ἰαχέω-ῶ (f. ἰαχήσω, ao. ἰάχησα, pf. inus. ; pass. ao. ἰαχήθην) [ᾰ] c. ἰάχω :
   I intr.
      1 crier, pousser un cri, EUR. El. 1150, Or. 826, etc. ; avec un acc. ἰ. νέκυν, EUR. Ph. 1295, se lamenter sur un mort ;
      2 en parl. de choses, retentir, HH. 27, 11 ; CALL. Del. 146 ; en parl. de clameurs, de cris joyeux, EUR. Her. 783 ;
   II tr.
      1 faire retentir : μέλος, EUR. Tr. 516 ; ἀοιδάν, AR. Ran. 217, un chant ;
      2 proclamer, d’où, au pass. être proclamé : ἄδικος, EUR. Hel. 1147, injuste.

➳ Prés. 3 pl. ion. ἰαχεῦσι, CALL. Del. 146.

Étym. ἰαχή.

aor.1 ἰάχησα h.Cer. 20, AP 7.745 (Antip.Sid.); — = ἰάχω, cry, shout, used by Trag. in lyr., E. Heracl. 752, El. 1150, Or. 826, 965, etc. ; c. acc. cogn., ἰαχεῖν μέλος, αἴλινον, Id. Tr. 515, HF 349; [ἀοιδάν] Ar. Ra. 217; χρησμόν IG 7.4240b2. rarely c. acc. obj., bewail, νέκυν ὀλόμενον E. Ph. 1295, cf. [1523]; — Pass., κᾷτ’ ἰαχήθης… ἄδικος thou wert proclaimed…, Id. Hel. 1147 (prob. for καὶ ἰαχὴ σή…). of things, sound, γαῖα σμερδαλέον ἰάχησεν h.Hom. 28.11; τρίποδες ἰαχεῦσι Call. Del. 146, cf. Orph. A. 997, etc. ; ὀλολύγματα ἰαχεῖ E. Heracl. 783. [α in Ep. ; α in Trag. (it is unnecessary to write ἰακχ- when α is long); α in IG l.c. [Ϝι, cf. ἰαχή.]

= ἰάχω ; aor. ἰάχησε, φωνῇ H.h. Cer. 20 ; οὐδὲ μάτην ἰάχησας Antip.Sid. 78 (VII.745); sp.D. – Das praes. bei den Tragg., ὕμνον Ἐρινύος ἰαχεῖν, erschallen lassen, Aesch. Spt. 850 ; ἰαχείτω γᾶ Eur. Or. 963 ; ὀλολύγματα ἰαχεῖ Hel. 1502 ; ἰάχησε Or. 824 u. öfter, wo oft v.l. ἰακχέω, was, wenn die mittlere Silbe lang ist, aufzunehmen scheint, während Andere überall ἀχέω einführen wollen. – Auch pass., ἰαχήθης ἄδικος, du bist ausgeschrieen als, Eur. Hel. 1147.