ύος (ἡ) [ῡ nom. et acc. sg. ; ῠ aux cas trisyll.] région du corps au-dessus des hanches, hanche, en parl. de femmes, OD. 5, 231 ; 10, 544 ; LGS 1, 4 ; de centaures, d’hommes, ARAT. 310 ; OPP. C. 2, 6 ; au pl. αἱ ἰξύες, les reins ; HPC. Fract. 765.

➳ Dat. épq. ἰξυῗ, p. ἰξύϊ, OD. 5, 231, etc.

Étym. cf. ἰσχία.

ύος, ἡ, waist, of women, περὶ δὲ ζώνην βάλετ’ ἰξυῖ (contr. for ἰξύϊ) Od. 5.231, cf. Longus 1.4; of a man, Arat. 310; of centaurs, Opp. C. 2.6; of a deer, APl. 4.96; pl., ἰξύες, οἱ, loins, Hp. Fract. 20, cf. Gal. 19.106; sg., = ὀσφύς, [Id.] 14.706. (Perh. akin to ἰσχύς, cf. ἰσχίον.) [υ in nom. and acc. sg., Choerob. in Theod. 1.331; υ in trisyll. cases.]

ύος, ἡ (vielleicht verwandt mit ἰσχύς), die Weichen, die Gegend über den Hüften, zwischen den Hüften u. den Rippen, wo man sich gürtet, περὶ δὲ ζώνην βάλετ' ἰξυῖ Od. 5.231, 10.544, von Frauen ; ζῶμα περὶ τὴν ἰξύν Long. 1.4 ; Hippocr.; Opp. sagt Cyn. 2.5 von den Kentauren φῦλα θηρομιγῆ, μερόπων μὲν ἐπ' ἰξύας, ἰξυόφιν δὲ ἵππων ; – πολυκαμπής Phani. 4 (VI.297). Vgl. ὀσφύς.