'ῆς (ἡ) :
A plaisir, jouissance, agrément, particul. :
   I le plaisir qu’on éprouve :
      1 au plur. plaisirs des sens : αἱ τοῦ σώματος ἡδοναί, XÉN. Hell. 4, 8, 22 ; ou αἱ περὶ τὸ σῶμα ἡδ. Hell. 6, 1, 4 ; ou αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡδ. PLAT. Rsp. 428 d ; ou αἱ σωματικαὶ ἡδ. ARSTT. Nic. 7, 8, 4, les plaisirs du corps ; αἱ περὶ πότους καὶ περὶ ἐδωδὰς ἡδ. PLAT. Rsp. 389 e, les jouissances du boire et du manger ; ἀκοῆς ἡδονή, THC. 3, 38, le plaisir d’entendre ;
      2 au plur. désirs, XÉN. Mem. 1, 2, 23 ; NT. Tit. 3, 3, etc. ;
      3 au mor. plaisir, jouissance : ἐν ἡδονῇ ἔχειν τινά, THC. 3, 9, voir qqn avec plaisir ; ἡδονὴν ἔχειν τινός, SOPH. O.C. 1604, avoir satisfaction de qqe ch. ; ἐν ἡδονῇ ἐστί μοι, inf. HDT. 7, 160 ; καθ' ἡδονήν ἐστί μοι, inf. ESCHL. Pr. 261 ; πρὸς ἡδονήν ἐστί μοι, ESCHL. Pr. 494, il m’est agréable de, etc. ; abs. καθ' ἡδονήν, SOPH. Tr. 197 ; DÉM. 98, 13 ; πρὸς ἡδονήν, HDT. 3, 126 ; postér. πρὸς ἡδονῆς, PARTH. 8 ; LIB. 4, 181, par plaisir, avec plaisir ; καθ' ἡδονὴν ποιεῖν, THC. 2, 53, agir à son gré ; θᾶσσον ἢ καθ' ἡδονὴν ποδός, SOPH. O.C. 890, plus vite qu’au gré de mon pied ; μεθ' ἡδονῆς, THC. 4, 19, avec plaisir ; ἡδονῇ, HDT. 2, 137 ; SOPH. O.R. 1339, par plaisir ; ὑφ' ἡδονῆς δακρύειν, LUC. Tox. 4, pleurer de joie ; μαίνεσθαι ὑφ' ἡδονῆς, SOPH. El. 1153, être fou de joie ; ὑφ' ἡδονῆς φρένας ἐκϐάλλειν, SOPH. Ant. 648, perdre la raison par l’effet de la passion ; ἡδοναῖς, SOPH. Tr. 147, dans les plaisirs, au milieu des plaisirs ;
   II le plaisir qu’on fait éprouver aux autres : ἡδονὴν παρέχειν, XÉN. Cyr. 4, 1, 5, procurer du plaisir ; ἡδονὴν πράττειν τινί, ESCHL. Suppl. 1008 ; ou ποιεῖν τινι, DÉM. 437, 3, procurer du plaisir, une jouissance à qqn ; πρὸς ἡδονὴν λέγειν, HDT. 3, 126, parler de manière à plaire ; τὰ πρὸς ἡδονὴν καὶ χάριν λεγόμενα, ISOCR. 290 a, ce qu’on dit pour plaire et être agréable ; cf. SOPH. El. 921 ; κότερα ἀληθηΐῃ χρήσομαι ἢ ἡδονῇ ; HDT. 7, 101, parlerai-je franchement ou en vue de te plaire? καθ' ἡδονὰς ποιεῖν, DH. 7, 24 ; ou λέγειν, DH. 11, 9, agir ou parler de manière à être agréable ;
B chez les anc. phil. ion. qualité sensible d’un objet (goût, saveur, odeur, etc.) en ce sens, d’ord. joint à χροίη (couleur) ANAXAG. p. 86 ; cf. ARSTT. P.A. 2, 17, 6 ; SOPATR. (ATH. 649 a).

➳ Dor. ἁδονά [ᾱδ] EUR. Ph. 319, EL. 126 ; ou ἡδονά, SOPH. O.R. 1339 ; EUR. Ion 1448, 1461 ; Hel. 641 ; I.T. 842.

Étym. ἥδομαι.

'

Dor. ἁδονά (or in Trag. chorus ἡδονά S. OT 1339), ἡ, (< ἥδομαι) enjoyment, pleasure, first in Simon. 71, S. l.c., Hdt. 1.24, al. ; prop. of sensual pleasures, αἱ τοῦ σώματος or περὶ τὸ σῶμα ἡ., X. HG 4.8.22, 6.1.4; αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡ. Pl. R. 328d; σωματικαὶ ἡ. Arist. EN 1151a13; αἱ περὶ πότους καὶ περὶ ἐδωδὰς ἡ. Pl. R. 389e; but also ἀκοῆς ἡ. Th. 3.38; ἡ ἀπὸ τοῦ εἰδέναι ἡ. Pl. R. 582b; of malicious pleasure, ἡ ἐπὶ τοῖς τῶν φίλων κακοῖς, ἐπὶ ταῖς λοιδορίαις ἡ., Id. Phlb. 50a, D. 18.138; ἡδονῇ ἡσσᾶσθαι, ἡδοναῖς χαρίζεσθαι, to give way to pleasure, Th. l.c., Pl. Lg. 727c; κότερα ἀληθείη χρήσομαι ἢ ἡδονῆ ; shall I speak truly or so as to humour you? Hdt. 7.101; εἰ ὑμῖν ἡδονὴ τοῦ ἡγεμονεύειν ib. 160; ἡ. εἰσέρχεταί τινι εἰ… one feels pleasure at the thought that…, Id. 1.24; ἡδονὴν ἔχειν τινός to be satisfied with…, S. OC 1604; ἡδονὴν ἔχει, φέρει, Pherecr. 145.2, Alex. 263.6; ἡδονὴ ἰδέσθαι (like θαῦμα ἰδέσθαι), of a temple, Hdt. 2.137; with Preps. in Adv. sense, δαίμοσιν πρὸς ἡδονήν A. Pr. 494; ὃ μέν ἐστι πρὸς ἡ. D. 18.4; πρὸς ἡ. λέγειν to speak so as to please another, S. El. 921, Th. 2.65; δημηγορεῖν D. 4.38; οὐ πρὸς ἡ. οἱ ἦν τὰ ἀγγελλόμενα Hdt. 3.126; πάντα πρὸς ἡ. ἀκούοντας D. 8.34; later πρὸς ἡδονῆς εἶναί τινι Parth. 8.8, Lib. Or. 12.1; καθ’ ἡδονὴν κλύειν S. Tr. 197; καθ’ ἡδονήν [ἐστί] μοι c. inf., A. Pr. 263; καθ’ ἡ. τι δρᾶν, ποιεῖν, Th. 2.37, 53; καθ’ ἡδονὰς τῷ δήμῳ τὰ πράγματα ἐνδιδόναι ib. 65; ἐν ἡδονῇ ἐστί τινι it is a pleasure or delight to another, Hdt. 4.139; folld. by inf., E. IT 494; by acc. et inf., Hdt. 7.15; ἐν ἡδονῇ ἔχειν τινάς to take pleasure in them, Th. 3.9; ἐν ἡδονῇ ἄρχοντες, opp. οἱ λυπηροί, Id. 1.99; μεθ’ ἡδονῆς Id. 4.19; ὑφ’ ἡδονῆς S. Ant. 648, etc. ; ὑπὸ τῆς ἡ. Alex. 24, 110.23; as dat. modi, ἡδονᾷ with pleasure, S. OT 1339 (lyr.), cf. Hdt. 2.137 (f.l.). concrete, a pleasure, S. El. 873 (pl.), Ar. Nu. 1072 (pl.); ἡδοναὶ τραγημάτων sweetmeats, Sopat. 17. Pl., desires after pleasure, pleasant lusts, X. Mem. 1.2.23, Ep. Tit. 3.3, al. in Ion. Philosophers, taste, flavour, usu. joined with χροιή, Diog. Apoll. 5, Anaxag. 4 (pl.), cf. Arist. PA 660b9, Thphr. HP 4.4.7, LXX Nu. 11.8, Eudem. ap. Ath. 9.369f, Mnesith. ap. eund. 8.357f.

ἡ (ἥδομαι, ἡδύς), Freude, Vergnügen, Lust, bes. sinnlich angenehme Empfindung ; μηδ' αἶσχος ἡμῖν, ἡδονὴν δ' ἐχθροῖς πράξωμεν Aesch. Suppl. 986 ; μὴ τὰς φρένας γ' ὑφ' ἡδονῆς γυναικὸς οὕνεκ' ἐκβάλῃς Soph. Ant. 649 ; ἡδοναῖς ἄμοχθον ἐξαίρει βίον Tr. 146 ; φέρω γὰρ ἡδονάς, das, worüber du dich freuen kannst, El. 861 ; κἀμοὶ πρόσδοτέ τι τῆς ἡδονῆς Eur. Hel. 707 ; Ar. läßt Nub. 1072 auf ἡδονῶνθ' ὅσων μέλλεις ἀποστερεῖσθαι folgen παίδων, γυναικῶν, κοττάβων, ὄψων, πότων, καχασμῶν ; Her. ἡδονῇ ἰδέσθαι οὐδὲν τούτου μᾶλλόν ἐστι ἀξιαπήγητον, 2.137 ; ἀκοῆς ἡδ. Thuc. 3.38, wie ἡδ. λόγων 3.40, von Schol. κολακεία erkl.; ὑφ' ἡδονῆς, vor Lust, ἐνθουσιᾷ Plat. Phil. 15e ; Ggstz λύπη, Prot. 351e ff. u. sonst ; ἐπὶ τοῖς τῶν φίλων κακοῖς Phil. 50a (vgl. ἡ ἐπὶ ταῖς λοιδορίαις ἡδ. Dem. 18.138); αἱ κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναί Rep. I.328d (wofür Arist. Eth. 7.8 αἱ σωματικαὶ ἡδ. sagt, Xen. Hell. 6.1.4 αἱ περὶ τὸ σῶμα ἡδ.); ἡ ἀπὸ τοῦ εἰδέναι ἡδονή IX.582b ; τῶν περὶ πότους καὶ ἀφροδίσια καὶ περὶ ἐδωδὰς ἡδονῶν III.389e ; τὰς ἐντῆ νεότητι ἡδονὰς ποθοῦντες I.329a ; – ἐν ἡδονῇ μοί ἐστι, es gereicht mir zum Vergnügen, ich habe es gern, Eur. I.T. 494 ; Her. 4.139 ; εἴτε κόσμον εἴτε Ὄλυμπον ἐν ἡδονῇ τῳ λέγειν, mag es Einer nun so oder so nennen wollen, Plat. Epin. 977b. Aehnlich ἐν ἡδονῇ ἔχειν u. ἡδονὴν ἔχειν ἔν τινι, Thuc. 4.108. – Adverbial, καθ' ἡδονήν, angenehm, οὔτ' ἐμοὶ λέγειν καθ' ἡδονήν, σοί τ' ἄλγος Aesch. Prom. 261 ; vgl. Soph. El. 1495, Tr. 196 ; καθ' ἡδ. δρᾶν, nach Behagen, Thuc. 2.37, 65 ; οὐκ ἐρῶ τὰ καθ' ἡδ. ἐκείνοις, ἀλλ' ἃ νομίζω ξύμφορα σοὶ εἶναι Arr. An. 5.27.3 ; ᾧ μὴ καθ' ἡδονήν ἐστι νικᾷν Πομπήϊον Plut. Pomp. 62, öfter. Eben so πρὸς ἡδονήν, χροιὰν τίνα ἔχοντ' ἂν εἴη δαίμοσιν πρὸς ἡδον ἠν Aesch. Prom. 492 ; πρὸς ἡδ. λέγω τάδε Soph. El. 909 ; πρὸς ἡδ. φίλοις σοί τ' ἂν γένοιτο τάδε, dir zur Freude, Eur. I.A. 1022 ; vgl. ἅπαντες πρὸς ἡδ. ζητοῦντες, tadelnd neben ἐρρᾳθυμηκότες, nur so weit es Freude macht, Dem. 1.15 ; πρὸς ἡδονήν τι λέγειν Thuc. 2.65 ; πρὸς ἡδονὴν καὶ χάριν λεγόμενα Isocr. 15.271, Einem nach dem Munde reden, wie er's gern hört ; Her. 7.101 κότερα ἀληθηΐῃ χρήσομαι πρὸς σὲ ἢ ἡδονῇ ; Dion.Hal. auch im plur., μὴ καθ' ἡδονὰς τὰς ὑμετέρας λέγω 11.9, vgl. 7.24 ; – τοῖσι ἐσελθεῖν ἡδονήν, εἰ, es kam sie die Lust an, Her. 1.24. Vgl. ἦδος.

ἡδονή, -ῆς, ἡ
(< ἥδομαι, to be glad) [in LXX: Num.11:8 (טַעַם), Pro.17:1, Wis.7:2 16:20, and freq. in 4Mac ;]
pleasure: 2Pe.2:13; pl., Luk.8:14, Tit.3:3, Jas.4:1, †
(AS)