α, ον :
      1 doux, paisible, tranquille, en parl. de choses, PLAT. Pol. 306 e, etc. ; adv. ἠρεμαῖα, doucement (c. ἠρέμα) p. opp. à σφόδρα, PLAT. Leg. 733 c ;
      2 léger, modéré (accès de fièvre) HPC. 606, 21.

• Cp. -ότερος, PLUT. Sol. 31.

Étym. ἠρέμα.

α, ον, quiet, gentle, λῦπαι, ἡδοναί, Pl. Lg. 734a; γένεσις Id. Plt. 307a; πῦρ ἠ.
a slight fever, Hp. Mul. 1.38; σμικρὰ καὶ ἠ., opp. μεγάλα καὶ σφοδρά, Pl. Lg. 733c; Comp., πόλιν ἠρεμαιοτέραν ποιεῖν Plu. Sol. 31; irreg., ἠρεμέστερος X. Cyr. 7.5.63, Thphr. Vent. 29. Adv. -αίως, = ἠρέμα, X. Eq. 9.5, Gp. 12.14.1; Comp. ἠρεμαίτερον (v.l. -αιότερον) Arist. Mete. 368a12; ἠρεμεστέρως ἔχειν X. Cyr. 3.1.30.

(vgl. ἠρέμα), ruhig ; γένεσις Plat. Polit. 306e, nachher durch ἡσυχαῖος, βραδύς u. ä. erkl., dem σφοδρός, ὀξύς entgeggstzt, wie σμικρὰ καὶ ἠρεμαῖα verbunden ist Legg. V.733c ; πῦρ, gelindes Fieber, Hippocr.; ἠρεμαιότερον, Arist. Meteor. 2.8, Bekker ἠρεμαίτερον.
• Adv. ἠρεμαίως, z.B. προσάγεσθαι τῷ χαλινῷ, entgeggstzt dem ἐξαπιναίως σπᾶν, Xen. Eq. 9.5 ; Sp. S. auch ἠρεμής.