(impf. ἴαινον, f. inus., ao. ἴηνα, pf. inus. ; ao. pass. ἰάνθην [ῐ au prés., ῑ aux temps second. à cause de l’augment, et au sbj. ao. OD. 22, 59]) :
      1 faire chauffer, OD. 8, 426 ; au pass. s’échauffer, chauffer, OD. 10, 359 ;
      2 amollir par la chaleur : κηρόν, OD. 12, 175, de la cire ; fig. càd. adoucir, calmer : θυμόν, IL. 24, 119, adoucir ou amollir le cœur ;
      3 échauffer le cœur, réjouir, charmer, d’où être réchauffé, réjoui, charmé, IL. 19, 174, etc. ; OD. 4, 549, etc. ; ἰαίνεσθαι θυμόν ou φρένας, IL. 23, 47 ; 24, 382, ou καρδίην, ARCHIL. 33, avoir le cœur réjoui, charmé ; avec un dat. : ἰαίνεσθαί τινι, faire ses délices (d’oies) OD. 19, 537, ou de qqe ch. PD. O. 2, 26 ;

Moy. soulager : τινὰ ὀδυνάων, Q. SM. 10, 327, alléger la douleur de qqn.

➳ Impf. itér. ἰαίνεσκον, Q. SM. 7, 340. Ao. opt. 3 pl. dor. ἰάναιεν [ᾱ] PD. O. 7, 43. Pass. impf. 3 sg. ἰαίνετο [ῑ OD. 10, 359 ; ῐ OD. 12, 175].

Étym. ἰάομαι.

Ion. impf. -εσκον Q.S. 7.340; aor. ἴηνα Od. 8.426, Dor. ἴανα Pi. O. 7.43; — Pass., aor. ἰάνθην Il. 23.598, etc. [ῐ, exc. in augm. tenses, in Hom. ; but at the beginning of a verse ῑ without augm., Od. 22.59; ῑ freq. in later Poets, AP 12.95 (Mel.), Q.S. l.c., 4.402, 10.327, Orph. L. 268, etc.]:
heat, ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε Od. 8.426; — Pass., ἰαίνετο δ’ ὕδωρ 10.359.
2.
melt, ἰαίνετο κηρός 12.175; metaph, θυμὸν ἰαίνειν melt the heart, Il. 24.119.
b.
relax by warmth, Hp. Mul. 1.69 (Pass.).
3. more freq. (cf. Plu. 2.947d) warm, cheer, κραδίην καὶ θυμὸν ἰαίνειν h.Cer. 435; θυμὸν ἰαίνειν τινί Od. 15.379, Pi. O. l.c., cf. Theoc. 7.29; καρδίαν Alcm. 36, Pi. P. 1.11; νόον ib. 2.90; — more freq. in Pass., ἵνα… σὺ φρεσὶ σῇσιν ἰανθῇς Il. 19.174; θυμὸς ἐνὶ στήθεσσιν ἰάνθη Od. 4.549; εἰς ὅ κε σὸν κῆρ ἰανθῇ 22.59; ἦτορ ἰανθέν Anacreont. 48.2; c. dat., σοὶ… μετὰ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη Il. 23.600, cf. 24.321, etc. ; θυμὸν ἰάνθης Od. 23.47; χοροῖσι φρένα ἰανθείς B. 16.131; μέτωπον ἰάνθη her brow unfolded, Il. 15.103; c. dat. rei, take delight in, σφιν ἰαίνομαι εἰσορόωσα Od. 19.537; σφισι θυμὸς αἰὲν ἐϋφροσύνῃσιν ἰαίνεται 6.156; καρδίην ἰαίνεται Archil. 36; ἰανθεὶς ἀοιδαῖς Pi. O. 2.13; cf. εὐφροσύνη ; later ἰαίνειν τινά τινι Man. 3.184.
II. later, = ἰάομαι, heal, save, τινὰ ὀδυνάων Q.S. 10.327; ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται Id. 4.402.
Ep. and Lyr. word; Trag. only Phryn.Trag. 1, ἰαίνεται· χολοῦται, πικραίνεται, παρὰ τὸν ἰόν (cf. Hsch.).

(verwandt ἰάομαι), erwärmen, erhitzen ; ἀμφὶ δέ οἱ πυρὶ χαλκὸν ἰήνατε, θέρμετε δ' ὕδωρ Od. 8.426 ; pass., πῦρ ἀνέκαιε πολλὸν ὑπὸ τρίποδι μεγάλῳ, ἰαίνετο δ' ὕδωρ Od. 10.359 ; durch Wärme weich machen, schmelzen, αἶψα δ' ἰαίνετο κηρός Od. 12.175 ; vgl. Ap.Rh. 2.739, wo der Schol. τήκεται καὶ λύεται erkl. – Uebertr., wie Plut. prim. frig. 6 κρατοῦν τοῦ ψυχροῦ τὸ θερμὸν διάχυσιν παρέχει καὶ ἀλέαν τῷ σώματι μεθ' ἡδονῆς, ὅπερ Ὅμηρος ἰαίνεσθαι κέκληκεν. Hom. μάλα πού σφισι θυμὸς αἰὲν ἐϋφροσύνῃσιν ἰαίνεται Od. 6.156, an ἰάομαι erinnernd, durch Freude wird das Herz erquickt ; οἱ δὲ ἰδόντες γήθησαν καὶ πᾶσιν ἐνὶ φρεσὶ θυμὸς ἰάνθη u. dgl., Il. 24.321, 19.174, Od. 4.549, wo die Alten immer geradezu εὐφραίνεσθαι erklären ; μέτωπον ἰάνθη, die Stirn erheiterte sich, Il. 15.103 ; auch act., δῶρα δ' Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ, welche das Herz erfreuen, ihm wohltun, od. es zum Mitleid stimmen, Il. 24.119 ; c. dat., καί τέ σφιν ἰαίνομαι εἰσορόωσα, an ihnen, Od. 19.537. Aehnl. Pind. καρδίαν, νόον, θυμὸν ἰαίνειν, P. 1.12, 2.90, Ol. 7.43 ; ἰανθεὶς ἀοιδαῖς ibd. 2.15 ; καρδίην ἰαίνεται Archil. frg. 25 ; ἰαίνει καρδίαν Alcm. bei Ath. XIII.600f ; sp.D., ἦτορ ἰανθέν Anacr. 48.2 ; Theocr. 7.29 ; Man. 3.184. Auch Polyaen. 1.1, οἴνῳ τοὺς πολεμίους ἰαίνων.
[ῑ hat Hom. Od. 10.359, wo das augm. tempor. anzunehmen, aber auch ohne dieses im Anfange des Verses 22.59, wie Qu.Sm. 10.327, der εἰσόκε σ' ἰήνειεν ἀνιαρῶν ὀδυνάων = ἰάομαι vrbdt, u. ὑπὲκ κακοῦ ἰαίνονται 4.402.]