ἠχέω-ῶ :
      1 résonner, retentir, en parl. du tonnerre, HÉS. Th. 42 ; de la mer, MOSCH. 5, 4 ; d’un bouclier d’airain, HDT. 4, 200 ; de plaques d’airain, PLAT. Prot. 329 a ; particul. résonner, chanter, en parl. de la cigale, THCR. Idyl. 16, 96 ; ou de la lyre, AR. Th. 327 ;
      2 tr. faire retentir, faire résonner : χαλκέον, THCR. Idyl. 2, 36, des cymbales d’airain ; μέλος, EUR. Ion 883, un chant ; κωκυτόν, SOPH. Tr. 866 ; γόους, SOPH. fr. 469, des lamentations, des gémissements ; au pass. être émis, en parl. d’un son, d’où retentir, SOPH. O.C. 1500 ;

Moy. faire retentir les louanges de : τινα, PD. fr. 45, 18, de qqn.

➳ Impf. 3 sg. poét. ἤχεε, HÉS. Th. 835 ; impf. itér. 3 sg. ἠχέεσκε, HDT. 4, 200. Dor. ἀχέω [ᾱ] PD. THCR. MOSCH. ll. cc.

Étym. ἦχος.

Aeol. and Dor. ἀχέω [α]; intr., sound, ring, peal, ἠχεῖ δὲ κάρη… Ὀλύμπου Hes. Th. 42; ὅταν ἀχήσῃ πολιὸς βυθός Mosch. Fr. 1.4; ἀχοῦσι προσπόλων χέρες E. Supp. 72 (lyr.); of metal, ἠχέεσκε ὁ χαλκὸς τῆς ἀσπίδος Hdt. 4.200; τὰ χαλκία πληγέντα μακρὸν ἠχεῖ Pl. Prt. 329a, cf. Men. 66.4; of the grasshopper, chirp, Alc. 39, Theoc. 16.96; of the ears, tingle, ἠχήσει τὰ ὦτα LXX 1 Ki. 3.11; διὰ τί ἠχεῖ ἢ διὰ τί ἐμφαίνεται ; impers., of an echo, Arist. APo. 98a27.
suffer from noises in the ears, Herod.Med. ap. Orib. 10.40.3. c. acc. cogn., ἀχεῖν (ἰαχεῖν codd.) ὕμνον to let it sound, A. Th. 869 (lyr.); κωκυτόν S. Tr. 866; γόους Id. Fr. 523; ὕμνους E. Ion 883 (lyr.); χαλκέον ἄχει sound the cymbal! Theoc. 2.36; ἐφεξῆς ἠχοῦντα αὐτά (sc. τὰ φωνήεντα) Demetr. Eloc. 71; — Med., ἀχεῖσθαί τινα to sound his praises, dub. in Pi. Fr. 75.19; — Pass., ἠχεῖται κτύπος a sound is made, S. OC 1500. (Cf. ἠχή.)

(vgl. oben ἀχέω), schallen, ertönen, rauschen ; ἠχεῖ δὲ κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου Hes. Th. 42 ; τὸν πρωκτὸν ἠχεῖν ὑπὸ βίας τοῦ πνεύματος Ar. Nub. 164 ; φόρμιγξ ἠχήσειεν ἐπ' εὐχαῖς ἡμετέραις, sie mag dazu ertönen, Th. 327 ; ἤχεσκε ὁ χαλκὸς τῆς ἀσπίδος Her. 4.200 ; τὰ χαλκεῖα πληγέντα μακρὸν ἠχεῖ Plat. Prot. 329a ; Sp.; einen Laut von sich geben, neben διαλέγεσθαι Plut. Cor. 38. – Auch trans., erschallen lassen, anstimmen, ἠχεῖ τις οὐκ ἄσημον κωκυτόν Soph. Tr. 863 ; dah. pass., τίς αὖ παρ' ὑμῶν ἠχεῖται κτύπος O.C. 1696. Vgl. noch Theocr. 2.36 τὸ χαλκίον ὡς τάχος ἄχει, laß ertönen ; τὰ φωνήεντα, aussprechen, Dem. Phaler. 71. S. auch ἰάχω.

ἠχέω, -ῶ
(< ἦχος), [in LXX for הָמָה, etc. ;]
to sound: 1Co.13:1 (cf. ἐξ-, κατ-ηχέω).†
(AS)