(impf. ἴαλλον, f. et pf. inus., ao. ἴηλα) :
   I tr.
      1 lancer, jeter, envoyer : ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν, IL. 8, 300, 309, lancer un trait d’un arc ; ἐπί τινι χεῖρας ἰάλλειν, OD. 10, 376, porter la main sur qqe ch. (sur la nourriture) ; περὶ χερσὶ δεσμὸν ἰ. IL. 15, 19, jeter des liens autour des mains ; fig. ἰ. ὑλακήν, ANTH. 7, 69, pousser des hurlements ; ἰ. ἴχνος, NIC. Al. 242, poser le pied, imprimer la trace de son pied ;
      2 envoyer, en gén. : ἄγγελον, THGN. 573, un messager ; Φθίᾳ ἐλεύθερον ἦμαρ, ANTH. 7, 529, envoyer, càd. faire luire pour la terre de Phthie le jour de la liberté ;
      3 frapper, atteindre, fig. : τινὰ ἀτιμίῃσιν, OD. 13, 142, lancer des outrages contre qqn ;
   II intr. s’élancer, HÉS. Th. 269.

➳ Ao. dor. ἴαλα [ᾱλ] SOPHR. 32.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *sel-, mettre en mouvement, avec redoubl., cf. ἅλλομαι ; probabl. apparenté à lat. saliō.

Att. ἱάλλω acc. to Hdn. Gr. 1.539, cf. ἐφιάλλω ; fut. ἰᾰλῶ (ἐπ-) Ar. Nu. 1299; aor. ἴηλα Il. 15.19, Dor. ἴᾱλα Sophr. 14, aor. pass. hιάλε̄ Dubois IGDS 11 (Himera, c. 475/50 BC), Lacon. decr. in Inscr.Délos 87.2 (v BC). [ῐ, unless augmented; Hom. never uses the augm.]:
send forth, ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν Il. 8.300, 309, cf. AP 5.187 (Leon.); used by Hom. mostly in phrase, ἐπ’ ὀνείατα χεῖρας ἴαλλον they put forth their hands to the dishes, Od. 1.149, al. ; ἐπὶ σίτῳ χ. ἰ. 10.376; ἑτάροις ἐπὶ χεῖρας ἴ.
laid hands upon his comrades, 9.288; περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα threw chains around thy arms, Il. 15.19; ἐπὶ δεσμὸν ἴηλε Od. 8.447; so later ὑλακήν give tongue, AP 7.69 (Jul. Aegypt.); ἴχνος set down, plant the foot, Nic. Al. 242.
2. c. acc. obj., ἄριστον ἀτιμίῃσιν ἰάλλειν assail him with insults, Od. 13.142.
3. later, send, dispatch, ἄγγελον Thgn. 573, cf. A. Ch. 45 (lyr.); ἐπὶ Δωδώνης… θεοπρόπους ἴαλλεν Id. Pr. 659; Δίκην ἴαλλε σύμμαχον Id. Ch. 497; ἀρτὸν τοῖς παιδίοις Sophr. l.c. ; τινὰ παρά τινα Id. 61; Φθίᾳ ἐλεύθερον ἦμαρ ἰ. AP 7.529 (Theodorid.).
4. = εὑρίσκω, Hsch. s. vv. ἰᾶλαι, ἰάλλει.
II. intr. (sc. ἑαυτόν) send oneself on, i.e.
flee, run, Hes. Th. 269. (Cf. Skt. iyarti ΄set in motion΄.)

(ἵημι, nach Arcad. p. 197 ἱάλλω), schicken, senden, werfen ; ὀϊστὸν ἀπὸ νευρῆφιν ἴαλλεν Il. 8.300, den Pfeil von der Bogensehne abschießen ; ἐπὶ σῖτον χεῖρας ἰάλλειν, die Hände nach der Speise ausstrecken, Od. 10.375, oft ἐπ' ὀνείαθ' ἕτοιμα προκείμενα χεῖρας ἴαλλον ; aber ἑτάροις ἐπὶ χεῖρας ἴαλλεν, 9.288, = legte Hand an sie, streckte seine Fäuste gegen sie aus (vgl. ἐπιάλλω); θοῶς δ' ἐπὶ δεσμὸν ἴηλε 8.447, wie περὶ χερσὶ δὲ δεσμὸν ἴηλα χρύσεον, legte um die Hände eine Fessel, Il. 15.19 ; übertr., ἀτιμίῃσιν ἰάλλειν τινά Od. 13.141, mit Schimpf bewerfen, Schimpf antun ; – ἐπὶ Δωδώνης θεοπρόπους ἴαλλεν, sendete er nach Dodona, Aesch. Prom. 662 ; Δίκην – σύμμαχον φίλοις Ch. 490 ; sp.D.; Φθίᾳ γὰρ ἐλεύθερον ἦμαρ ἰ ἀλλων Theodorid. 13 (VII.529); ὑλακήν, bellen, Iul. Aeg. 59 (VII.69); ἴχνος ἰῆλαι, Fußtapfen eindrücken, den Fuß setzen, Nic. Al. 242.
Bei Hes. Th. 269 von den Harpyen, μεταχρόνιοι γὰρ ἴαλλον, intr., sc. ἑαυτάς, eilten, schwebten herbei. – Adj. verb., ἰαλτὸς ἐκ δόμων ἔβην Aesch. Ch. 22.