(f. ύσω, ao. ἴσχυσα, pf. ἴσχυκα) [ῡ]
   I intr.
      1 être fort, robuste, vigoureux, ATT. (XÉN. Mem. 2, 7, 7, etc. ; SOPH. Tr. 234, etc.) ; ἐκ νόσου, XÉN. Hell. 6, 4, 18, recouvrer ses forces après une maladie ;
      2 être puissant, avoir du crédit, de l’influence, ESCHL. Pr. 510 ; SOPH. Aj. 502 ; AR. Av. 488, etc. ; PLAT. Pol. 294 a ; τινί, par qqe ch. (une armée, une marine, etc.) THC. 1, 2 ; 2, 13, etc. ; DÉM. 146, 20, etc. ; παρά τινι, THC. 8, 47 ; DÉM. 990, 21 ; ESCHN. 28, 9 ; PLUT. Pomp. 2, auprès de qqn ; ἐν πᾶσι, DÉM. 983, 18, entre tous ; en parl. de choses, ὅρκος ἰσχύων, ESCHL. Eum. 621 ; τἀληθὲς ἰσχῦον, SOPH. O.R. 356, serment, vérité qui s’impose ; avec l’inf : ὁ καιρὸς ἰσχύει πράττειν, DÉM. 214, 5, le moment presse d’agir ; impers. ἰσχύει τί μοι κατά τινος, DÉM. 416, 20, qqe ch. me vient en aide contre qqn ; avoir de la valeur, valoir, en parl. d’argent, JOS. A.J. 14, 7, 1 ;
      3 p. suite, être maître de : ἴσχυον αὐτὸς ἐμαυτοῦ, AR. Vesp. 357, j’étais mon maître ;
      4 prévaloir contre ou sur, SPT. 1Esdr. 4, 38 ; Ps. 12, 5 ; Sir. 5, 29 ; 1 Macc. 10, 49 ;
      5 être capable de, avec l’inf. SPT. 2Par. 2, 6 ; DH. 2, 989 Reiske ; STR. 14, 2, 28 Kram. ;
      6 être équivalent ou égal à, avoir la valeur de, acc. SPT. Sap. 16, 20 ; JOS. B.J. 5, 13, 4 ;
   II tr. rendre fort, d’où condenser, acc. SPT. Sir. 43, 15.

➳ Par except. [ῠ] dans ἴσχυε et ἰσχύετε, ANTH. 5, 167, 212.

Étym. ἰσχύς.

(< ἰσχύς), Batr. 279; impf. ἴσχυον Ar. V. 357, X. HG 6.4.18; fut. ἰσχύσω Ar. Av. 1607, etc. ; aor. ἴσχυσα S. Aj. 502, etc. ; pf. ἴσχυκα Aeschin. 1.165, Cerc. 17.34; — Pass., aor. κατισχύθην D.S. 15.87; (< ἰσχύς):
to be strong in body, S. Tr. 234; ὅπως ὑγιαίνοιεν καὶ ἰσχύοιεν X. Cyr. 6.1.24; ὃς μέγιστον ἴσχυσε στρατοῦ S. Aj. 502; ἰ. τοῖς σώμασιν X. Mem. 2.7.7; τοῦ σώματος ἰσχύοντος Antipho 5.93; ἴσχυόν τ’ αὐτὸς ἐμαυτοῦ, i.e. I had all my strength, Ar. V. 357; ἰ. ἐκ νόσου to be recovering, X. HG 6.4.18.
to be powerful, prevail, μηδὲν μεῖον ἰ. Διός A. Pr. 510, etc. ; πλέον, μεῖζον ἰ., E. Hec. 1188, Ar. Av. 1607; later ἰ. πρός τινα prevail against, LXX Ps. 12 (13).4; ἐπί τινας ib. 1 Ma. 10.49; ἰ. τινί to be strong in a thing, σοφία ἀνὴρ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἰσχύει Pi. Fr. 61; θράσει E. Or. 903; ἐν τῇ ποιητικῇ Phld. Po. 5.9; ἰ. τινὶ πρὸς τοὺς πολεμίους Th. 3.46; ἰ. ἐκ πονηρίας D. 2.9; ὅθεν ἰσχύομεν, ᾗπερ ἰσχύουσι, Th. 1.143, 2.13; ἰ. παρά τινι have power or influence with one, Id. 8.47, Aeschin. 2.2, D. 38.20, etc. of things, prevail, ὅρκος οὔτι Ζηνὸς ἰ. πλέον A. Eu. 621; τἀληθὲς γὰρ ἰσχῦον τρέφω S. OT 356; τὸ δίκαιον ἐν πᾶσιν ἰ. D. 37.59; have force, ἃ ὡρίσω σὺ δίκαια, ταὐτὰ… καὶ κατὰ σοῦ προσήκει τοῖς ἄλλοις ἰσχύειν D. 19.241, cf. 25.71; ὁ λόγος δόξειεν ἂν ἰσχύειν Arist. Pol. 1280a28; νομὴ ἄδικος οὐδὲν ἰ.
is of no force, PTeb. 286.7 (ii AD); ἰσχῦόν τι something permanent, prob. in Epicur. Ep. 1 p. 7U. ; c. inf., ὁ καιρὸς ἰσχύει… πράττειν D. 17.9, cf. LXX 2 Ch. 2.6 (5), al., Plu. Pomp. 58; οὐκ ἰ. ἀρτιστομεῖν Str. 14.2.28, cf. Ev. Marc. 5.4, D.Chr. 33.22, etc.
to be worth or equivalent to, ἡ μνᾶ ἰσχύει λίτρας δύο καὶ ἥμισυ J. AJ 14.7.1, cf. PGnom. 106, Ptol. Tetr. 134; αἱ ψῆφοι τάλαντον ἰσχύουσιν (prob. for ἴσχουσιν) Plb. 5.26.13. Act., condense, νεφέλας LXX Si. 43.15. ἄρτον πᾶσαν ἡδονὴν ἰσχύοντα making strong…, ib. Wi. 16.20 (in se habentem, Vulg.). -ύοντες ἀστέρες those in dominating positions, Serapion in Cat.Cod.Astr. 8(4).226. [υ in Batr. l.c., Trag. and Com., S. Aj. 1409, OT 356, Ar. V. 357, Av. 488, 1606; later, υ sts. in pres. and impf., AP 5.166 (Asclep.), 211 (Mel.).]

[ῡ], (ἰσχύς), stark sein, mutig, gewaltig sein ; ὑπέρ τινα Pind. frg. 13 ; μηδὲν μεῖον ἰσχύσειν Διός Aesch. Prom. 508 ; Eum. 591 ; ὃς μέγιστον ἴσχυσε στρατοῦ Soph. Aj. 495 ; auch von Sachen, τἀληθὲς γὰρ ἰσχῦον τρέφω O.R. 356 ; Ar. Vesp. 357 ; καὶ ὑγιαίνειν Xen. Cyr. 6.1.24 ; ἐκ τῆς νόσου Hell. 6.4.18 ; ἰσχύειν τινί, wodurch mächtig, stark sein, Thuc. 2.13, 3.140 ; πρὸς τοὺς πολεμίους 3.46 ; Kraft haben, gelten, ἐν ᾗ ἂν πόλει αἱ γενόμεναι δίκαι μηδὲν ἰσχύωσιν Plat. Crit. 50b, vgl. Polit. 294a ; λόγοι Lys. 4.12 ; ἡ κατηγορία ἰσχύει παρὰ τοῖς ἀκούουσι Aesch. 2.2, der auch ἴσχυκε καὶ σύνηθες ἐγένετο λέγειν vrbdt, 1.165 ; πλεῖστον ἰσχῦσαι παρά τινι, bei Einem sehr viel vermögen, gelten, Dem. 38.20 ; Plut. Pomp. 2.
[ἴσχυε mit kurzem υ Asclepd. 19 (V.167), u. ἰσχύετε Mel. 53 (V.212).]

ἰσχύω
(< ἰσχύς), [in LXX for חָזַק, גִּבּוֹר, עָצַם, etc. ;]
__1. to be strong in body: Mat.9:12, Mrk.2:17.
__2. to be powerful, have power, prevail: Act.19:20, Rev.12:8; before κατά, with genitive of person(s), Act.19:16; with inf., to be able (MM, Exp., xv): Mat.8:28 26:40, Mrk.5:4 9:18 (inf. understood) Mrk.14:37, Luk.6:48 8:43 13:24 14:6, 29-30 16:3 20:26, Jhn.21:6, Act.6:10 15:10 25:7 27:16; with accusative, Php.4:13, Jas.5:16; of things, to avail, be serviceable (MM, Exp., l.with): Mat.5:13, Gal.5:6, Heb.9:17 (cf. ἐν-, ἐξ-, ἐπ-, κατ-ισχύω).†
(AS)