ἡμι·τελής, ής, ές [ῐ] à moitié fini, d’où inachevé, incomplet, imparfait (lit, ANTH. 7, 627 ; victoire, DH. 2, 42 ; bouclier, LUC. Sacr. 5) ; ἡμιτελές τι καταλείπειν, XÉN. Cyr. 8, 1, 3 ; ou ἀφιέναι, DH. Thuc. 9, laisser qqe ch. inachevé ; ἡμ. ἀνήρ, XÉN. Cyr. 3, 3, 38, homme non parfait, p. opp. à τελέως ἀγαθός ; ἡμ. περί τι, DH. Dem. 23, incomplet en qqe ch. ; ἡμ. δόμος, IL. 2, 701, maison incomplète (où le maître ou la maîtresse sont morts).

Étym. ἡμι-, τέλος.

ές, (< τέλος) half-finished, δόμος ἡ. a house but half complete, i.e. childless, Il. 2.701; βίος Str. 7.3.3, cf. Luc. DMort. 19.1; Ὀλύμπιον Dicaearch. 1.1; ἡ. θάλαμος AP 7.627 (Diod.); ἡ. νίκη D.H. 2.42; φωναί Id. Comp. 14; ἐνέργειαι Aret. SD 1.7; of a child, Luc. Sacr. 5; οὐδὲν ἡμιτελὲς καταλείπειν X. Cyr. 8.1.3; ἡ. ἀφιέναι D.H. Th. 9; ἡ. ἀνήρ, opp. τελείως ἀγαθός, X. Cyr. 3.3.38; ἡ. περὶ λόγους D.H. Dem. 23; ἡ. τὴν ἀρετήν Ph. 2.199. Adv. -λῶς Longin. ap. Porph. Plot. 19.

ές, halb vollendet, halb fertig ; δόμος Il. 2.701, des Protesilaos, der bald nach der Vermählung in den Krieg gezogen ; nach Einigen = kinderlos ; nach Strab. VII.296 = χῆρος ; vgl. Luc. D. mort. 19.1 ; θάλαμος Diod. 9 (VII.627); νίκη Dion.Hal. 2.42 ; ἡμιτελές τι καταλείπειν Xen. Cyr. 8.1.3 ; ἀνήρ, dem τελέως ἀγαθός entgegstzt, 3.3.38.