ἡνί·οχος, ου (ὁ) :
   I propr. qui tient les rênes, d’où :
      1 conducteur d’un char, cocher, IL. 5, 231, etc. ; XÉN. Cyr. 6, 2, 17 ; dans Hom. qqf. opposé au παραιϐάτης, IL. 23, 132 ; p. suite qqf. joint à θεράπων, IL. 5, 580 ; 8, 119 ; à ἐπιστάτης, PLUT. M. 759 d ; ttef. non serviteur, mais combattant de condition libre, IL. 8, 89 ; 18, 225 ; 23, 460, etc. ; en gén. conducteur de char, dans les jeux, PD. P. 5, 66 ; AR. Pax 904 ; XÉN. Hell. 3, 2, 21 ; PLAT. Criti. 116 e ;
      2 cavalier, THGN. 260 ;
      3 οἱ ἡνίοχοι, les Cochers, nom donné aux citoyens riches qui fournissaient les chars pour les services publics, EL. DION. (EUST. 576, 42) ;
      4 ὁ ἡν. le Cocher ou Chariot, constellation, ARAT. 156 ; EUDOXE MATH. (HIPPARQ. 1008 c) ; PAUS. 2, 32, 1 ;
   II fig. qui dirige qqn ou qqe ch. gén. PD. N. 6, 111 ; SIM. fr. 151 ; en ce sens d’ord. précédé, en prose, de οἷον ou de ὥσπερ, PLAT. Pol. 266 e ; en parl. d’Athèna, AR. Nub. 602 ; en parl. de la pensée, PYTHAG. Aur. carm. 69.

➳ Dor. ἁνίοχος [ᾱ] PD. ll. cc.

Étym. ἡνία, ἔχω.

Dor. and Aeol. ἀνίοχος Pi. P. 5.50 (v.l. ἁν- as in N. 6.66, but cf. ἀνιοχίω), Sappho Supp. 20a. 19, ὁ ; (< ἡνία, ἔχω): — one who holds the reins, driver, charioteer, Il. 8.89, etc. ; sts. opp. παραιβάτης, 23.132; ἡ. θεράπων 5.580, 8.119; παρεβεβήκεε δέ οἱ ἡ. Hdt. 7.40. generally, chariot-driver, as in the games, etc., Pi. P. 5.50, Ar. Pax 905 (pl.), X. HG 3.2.21, Pl Phdr. 254b, PPetr. 3 p. 180 (pl., iii BC), etc. ; ὑποπτέρων ἵππων ἡ. Pl. Criti. 116e.
rider, Thgn. 260. ὁ ἡ. τῆς νεώς the helmsman, Poll. 1.98. metaph, one who guides, governs, χειρῶν καὶ ἰσχύος ἀ. Pi. N. 6.66; παλαισμοσύνας δεξιὸς ἡ. Simon. 149; ἡ. τέχνης τραγικῆς IG 2.2263 (iv BC); παντοίης ἀρετῆς ib. 7.2539.2 (Thebes); ἡ. κιθάρας, of a harper, Epigr. ap. St.Byz. s.v. Μίλητος ; fem., αἰγίδος ἡ., of Athena, Ar. Nu. 602; in Prose with οἷον prefixed, Pl. Plt. 266e, etc. ; of love, Plu. 2.759d, Hermesian. 7.84. as Adj., guiding, γνώμη Carm.Aur. 69; ἄνεμοι Man. 5.153. ἡνίοχοι, οἱ, at Athens, a class of rich citizens who had to furnish chariots for public service, Ael. Dion. Fr. 196, Phot. in pl., also, = ἔκφοροι (ἔκφορος III), Id.
the constellation Auriga, Arat. 156, Eudox. ap. Hipparch. 1.2.10, etc.

ὁ, der die Zügel hält, Wagenlenker, Rosselenker, Il. öfter ; dem παραιβάτης, dem vom Wagen herab kämpfenden Helden entgeggstzt, 23.132, vgl. 11.47, dem er untergeordnet ist ; dah. ἡνίοχος θεράπων, 5.580. Daß es kein Knecht ist, sieht man daraus, daß Patroklus der ἡνίοχος des Achilles ist. Hektor, der Il. 21.91 den Kebriones, 8.120 den Eniopeus zum Wagenlenker hat, wird 8.89 selbst ἡνίοχος genannt. Vgl. noch 18.225, 23.460. – Plat. Phaedr. 247e u. öfter ; Xen. Cyr. 6.2.17. Bei Theogn. 260 der Reiter. Allgemein der Lenker, Beherrscher, νεώς, Steuermann, Poll. 1.98 ; χειρῶν τε καὶ ἰσχύος ἁνίοχος Pind. N. 6.111 ; αἰγίδος ἡνίοχος heißt Athene Ar. Nub. 602 ; παλαισμοσύνης Simonid. 61 (Plan. 2); δεινὸν δ' ἦλθον ὑφ' ἡνίοχον Hermesian. bei Ath. XIII.597b.

1. one who holds the reins, a driver, charioteer , opp. to παραιβάτης (the warrior by his side), (Iliad by Homer)
2. generally a chariot-driver , as in the games, (Pindar), attic:—;in (Theognis Elegiacus), a rider.
3. metaphorically a guide, governor , (Pindar) (ML)