οῦς (ἡ) :
   I bruit, son :
      1 en gén. ESCHL. Pr. 132 ; EUR. Hipp. 1201 ; particul. bruit de la trompette, EUR. Tr. 1267 ; plainte, cri de douleur, SOPH. El. 109 ;
      2 bruit répercuté, écho, HH. 18, 21 ; HÉS. Sc. 279, 348 ; PLAT. Phædr. 255 c ;
   II bruit qui se répand par la parole, rumeur populaire, HDT. 9, 24.

➳ Dor. nom. ἀχώ [ᾱ] ESCHL. Pr. 132 ; SOPH. Ph. 189 ; voc. ἀχοῖ, PD. O. 14, 29 ; gén. ἀχῶς, MOSCH. 6, 1 ; acc. ἠχώ, MOSCH. 6, 3.

Étym. cf. ἦχος.

Dor. ἀχώ, ἡ, gen. ἠχοῦς, Dor. ἀχῶς Mosch. Fr. 2.1; acc. ἠχώ, Dor. ἀχώ ib. 3: — echo, h.Hom. 19.21, Hes. Sc. 279, 348, A. Pers. 391, etc. ; personified in Ar. Th. 1059, Paus. 2.35.10, Mosch. Fr. 2, Orph. H. 11.9. generally, ringing sound, κτύπου γὰρ ἀχὼ χάλυβος διῇξεν ἄντρων μυχόν A. Pr. 133 (lyr.); ἠχὼ προφωνεῖν to utter loud cries, S. El. 109 (anap.); ἠ. χθόνιος E. Hipp. 1201; ἠ. βαρεῖα προσπόλων ib. 791; ὀρθία σάλπιγγος ἠ. Id. Tr. 1267; ἅπασαν τὴν Βοιωτίην κατεῖχε ἠ. all Boeotia rang with the noise of mourning, Hdt. 9.24; voc. Ἀχοῖ Rumour, Pi. O. 14.21.

οῦς, ἡ (s. Ἠχώ), = ἠχή, Schall, Ton, bes. Wiederhall, H. h. 18.21 ; Hes. Sc. 279, 348 ; κτύπου γὰρ ἀχὼ χάλυβος διῇξεν ἄντρων μυχόν Aesch. Prom. 133 ; ἀντηλάλαξε νησιώτιδος πέτρας ἠχώ Pers. 383 ; vom Klageruf, Soph. El. 108 ; – vom Wiederhall, ἠχὼ λόγων ἀντῳδὸς ἐπικοκκύστρια Ar. Th. 1068 ; οἷον πνεῦμα ἤ τις ἠχὼ ἀπὸ λείων τε καὶ στερεῶν ἁλλομένη πάλιν ὅθεν ὡρμήθη φέρεται Plat. Phaedr. 255c ; – ἅπασαν τὴν Βοιωτίην κατεῖχε ἠχώ, ὡς ἀνδρὸς ἀπολομένου λογιμωτάτου, das Gerücht, Her. 9.24, wie auch wir sagen : ganz Böotien hallte davon wieder.

1. a sound , but properly of a returned sound, echo , (Homeric Hymns), etc.
2. generally, a ringing sound , (Sophocles Tragicus) (ML)