, ἱ. τις ἄτας a minister of woe, A. Ag. 735 (lyr.); comically, λεπτοτάτων λήρων ἱερεῦ Ar. Nu. 359; ἱ. Διονύσου, of a winebibber, Eup. 19; ἱ. φιλοσοφίας Lib. Or. 52.42.

ὁ, ion. u. auch ep. ἱρεύς, der Priester, der die Opfer besorgt u. zugleich in den ältesten Zeiten aus den Eingeweiden der Opfertiere weissagt, Il. 1.62, 14.221, in der ion. Form, Διὸς ἱρεὺς Ἰδαίου, 16.604, wie Od. 9.197 ; Pind. I. 2.17 ; Aesch. Ag. 717 ; Soph. O.R. 18 ; in Prosa, Plat. u. Folgde. Uebertr., ἀρετῆς ἱερεύς Ath. V.211b ; komisch ὦ λεπτοτάτων λήρων ἱερεῦ Ar. Nub. 358.

ἱερεύς, -έως, ὁ
(< ἱερός), [in LXX for כָּהֵן ;]
a priest: ἱ. τ. Διός, Act.14:13; of Jewish priests, Mat.8:4 12:4-5, Mrk.1:44 2:26, Luk.1:5 5:14, Jhn.1:19, Heb.8:4, al.; of Christ, Heb.5:6 (LXX) Heb.10:21; of Christians, Rev.1:6 5:10 20:6 (Cremer, 293; on the accusative pl., ἱερεῖς, see Thack., Gr., 147 f.; Bl., § 8, 2)
(AS)