α ou ος, ον :
   I pass. bon, doux, càd. :
      1 bienveillant, favorable, en parl. de pers. IL. 24, 770, etc. ; OD. 2, 47, etc. ; HÉS. Th. 407 ; SOPH. Ph. 718 ; EUR. Tr. 53 ; joint à ἀγανός, OD. 2, 230, etc. ; ἤπ. τινι, IL. 8, 40, etc. ; HÉS. Th. 407, bon pour qqn ; en parl. de choses : ἤπια εἰδέναι τινί, IL. 16, 73 ; OD. 13, 405, etc. vouloir du bien à qqn ; μῦθος ἤπ. OD. 20, 327, parole bienveillante ; πρὸς τὸ ἠπιώτερον καταστῆσαι, THC. 2, 59, amener à des sentiments plus bienveillants ; ἤπιον ἦμαρ, avec l’inf. HÉS. O. 785, jour propice pour entreprendre qqe ch. ;
      2 en parl. du chaud et du froid, adouci, moins intense, PLAT. Phædr. 279 b, etc. ; ἠπιώτεραι θέρμαι, HPC. 1207 a, moments de calme de la fièvre, apaisement de la fièvre ;
   II act. adoucissant, calmant, IL. 4, 218 ; 11, 515 ; p. opp. à ἰσχυρός, HDT. 3, 130 ; cf. ESCHL. Pr. 482 ; SOPH. Ph. 698 ; particul. ép. d’Asklèpios, LYC. 1054.

• Cp. -ώτερος, HDT. 7, 142 ; THC. 2, 59 ; EUR. Alc. 310 ; PLAT. Phædr. 279 b, etc., Sup. -ώτατος, EUR. Bacch. 861 ; PLUT. M. 2 f.

➳ Fém. -ος, HÉS. Th. 407 ; EUR. Tr. 53.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *h₂e-h₂p-i-, ami ; cf. sscr. āpí-, avec la R. h₂ep-, joindre, cf. ἅπτω¹, lat. aptus.

α, ον, also ος, ον Hes. Th. 407, E. Tr. 53, etc. of persons, gentle, kind, πατὴρ ὣς ἤπιος αἰεί Il. 24.770, cf. Od. 2.47, 234; of a monarch, ἀγανὸς καὶ ἤ. ib. 230, 5.8. cf. 14.139; ἡνίοχος Il. 23.281; c. dat. pers., ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι 8.40, cf. Od. 10.337, etc. ; ἤ. ἀνθρώποισι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι Hes. Th. 407; ἠπιώτερος τοῦ πατρός Hdt. 5.92. ζ’ ; of the gods, σωτῆρας… ἠπίους θ’ ἡμῖν μολεῖν S. Ph. 738; θεὸς ἀνθρώποισιν ἠπιώτατος E. Ba. 861; cf. Ar. V. 879 (lyr.); ἐχίδνης οὐδὲν ἠπιωτέρα E. Alc. 310; οὐδέ πω ἤπιος appeased, Id. Med. 133; later in Prose, 1 Ep. Thess. 2.7, 2 Ep. Ti. 2.24. of feelings, words, etc., εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη had kindly feeling towards me, Il. 16.73; ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδε Od. 13.405, cf. 15.557; ἤ. δήνεα οἶδε Il. 4.361; μῦθος ἤ. Od. 20.327; ὀργαί, φρένες, E. Tr. 53, Fr. 362.6; πρὸς τὸ ἠπιώτερον καταστῆσαί τινα Th. 2.59. of heat and cold, mild, less intense, τὸ πνῖγος ἠπιώτερον γέγονεν Pl. Phdr. 279b, cf. Ti. 85a (Comp.); ἠπιώτεραι αἱ θέρμαι, of a fever, Hp. Epid. 7.1; τὰ τοῦ πυρετοῦ ἤπια ib. 5.73; αἰθέριον πῦρ ἤ. ὄν Parm. 8.57; of river-currents, ἠπιώτερα ῥεύματα Meno Iatr. 16.26. Act., soothing, assuaging, φάρμακα Il. 4.218, 11.515; opp. ἰσχυρά, Hdt. 3.130, cf. 7.142 (Comp.); ἀκέσματα A. Pr. 482; φύλλα S. Ph. 698 (lyr.); ποτήματα soft drinks, opp. φαρμακώδη καὶ δριμέα, Sor. 2.44; Sup., Phld. Ir. p. 44 W. ἤπιον ἦμαρ c. inf., a day favourable for beginning a thing, Hes. Op. 787. Adv. -ίως Hdt. 7.105, 143, S. El. 1439 (lyr.); ἠ. ἀμείψασθαι Hdt. 8.60; χρήσετ’ αὐτή σοι τότ’ ἠ. Men. Epit. 495; Comp. -ωτέρως, ἔχειν πρός τινα D. 56.44; ἠπιώτερον καὶ κηδεμονικώτερον Phld. Piet. 65; Sup. -ωτάτως Hsch.

bei Hes. Th. 407 u. bei den Attikern gew. 2 Endgn (verwandt mit ἔπος, εἰπεῖν, ὁ ἐν λόγῳ πάντα ποιῶν, durch freundliches Zureden begütigend u. durch magisches Besprechen Schmerzen lindernd),
1) mild, gütig ; von einem Herrscher, neben πρόφρων u. ἀγανός, Od. 2.230 ; πατὴρ ἃς ἤπιος ἦεν 2.47 ; ἐθέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι Il. 8.40 ; εἴ μοι Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη 16.72, wenn er mir wohlgesinnt wäre, vgl. Od. 13.405, 15.39 ; ἤπια δήνεα οἶδε Il. 4.361 ; von den Göttern gegenüber den Menschen, gnädig, θεὸς ἀνθρώποισιν ἠπιώτατος, Dionysus, Eur. Bacch. 861, vgl. Anth. (IX.524, 525); σωτῆρας αὐτοὺς ἠπίους θ' ἡμῖν μολεῖν Soph. Phil. 728 ; τοῖς ἀνθρώποις, gegen die Menschen, Ar. Vesp. 879. – Vom Charakter, sanft, ἤπιοι ὀργαί Eur. Tr. 53 ; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι, mildern, besänftigen, Thuc. 2.59 ; Sp.; – μῦθος, Od. 20.327 ; φωνή, Tim. Ecl. Ath. VIII.342a ; τὸ πνῖγος ἠπιώτερον γέγονεν, ließ nach, wurde milder, Plat. Phaedr. 279b, wie φλέγμα Tim. 85a u. sonst von Krankheiten. –
• Adv. ἠπίως, sanft, ἐννέπειν Soph. El. 1431 ; ἠπιωτέρως ἔχειν πρός τινα, milder sein gegen Einen, Dem. 56.44 ; vgl. Plut. Timol. 7, wo der Ggstz ist ἡ ὀργὴ παρώξυνεν.
2) φάρμακα, schmerzstillende Heilmittel, Il. 4.218, 11.515, 830 ; κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων Aesch. Prom. 480 ; ἤπια φύλλα Soph. Phil. 691 ; so auch Her. 3.130, 7.142. – Aber ἤπιον ἦμαρ = günstig, förderlich Etwas zu tun, Hes. O. 789, dem ἄρμενος entsprechend. – Auch Beiwort des Asklepios, Lycophr. 1054.

ἤπιος, -α, -ον
mild, gentle: 1Th.2:7 (WH, R, mg., νήπιος); before πρός, 2Ti.2:24.†
(AS)