[ῠ prés. et impf., ῡ fut. et ao.]
   I tr.
      1 appeler à haute voix : τινά, OD. 9, 399 ; 10, 83 ; PD. P. 10, 5 ; τινά τι ἀπ. (dor.) EUR. Or. 1253, appeler qqn pour qqe ch. ; particul. invoquer : τινά, PD. O. 1, 116 ; ESCHL. Sept. 144, qqn ;
      2 dire à haute voix : τι, ESCHL. Pr. 593 ; EUR. Hec. 155, qqe ch. ; τινί avec μή et l’inf. EUR. Rhes. 776, dire à qqn de ne pas, etc. ; particul. chanter, PD. O. 5, 45 ; MOSCH. 2, 120 ;
   II intr. résonner, retentir, en parl. du vent, IL. 14, 399 ; de la lyre, OD. 17, 271.

➳ Formes épq. en ἠπ- : prés. ind. ἠπύω, IL. 14, 399 ; OD. 10, 83 ; dor. ἀπύω [ᾱ] PD. P. 2, 19 ; ESCHL. Pr. 593, Pers. 124 ; AR. Eq. 1023 ; opt. 3 sg. ἀπύοι, SOPH. Aj. 837 ; part. ἠπύων, MOSCH. 2, 124 ; dor. ἀπύων, PD. O. 5, 19. Impf. ἤπυον, OD. 9, 399 ; impf. dor. ἄπυον [ᾱ] PD. O. 1, 72 ; ESCHL. Sept. 206 ; ANTH. 9, 99. Fut. dor. ἀπύσω [ῠ] EUR. Bacch. 984, Ao. ἤπυσα, EUR. Rhes. 776 ; sbj. ἠπύσω, ORPH. Arg. 61. [ῡ] dans ἠπύοντες, MOSCH. 2, 124.

Étym. inconnue.

Dor. and Arc. ἀπύω [α], IG 5(2).6.3 (Tegea, iv BC), and Trag. (who use the Verb only in lyr., exc. aor.1 ἤπυσα E. Rh. 776); [υ in pres., exc. in Mosch. (v. infr.); υ in fut. and aor.]: — call to, c. acc., ὅθι ποιμένα ποιμὴν ἠπύει Od. 10.83, cf. 9.399; ἀλλά με Πυθὼ… ἀπύει Pi. P. 10.4; invoke, ἄπυεν Εὐτρίαιναν Id. O. 1.72, cf. P. 5.104; ἰαλέμῳ τοὺς θανόντας ἀπύεις E. Tr. 1304; c. dupl. acc., τί με τόδε χρέος ἀπύεις ; why callest thou on me for this? Id. Or. 1253; c. dat. pers., ἤπυσα δ’ αὐτοῖς μὴ πελάζεσθαι called to them not…, Id. Rh. 776. abs., of the wind, roar, οὔτ’ ἄνεμος τόσσον περὶ δρυσὶν ὑψικόμοισι ἠπύει Il. 14.399; of the lyre, sound, ἐν δέ τε φόρμιγξ ἠπύει Od. 17.271; sing, Λυδίοις ἀπύων ἐν αὐλοῖς Pi. O. 5.19; c. acc. cogn., μέλος ἠπύοντες Mosch. 2.124.
utter, speak, πατρὸς ὄνομ’ ἀπύεις A. Pr. 593; τί ποτ’ ἀπύσω ; E. Hec. 154; ἀπύσατ’ ἀντίφων’ ἐμῶν στεναγμάτων Id. Supp. 800; πρὸ σοῦ γὰρ ἀπύω (Com. for ὑλακτῶ) Ar. Eq. 1023. folld. by an interrog., τίς ἂν ἀπύοι εἰ… ; would tell whether… ? S. Aj. 887; ἀπύσει τίς ὅδε… ; E. Ba. 984 (nisi leg. ἀπύσει· τίς… ;). Med., summon, prosecute, ἀπυέσθω ὁ ἀδικήμενος τὸν ἀδικέντα IG l.c.

(vgl. ἔπος), dor. ἀπύω (was zu vgl.), laut rufen, anrufen, hervorrufen, μεγάλα τινά Od. 9.399 ; vgl. 10.83 ; übh. einen lauten Ton von sich geben, rauschen, saufen u. dgl., vom Winde Il. 14.399, von der Phorminx Od. 17.271 ; sp.D.
[ῡ bei Mosch. 2.120 u. im fut. immer lang.]