'ἡγέομαι-οῦμαι (f. ἡγήσομαι, ao. ἡγησάμην, pf. ἥγημαι) :
A marcher devant, càd. :
   I en gén. conduire, guider :
      1 au propre, XÉN. An. 2, 4, 5 ; p. opp. à ἕπεσθαι, OD. 1, 125 ; XÉN. An. 2, 2, 8 ; PLAT. Phæd. 93 a ; à ἀκολουθεῖν, AR. Pl. 15 ; LUC. Herm. 73 ; en parl. de l’ordre de marche d’une armée, p. opp. à ὀπισθοφυλακεῖν, XÉN. An. 4, 1, 15 ; avec πρόσθεν, IL. 24, 96 ; ou πάροιθε, EUR. Ph. 834 ; Τρωσὶ ποτὶ πτόλιν ἡγήσασθαι, IL. 22, 101, conduire les Troyens vers la ville ; ἡγεῖσθαί τινι εἰς τὸ θέατρον, ESCHN. 64, 28, conduire qqn au théâtre ; ἡγεῖσθαι ἐς, IL. 20, 144 ; πρός, XÉN. Ages. 10, 2 ; ἐπί, OD. 13, 65, conduire dans, vers, etc. ; avec l’acc. du lieu où l’on va : ἡγ. βωμούς, ESCHL. Suppl. 501, conduire vers des autels ; avec l’acc. de la chose que l’on conduit : πομπάς, DÉM. 571, 3, conduire un cortège ; avec l’acc. du lieu par où l’on passe : ὁδὸν ἡγήσασθαι, OD. 10, 263 ; ou un double rég. de pers. et du lieu par où l’on passe, τινὶ τὴν ὁδὸν ἡγ. HDT. 9, 15, montrer le chemin à qqn, marcher devant lui (cf. lat. præire viam) ; de pers. et du lieu où l’on va : τινὶ πόλιν ἡγεῖσθαι, OD. 6, 114, guider qqn vers la ville ; abs. ἡγούμενος, qui est en avant : σκέλη ἡγούμενα (p. opp. à ἑπόμενα) ARSTT. Inc. an. 16, 2, les jambes de devant ; t. de gr. en parl. de la lettre initiale d’un mot, D. THR. 633, 32 ; DH. 5, 159 Reiske ; t. de log. en parl. de la πρότασις dans une proposition conditionnelle, SEXT. 311, 26 Bkk. ;
      2 fig. càd. donner l’exemple de, le signal de : τινί τινος, PD. P. 4, 442 ; XÉN. Cyr. 8, 7, 1, donner à qqn le signal de qqe ch. ; τινὶ ὀρχηθμοῖο, OD. 23, 134 ; ᾠδῆς, PLAT. 1 Alc. 125 c, donner le ton à qqn pour la danse, pour le chant ; avec le dat. κερδοσύνῃ ἡγ. τινι, IL. 22, 247, donner à qqn l’exemple de la cupidité ; ἡγ. ἐς φιλότητα, HÉS. O. 710, faire le premier pas pour témoigner de l’affection ;
   II conduire comme chef (une armée, une flotte, etc.) d’où :
      1 commander comme chef militaire : ἡγ. νήεσσι ἐς Τροίην, IL. 16, 169, diriger des vaisseaux contre Troie ; ἡγ. Τρώεσσιν, IL. 5, 211, amener du secours aux Troyens ; plus souv. avec le gén. ἡγ. λαῶν, IL. 15, 311, marcher devant l’armée ; ἡγ. τῆς Ἀσίης, HDT. 1, 95, etc. (cf. HDT. 9, 1, etc.) commander à l’Asie ; παντὸς τοῦ Ἑλλήνων στρατοῦ, HDT. 7, 161, commander à toute l’armée des Grecs ;
      2 commander comme chef d’une cité, comme gouverneur d’un pays : ἡγ. πόλει, EUR. (ATH. 413 e) ; d’ord. avec le gén. τῆς πόλεως, XÉN. Mem. 1, 7, 5, gouverner la cité ; abs. οἱ ἡγούμενοι, SOPH. Ph. 386, les chefs de la cité ;
      3 commander, au sens politique, càd. exercer l’hégémonie, avoir la prééminence en Grèce, PLUT. Them. 7, Arist. 24 ;
      4 en gén. diriger comme chef, avec l’acc., fig. ἡγ. τὰς τύχας, EUR. Suppl. 226, diriger la fortune ; avec le gén. ἡγούμενος τῶν ἡδονῶν, ἀλλ' οὐκ ἀγόμενος ὑπ' αὐτῶν, ISOCR. 198 a, gouvernant les plaisirs, mais ne se laissant pas conduire par eux : ἐὰν μὲν αὐτῶν ἡγῆται ἀμαθία, PLAT. Euthyd. 281 d, si c’est l’ignorance qui les guide ; cf. PLAT. Euthyd. 281 a, Charm. 172 a ;
      5 abs. avoir le premier rang : ἐν τέχνῃ, SOSIPATER (ATH. 378 f) dans un art ; en parl. de choses : ἀλήθεια πάντων ἀγαθῶν ἡγεῖται, PLAT. Leg. 730 c, la vérité est le principal de tous les biens ;
B après Homère, croire, penser (cf. lat. duco) ; avec une prop. inf. ἡγ. τι εἶναι, HDT. 1, 126, etc. penser que qqe ch. est ; ἡγ. θεοὺς βλέπειν πρὸς τὸν εὐσεϐῆ βροτῶν, SOPH. O.C. 278, penser que les dieux ont l’œil sur le mortel pieux ; ἡγ. τινα βασιλέα, HDT. 6, 52 ; φίλην, LUC. Pisc. 14, regarder qqn comme roi, comme une amie ; αἰσχρὸν ἡγ. τι, SOPH. Ph. 108, regarder qqe ch. comme honteux ; θεοὺς ἡγεῖσθαι, EUR. Hec. 800, Bacch. 1327 ; AR. Eq. 32 ; PLAT. Leg. 899 c ; δαίμονας ἡγ. PLAT. Ap. 27 d, croire aux dieux, propr. croire qu’il y a des dieux ; ἡγ. τι περὶ πολλοῦ, HDT. 2, 115 ; περὶ πλείονος, ISOCR. 386 e ; περὶ πλείστου, THC. 2, 89 ; περὶ οὐδενός, LYS. 110, 31 ; παρ' οὐδέν, DÉM. 282, 14 (décr.) faire grand cas, plus grand cas, très grand cas, ne faire aucun cas de qqe ch. ; au sens pass. τὰ ἁγημένα (dor.) ORACL. (DÉM. 1072, 25) ce qu’on croit.

➳ Prés. impér. dor. 2 sg. ἅγεο [ᾱ] ANTH. 12, 119 ; part. ion. ἡγεύμενος, HDT. 2, 93 ; HPC. 1, 612. Impf. ion. ἡγεύμην, HH. Cer. 181 ; HDT. 2, 115 ; 3 sg. dor. ἁγεῖτο [ᾱ] PD. P. 10, 45 ; N. 5, 45 ; THCR. Idyl. 11, 11. Pf. 3 pl. ion. ἡγέαται, HDT. 1, 136 ; pf. dor. ἅγημαι [ᾱ] PD. P. 4, 248 ; cf. ci-dessus, ORACL. (DÉM. 1072, 25).

Étym. R. indo-europ. *seh₂g-, retrouver la trace, chercher ; cf. lat. sāgiō.

'

Dor. ἁγέομαι (irreg. pres. part. ἁγώμενος Hymn.Curet. 4), impf. ἡγούμην Il. 12.28, etc., Ion. -εύμην Hdt. 2.115, ἡγέοντο Id. 9.15; fut. ἡγήσομαι Il. 14.374, etc. ; aor.1 ἡγησάμην Od. 14.48, etc. ; aor.1 ἡγήθην in pass. sense, PGiss. 48.20 (iii AD) (cf. περιηγ-); pf. ἥγημαι Hdt. 1.126, 2.115, ἅγημαι Pi. P. 4.248: — go before, lead the way, ὣς εἰπὼν ἡγεῖθ΄, ἡ δ’ ἕσπετο Παλλὰς Ἀθήνη Od. 1.125; ἂν πάϊς ἡγήσαιτο νήπιος 6.300, etc. ; πρόσθεν δὲ… Ἶρις ἡγεῖτ’ Il. 24.96; ἡγοῦ πάροιθε E. Ph. 834; ἡ. ἐπὶ νῆα Od. 13.65; ἐς τεῖχος Il. 20.144; κλισίηνδε Od. 14.48, cf. Hdt. 2.93, etc. ; ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται X. An. 2.4.5; Astron., precede in the daily movement, Autol. 2.3, al. c. dat. pers., Τρωσὶ ποτὶ πτόλιν ἡγήσασθαι Il. 22.101; ἐκ Δουλιχίου… ἡγεῖτο μνηστῆρσι Od. 16.397; οἱ γὰρ βλέποντες τοῖς τυφλοῖς ἡγούμεθα Ar. Pl. 15; ἡ. τοῖς πολίταις πρὸς ἀρετήν X. Ages. 10.2. with ὁδόν added, ὁδὸν ἡγήσασθαι to go before on the way, Od. 10.263; ἡ. τινὶ τὴν ὁδόν Hdt. 9.15. c. acc. loci, ἥ οἱ… πόλιν ἡγήσαιτο who might guide him to the city, Od. 6.114, cf. 7.22, 15.82; ἡ. βωμοὺς ἀστικούς A. Supp. 501. ἅρματα ἡ.
drive chariots, Philostr. Im. 2.23. of logical priority, to be antecedent, opp. ἕπεσθαι, Stoic. 2.71, 88, S.E. M. 8.110, al., Dam. Pr. 241, Phlp. in GC 195.13, in Ph. 496.14. ἡγούμενον, τό, the leading principle, the main thing, Ph. Bel. 63.14, cf. Sosip. 1.47. c. dat. pers. et gen. rei, to be one΄s leader in a thing, θεῖος ἀοιδὸς… ἡμῖν ἡγείσθω… ὀρχηθμοῖο Od. 23.134; ἡ. τινὶ σοφίας, ᾠδῆς, Pi. P. l.c., Pl. Alc. 1.125d; ἀλήθεια δὴ πάντων μὲν ἀγαθῶν θεοῖς ἡγεῖται πάντων δὲ ἀνθρώποις Id. Lg. 730c; ἡ. τοῦ χοροῦ Πέρσαις X. Cyr. 8.7.1, cf. Call. Del. 313; c. gen. rei, ἁ. νόμων to lead the song, Pi. N. 5.25; φρόνησις ἡ. τοῦ ὀρθῶς πράττειν Pl. Men. 97c; ἡ. παντὸς καὶ λόγου καὶ ἔργου X. Mem. 2.3.15; also, τὸ ὀρθῶς τοῖς τοιούτοις χρῆσθαι ἐπιστήμη ἦν ἡγουμένη Pl. Euthd. 281a. c. dat. rei, to be leader in…, κερδοσύνῃ, νηπιέῃσι ἡ. τινί, Il. 22.247, Od. 24.469. c. acc. rei, lead, conduct, ἡ. τὰς πομπάς D. 21.174; τὴν ἀποδημίαν (v.l. for ᾐτήσατο) Dinon 7; τὰς τύχας E. Supp. 226; with adverbial acc., ἡ γλῶσσα πάνθ’ ἡγουμένη S. Ph. 99. part. ἡγούμενος, η, ον, as Adj., σκέλη ἡγούμενα, opp. ἑπόμενα, the front legs, Arist. IA 713b6; ὁ ἡ. πούς the advanced foot, Id. Fr. 74.
lead, command in war, c. dat., νῆες θοαί, ᾗσιν Ἀχιλλεὺς ἐς Τροίην ἡγεῖτο Il. 16.169, cf. Od. 14.238; οὐ γὰρ ἔην ὅς τίς σφιν ἐπὶ στίχας ἡγήσαιτο might lead them to their ranks, Il. 2.687; ἡ. Τρώεσσιν ἐς Ἴλιον 5.211; ἡ. Μῄοσιν 2.864; λόγχαισιν E. Ba. 1360; ἑτέροις Lys. 31.17, cf. X. An. 5.2.6; ἐν ταῖς στρατείαις, αἷς ἡγεῖται βασιλεύς Isoc. 12.180; also generally, πόλει E. Fr. 282.24; but usu. c. gen., Σαρπηδὼν δ’ ἡγήσατ’… ἐπικούρων Il. 12.101; ἡγήσατο λαῶν 15.311, cf. 2.567, al. ; ἡ. τῆς ἐξόδου Th. 2.10; ἡγούμενος τῶν ἡδονῶν ἀλλ’ οὐκ ἀγόμενος ὑπ’ αὐτῶν Isoc. 9.45; abs., to be in command, Id. 16.21, etc.
rule, have dominion, c. gen., τῆς Ἀσίης, τῆς συμμαχίης, Hdt. 1.95, 7.148; οἱ Θεσσαλίης ἡγεόμενοι Id. 9.1; abs., οἱ ἡγούμενοι the rulers, S. Ph. 386, cf. A. Ag. 1363; ἡ. ἐν τοῖς ἀδελφοῖς leading men, Act. Ap. 15.22; ἡ. σχολῆς to be the head of a philosophical school, Phld. Acad. Ind. p. 107 M., al. as official title, ἡγούμενος, ὁ, president, συνόδου PGrenf. 2.67.3 (iii AD); γερδίων ib. 43.9 (i AD); ἱερέων PLond. 2.281.2 (i AD); abs., PFay. 110.26 (i AD). of Roman governors, ἡ. ἔθνους, = Lat. praeses provinciae, POxy. 1020.5 (ii/iii AD); ἡ. τῆς Γαλατίας Luc. Alex. 44. of subordinate officials, ἡ. τοῦ στρατηγοῦ POxy. 294.19 (i AD); κώμης PRyl. 125.3 (i AD).
abbot, Just. Nov. 7.1, al. ; fem. -μένη abbess, ibid. ἡγούμενος as Adj., principal, πυλών PFlor. 382.15 (iii AD), POxy. 55.9 (iii AD). post-Hom., believe, hold, Hdt. (usu. in pf. ἥγημαι, 3 pl. ἡγέαται), etc. ; ἡ. τι εἶναι Id. 1.126, al. ; ἡγεῖσθε δὲ [θεοὺς] βλέπειν… πρὸς τὸν εὐσεβῆ βροτῶν S. OC 278, cf. Th. 2.89, Ar. Nu. 1020 (lyr.), etc. with an attributive word added, ἡ. τινὰ βασιλέα hold or regard as king, Hdt. 6.52; μηδ’ αὐθαδίαν εὐβουλίας ἀμείνον’ ἡγήσῃ ποτέ A. Pr. 1035; ἅπαντας ἐχθροὺς τῶν θεῶν ἡγοῦ πλέον Id. Ch. 902, cf. 905; ἡ. τἄλλα πάντα δεύτερα to hold everything else secondary, S. Ph. 1442; οὐκ αἰσχρὸν ἡγῇ… τὰ ψευδῆ λέγειν ; ib. 108, cf. Ant. 1167; τὰς τούτων ἀπορίας ἀντιπάλους ἡ. τῷ ἡμετέρῳ πλήθει Th. 4.10; περὶ πολλοῦ ἥγημαι μὴ ξεινοκτονέειν Hdt. 2.115; περὶ πλείονος Isoc. 19.10; περὶ πλείστου Th. 2.89; περὶ οὐδενός Lys. 7.26; παρ’ οὐδέν Decr. ap. D. 18.164; c. part., πᾶν κέρδος ἡγοῦ ζημιουμένη φυγῇ E. Med. 454. esp. of belief in gods, τὴν μεγίστην δαίμονα ἥγηνται εἶναι Hdt. 2.40, cf. 3.8; ἡ. θεούς to believe in gods, Ar. Eq. 32, E. Hec. 800, Ba. 1326; δαίμονας ἡ. Pl. Ap. 27d. ἡγοῦμαι δεῖν think fit, deem necessary, c. inf., And. 1.23, D. 1.20; without δεῖν, παθεῖν μᾶλλον ἡγησάμενοι ἤ… Th. 2.42 (s.v.l.); ἡγησάμην διατάγματι αὐτοὺς σωφρονίσαι Inscr.Magn. 114 (ii AD); ἡγήσατο ἐπαινέσαι Pl. Prt. 346b. pf. in pass. sense, τὰ ἁγημένα, = τὰ νομιζόμενα, Orac. ap. D. 43.66; ἡγεόμενον being led, Hdt. 3.14 (ἀγόμενον Dind.); hence act. form ἡγέω, Hdn. Gr. 2.950. (sāg-, cf. Lat. praesagio.)

(ἄγω), dep. med.; das act. ist nur von Grammatikern, wie Hdn. περὶ μον. λ. p. 45, Arcad. p. 150.22 angenommen;
1) vorangehen ; absolut, ἃς ἄρα φωνήσας ἡγήσατο, τοὶ δ' ἅμ ἕποντο Il. 12.251, öfter ; auch πρόσθεν ἡγεῖτο, 24.96 (vgl. Eur. Bacch. 920, πάροιθε Phoen. 841); ἡγήσατο Παλλὰς Ἀθήνη –, ὁ δ' ἔπειτα μετ' ἴχνια βαῖνε θεοῖο Od. 2.405 ; ὁδὸν ἡγήσασθαι, den Weg zeigen, Od. 10.263 ; der Wegweiser sein u. als solcher zeigen, καὶ ἂν παῖς ἡγήσαιτο 6.300 ; ἥ οἱ Φαιήκων ἀνδρῶν πόλιν ἡγήσαιτο 6.114 ; οὐκ ἄν μοι δόμον ἀνέρος ἡγήσαιο 7.22, möchtest du mir nicht das Haus zeigen (indem du auf dem Wege dahin mir vorangehst); so ἄστεα δ' ἀνθρώπων ἡγήσομαι 15.82, vgl. κήρυκα προΐει – ἡγεῖσθαι ἐπὶ νῆα 13.65 u. κλισίηνδε ἡγήσατο 14.48 ; ἐς τεῖχος Il. 20.144 ; ποτὶ πτόλιν 22.101. So auch die Tragg., ἄγει γυνή τις σωφρόνως ἡγουμένη Aesch. Spt. 627, vgl. Pers. 392, Eum. 964 ; μαντεύομαι γὰρ ὡς ἂν ἡγῆται θεός, wie der Gott mich leitet, Eum. 33 ; ἡγεῖσθε βωμοὺς ἀστικούς, führt mich dahin, zeigt sie mir, Suppl. 496 ; οἱ γὰρ βλέποντες τοῖς τυφλοῖς ἡγούμεθα, οὗτος δ' ἀκολουθεῖ Ar. Plut. 15 ; τοῖς προβατίοις 299 ; in Prosa, ἡγέομαί σοι τὴν ὁδόν Her. 9.15 ; ἐπὶ θάνατον 3.14 ; ἡγεῖται τὸ ποιοῦν ἀεὶ κατὰ φύσιν, τὸ δὲ ποιούμενον ἐπακολουθεῖ Plat. Phil. 27a ; im Ggstz von ἕπομαι, Phaed. 93a, wie Od. 1.125 ; Thuc. ὁ μὲν ἡγούμενος, ἡ δ' ἐφεπομένη, 3.45 ; ὁ ἡγησόμενος οὐδεὶς ἔσται, es wird sich keiner finden, der uns den Weg weisen wird, Xen. An. 2.4.5 ; οἵτινες ὑμῖν συμμαχοῦνταί τε καὶ τὴν ὁδὸν ἡγήσονται u. dgl. öfter ; ἡγεῖτο μὲν Χειρίσοφος, ὠπισθοφυλάκει δὲ Ξενοφῶν, Cheiris. zog voran, führte die Vorhut, 4.1.15 ; auch πρὸς τὰ ἐπιτήδεια, = ἄγειν, 2.3.9 ; – ἡγ. εἰς φιλότητα, den ersten Schritt zur Freundschaft tun, Hes. O. 714 ; τὸ ἡγούμενον dem λῆγον entgeggstzt, S.Emp. pyrrh. 2.111, wie adv.log. 2.110 u. oft.
2) als Anführer seiner Schar voranziehen, sie anführen, befehligen, u. absol., Anführer, Befehlshaber sein ; c. dat., νῆες, ᾗσιν Ἀχιλλεὺς ἐς Τροίην ἡγεῖτο, die Ach. nach Troja führte, Il. 16.169, Ἴλιον εἰς ἐρατεινὴν ἡγεόμην 5.211 ; ἐκ Δουλιχίου ἡγεῖτο μνηστῆρσι Od. 16.397 ; 24.469 ; πόλει Eur. bei Ath. X.413e ; Κλέαρχος τοῖς ἄλλοις ἡγεῖτο, οἱ δὲ εἵποντο, er ging den Uebrigen voran, Xen. An. 2.2.8 ; Ξενοφῶν ἡγεῖτο τοῖς ὁπλίταις, befehligte sie, 5.2.6 ; οἱ σοφοὶ ταῖς πόλεσιν Plat. Men. 99b, – c. gen., wobei der Begriff des Gebieteus mehr hervortritt, ἡγήσατ' ἀγακλειτῶν ἐπικούρων Il. 12.101 ; λαῶν 15.311 u. öfter ; λεῶν, ὧν ὅδ' ἡγεῖτο Soph. Aj. 1080 ; πόλις γάρ ἐστι πᾶσα τῶν ἡγουμένων Phil. 386, der Anführer, der Regierenden, wie es auch Aesch. Ag. 1336 absolut braucht ; Andere in Prosa, Xen. An. 3.1.25 ; παντὸς τῶν Ἑλλήνων στρατοῦ Her. 7.161 ; Πέρσαι – τῆς Ἀσίας Plat. Menex. 239d ; Κλέαρχον τοῦ δεξιοῦ κέρως ἡγεῖσθαι Xen. An. 1.7.1 ; τῆς πόλεως Mem. 1.7.5 u. Sp.; bes. die Hegemonie unter den griechischen Staaten haben, Plut. Them. 7, Aristid. 24. – Auch τινί τινος, z.B. ἀοιδὸς ἡμῖν ἡγείσθω φιλοπαίγμονος ὀρχηθμοῖο, er soll mit seinem Spiele zum Tanze anführen, uns zum Tanze vorspielen, Od. 23.134 ; πολλοῖσι δ' ἅγημαι σοφίας ἑτέροις Pind. P. 4.248, vgl. Mosch. 2.121. ἀνθρώποις ἡγούμενοι ᾠδῆς Plat. Alc.I 125c ; allgemeiner, in Etwas vorangehen, leiten, anordnen, auch hervorrufen, auctorem esse, ἁγεῖτο παντοίων νόμων Pind. N. 5.25 ; ἀλήθεια πάντων μὲν ἀγαθῶν θεοῖς ἡγεῖται, πάντων δὲ ἀνθρώποις Plat. Legg. V.730c ; φρόνησις μόνον ἡγεῖται τοῦ ὀρθῶς πράττειν Men. 97c ; ἂν ὀρθῶς ἡμῖν ἡγῶνται τῶν πραγμάτων ibd.a ; ἐπιστήμη ἦν ἡγουμένη καὶ κατορθοῦσα τὴν πρᾶξιν Euthyd. 281a ; ἐν τῇ τέχνῃ Sosip. Ath. IX.378f ; vgl. Plat. Charm. 172a. – Einen acc. der allgemeinen Beziehung vrbdt damit Soph. ὁρῶ βροτοῖς τὴν γλῶσσαν οὐχὶ τἄργα πάνθ' ἡγουμένην, in allen Dingen, Phil. 99 ; vgl. ὁ θεὸς τὰς τύχας ἡγούμενος Eur. Suppl. 225.
3) wie duco, meinen, glauben, u. mit doppeltem acc. Einen dafür halten, ζῶντα γάρ νιν κρείσσον' ἡγήσω πατρός Aesch. Ch. 892 ; αὐθαδίαν εὐβουλίας ἀμείνονα Prom. 1037 ; οὐκ αἰσχρὸν ἡγεῖ τὰ ψευδῆ λέγειν Soph. Phil. 108, öfter, wie Eur.; τὴν μεγίστην δαίμονα ἥγηνται εἶναι Her. 2.40, öfter ; so oft im perf., das sonst selten, z.B. Eur. Phoen. 553 (bei Dem. 43.66 in einem Orac. ist ἁγημένα passivisch gebraucht); φίλον γάρ σε ἡγοῦμαι Plat. Gorg. 473a ; bei Folgdn sehr gewöhnlich ; θεοὺς ἡγεῖσθαι, glauben, daß Götter sind, Götter glauben, Eur. Hec. 800 ; Bacch. 1325 ; Ar. Eq. 32 ; τούτους μόνους θεοὺς ἡγεῖσθαι Plat. Crat. 397c ; εἴπερ δαίμονας ἡγοῦμαι Apol. 27d ; Sp.; vollständig sagt Her. 3.8 Διόνυσον δὲ θεὸν μοῦνον καὶ τὴν Οὐρανίην ἡγεῦνται εἶναι. – Man bemerke noch περὶ πολλοῦ ἥγημαι, ich halte es hoch, Her. 2.115 ; περὶ πλείονος, Isocr. 19.10 ; κόσμον καὶ σιγὴν περὶ πλείστου ἡγεῖσθε, ihr achtet Ordnung am höchsten, Thuc. 2.89.

ἡγέομαι, -οῦμαι depon. mid.,
[in LXX (chiefly Pres. ptcp.) for נָגִיד, רֹאשׁ, שַׂר, etc. ;]
__1. to lead;
__(a) to guide, go before;
__(b) to rule, be leader: pres. ptcp., ἡγούενος, a ruler, leader (MM, Exp., xiv), Mat.2:6 (LXX), Luk.22:26, Act.7:10 14:12 15:22, Heb.13:7, 17 13:24.
__2. to suppose, believe, consider, think (Hdt., Soph., al.; of. Lat. duco): with dupl. accusative, Act.26:2, Php.2:3, 6 3:7, 1Ti.1:12 6:1, Heb.10:29 11:11, 26, 2Pe.1:13 2:13 3:9 3:15; with accusative before ὡς, with accusative, 2Th.3:15; with accusative before adv., 1Th.5:13; ὅταν, Jas.1:2; ἀναγκαῖον, with inf., 2Co.9:5, Php.2:25; δίκαιον, with inf., 2Pe.1:13; with accusative and inf., Php.3:8 (of. δι-, ἐκ-δι-, ἐξ- προ-ηγέομαι).†
SYN.: see: δοκέω (AS)