(f. ἰσάσω, pass. ao. ἰσάσθην, pf. ἴσασμαι) [ῑ̆]
      1 tr. rendre égal, égaliser, acc. IL. 12, 435 ; ARSTT. Pol. 2, 6, 10 ; d’où au pass. être égalisé ou égalé à : τινι, ARSTT. NIC. 5, 5, 9, ou πρός τινα, DS. 15, 32, à qqn ;
      2 intr. être égal à, semblable à, PLAT. Leg. 773 a ; ARSTT. Nic. 7, 14, 8, Pol. 5, 4, 11, etc. ;

Moy. devenir ou se rendre égal à, dat. en prose, PLAT. Tim. 41 c.

➳ [ῑ] NIC. Th. 286, 880.

Étym. ἴσος.

— Pass., fut. ἰσασθήσομαι Arist. EE 1243b31; aor.1 ἰσάσθην Id. EN 1133a14; pf. ἴσασμαι ib. b5; (< ἴσος): — make equal, balance, of a person holding scales, σταθμὸν… καὶ εἴριον… ἀνέλκει ἰσάζουσ’ Il. 12.435; ἰ. τὰς κτήσεις to equalize them, Arist. Pol. 1265a38; ἰ. τὸ ἄνισον Id. EN 1132a7; τὴν φιλίαν ib. 1163b33; — Med., make oneself equal to another, οὕνεκ’ ἄρα Λητοῖ ἰσάσκετο (sc. Νιόβη) Il. 24.607; — Pass., to be made or to be equal, θεοῖς Pl. Ti. 41c; abs., Arist. EN 1133a14, al. ; μήκει ποδὸς ἴχνος ἰσάζεται Nic. Th. 286; δίστιχα ψήφοισιν ἰσάζεται AP 9.356 (Leon.). intr. in Act., to be equal, Pl. Lg. 773a, Arist. EN 1154b24; ἀλλήλοις Id. Pol. 1304a39.
to be even, normal, Hp. Morb. 4.49. [ι in Hom. ; ι in Nic. Th. 286, 886.]

gleich machen ; von einer wägenden Frau, σταθμὸν ἔχουσα καὶ εἴριον ἀμφὶς ἀνέλκει ἰσάζουσα Il. 12.435 ; τὰς κτήσεις Arist. Pol. 2.6 ; pass., ἀνάγκη πρότερον ὑπάρχειν τὴν ἀνισότητα αὐτοῖς τοῦ ἰσασθῆναι Metaph. 13.4 ; ἰσάζεται ψήφοις δίστιχα Leon.Alex. 14 (IX.356); med., sich gleichstellen, gleichachten, Λητοῖ ἰσάσκετο Il. 24.607 ; gleichkommen, δι' ἐμοῦ ταῦτα γιγνόμενα θεοῖς ἰσάζοιτ' ἄν Plat. Tim. 41c ; auch im act. intr., gleich sein, Legg. VI.773a ; Pol. 6.29.5 ; DS. 17.1.
[Hom. braucht ι lang.]