'[ῐ] conj. corrélat. de πηνίκα et τηνίκα, lorsque, se construit :
A avec les modes suivants :
   I avec l’ind. sans ἄν : ἡνίκα ξυνεσκόταζεν, THC. 7, 73, comme la nuit commençait à venir ; cf. OD. 22, 198 (seul ex. dans Hom.) ; SOPH. El. 954, O.C. 768, Aj. 1144, etc. ;
   II avec ἄν et le sbj. lorsqu’on veut marquer :
      1 une idée de temps indéterminé, SOPH. Ph. 880, O.R. 1492 ; postér. avec l’ind. : ἡνίκα δ' ἂν ἀνέϐη, DÉM. 539, 23, etc. lorsqu’il fut monté ; cf. SPT. Ex. 40, 30 ;
      2 un fait éventuel : ἡνίκ' ἄν τις ὑμᾶς ἀδικῇ, ἡμεῖς ὑπὲρ ὑμῶν μαχούμεθα, XÉN. Cyr. 4, 4, 11, quand on vous fera du tort (si l’on vous en fait), nous, nous combattrons pour vous ;
      3 une idée de répétition, chaque fois que, toutes les fois que, SOPH. Ph. 310 ; AR. Nub. 608, 612 ; Pax 1145, etc. ;
   III avec l’opt. accompagné de ἄν, SOPH. Tr. 163 ; ou sans ἄν, SOPH. Ph. 705 ;

B avec le gén. ἡνίκα τοῦ χρόνου, EL. N.A. 12, 35, dans le temps que.

➳ Dor. ἁνίκα [ᾱῐᾰ] SOPH. Ph. 705.

Étym. th. ἡ- fém. de ὅς.

'

Dor. ἁνίκα Pi. P. 4.24, al., Theoc. 5.41; Aeol. ἄνικα Id. 29.33; — Adv. of Time, relat. to τηνίκα, at the time when, usu. with past tenses of ind., Od. 22.198 (nowhere else in Hom.), Pi. l.c., S. Aj. 1144, al., Th. 7.73, Ar. Nu. 607, Lys. 19.4, Pl. Grg. 509e, D. 21.78, etc. ; ἡνίκ’ ἐχρῆν δύνειν, νῦν ἄρχεται ἡδύνεσθαι Timo 17; with pres. ind., ἡνίκαπερ X. Cyr. 8.8.9; μετὰ τὴν ζωὴν… ἡνίκ’ οὐκ εἰσίν Phld. Mort. 36; rarely while, ἡ. ἦν ἔτ’ ἐν φάει E. Ion 726. ἡνίκ’ ἄν, like ὅταν, with Subj., of fut. time, whenever, S. Ph. 880, OT 1492; to denote repeated occurrence in pres. time, Id. Ph. 310, Ar. Pax 1179, X. Cyr. 1.2.4, etc. ; ἄν shd. be restored in A. Fr. 304.7; ἄν goes with Verb in ἡνίκ’ ἂν ὠφέλει when it would have been to his advantage, D. 29.16; but ἡνίκ’ ἂν ἀνέβη ἡνεφέλη, of repeated occurrence, LXX Ex. 40.36 (30). with opt. in orat. obliq., or to denote an uncertain or repeated occurrence in past time, whenever, S. Ph. 705 (lyr.); also in orat. obliq., of future time, ἡνίκα… ἀπείη when he should have been absent, Id. Tr. 164; but ἡνίκ’ ἂν ἡμεῖς μὴ δυναίμεθα, with implied protasis, D. 4.31; and so ἡνίκ’ <ἂν> καταλαμβάνοιμι, εἰ τυγχάνοιμι X. Oec. 11.14. c. gen., ἡ. τοῦ χρόνου at which point of time, Ael. NA 12.35. ἡ. χρὴ φλεβοτομεῖν in which case…, Orib. Syn. 6.13. after Verbs of knowing or remembering, οὐ μνημονεύεις… ἡνίκα… ; S. Aj. 1273; οἶδ’ ἡνίκ’ Αἴας εἷλκε Κασάνδραν E. Tr. 70, cf. Ar. Ec. 815.

(Correlativa sind πηνίκα, τηνίκα), wann, zu der Zeit, wo, da,
1) c. ind.; ἡνίκ' ἀγινεῖς αἶγας Od. 22.198 ; ἡνίκ' οὐκέτ' ἔστιν Soph. El. 942 ; ἡνίκ' ἐν κακῷ χειμῶνος εἴχετο Aj. 1123 ; ἡνίκα – ἐρρύσατο 1252 ; Ar. Eccl. 815 ; ἡνίκα ξυνεσκόταζε Thuc. 7.73 ; ἡνίκα ὡμολογήσαμεν Plat. Gorg. 509e ; ἐν τίνι ἡλικίᾳ ; ἡνίκα τῶν γυμνασίων μεθίενται Rep. VII.537b.
2) c. opt., die wiederholte Handlung in der Vergangenheit ausdrückend ; εἷρπε πόρον, ἁνίκ' ἐξανείη ἄτα, so oft, Soph. Phil. 698, nach Hermanns Aenderung, aber mss. ἐξανίησι ; c. opt. pot., ἡνίκ' ἂν ἀπείη Tr. 163.
3) mit ἄν u. dem conj., gew. die wiederholte Handlung in der Gegenwart ausdrückend, ἑκάστοτε, ἡνίκ' ἂν ψευσθῶσι δείπνου Ar. Nub. 608, ἡνίκ' ἂν πενθῶμεν 612, ἡνίκ' ἂν οἴκοι γένωνται, δρῶσιν οὐκ ἀνασχετά Pax 1145 ; Plut. 107, 248 ; vgl. Soph. Phil. 310 ; auf die Zukunft gehend, Eur. I.T. 1185, Plat. Phaedr. 247b ; ἵν' ἡνίκ' ἂν κόπος μ' ἀπαλλάξῃ ποτέ, χωρῶμεν, sobald er mich verlassen haben wird, Soph. Phil. 868 ; O.R. 1492.

ἡνίκα
rel. adv. of time,
at which time, when; before αν, with subjc., whensoever: 2Co.3:15-16.†
(AS)