άδος (ὁ, ἡ) :
      1 act. qui s’accoutume à, accoutumé à, habitué à, gén. SOPH. El. 372 ; EL. N.A. 7, 6 ; OPP. H. 4, 122 ; rar. dat. EL. N.A. 9, 36 ; abs. ἠθάδες φίλοι, EUR. Andr. 818, amis habituels, familiers ; en parl. d’animaux, apprivoisé, PLUT. Syll. 28 ; EL. N.A. 14, 1 ; ὄρνιθες ἠθ. AR. Av. 271, oiseaux domestiques ;
      2 à quoi l’on est accoutumé, habituel, EUR. Cycl. 250 ; AR. Eccl. 584.

Étym. ἦθος.

άδος, ὁ, ἡ, (ἦθος II) accustomed to a thing, acquainted with it, c. gen., ἠ. εἰμί πως τῶν τῆσδε μύθων S. El. 372; θήρης Oppian. H. 4.122; τῶν χωρίων Ael. NA 7.6; c. dat., πέτραις ib. 9.36. abs., inured, accustomed, Hp. Mul. 1.1; τῶν γὰρ ἠθάδων φίλων νέοι… εὐπιθέστεροι E. Andr. 818; of animals, tame, [ὄρνιθες] ἠ.
domestic fowls, Ar. Av. 271; of decoy-birds, Plu. Sull. 28; ἠ. σκόμβροι Ael. NA 14.1. of things, usual, customary, νίκη APl. 5.354; πάγαι AP 9.264 (Apollonid. or Phil.); as neut., τὰ καινά γ’ ἐκ τῶν ἠθάδων ἡδίον’ ἐστί E. Cyc. 250; τοῖς ἠθάσι λίαν τοῖς τ’ ἀρχαίοις ἐνδιατριβειν Ar. Ec. 584, cf. 151.

άδος (vgl. ἦθος), ion. ἐθάς, ὁ u. ἡ, gewohnt, bekannt womit, Soph. ἠθάς εἰμί πως τῶν τῆσδε μύχων El. 364 ; so sp.D., ἠθάδα θήρης Opp. Hal. 4.122 ; Nonn.; Ael. ἠθάδες τῶν χωρίων H.A. 7.6 ; ἠθάδες φίλοι, vertraute, Eur. Andr. 819 ; – οὗτος οὐ τῶν ἠθάδων (ὀρνίθων) ὧν ὁρᾶθ' ὑμεῖς ἀεί Ar. Av. 271, keiner von den bekannten Hausvögeln ; bei Plut. Sull. 28 Lockvögel ; ἠθᾶδες παγαί Apollnds. 25 (IX.264), u. öfter in der Anth.; vom Pferde, zahm, Paus. 5.27.4, Hesych. τιθασός ; – τὰ ἠθάδα, im Ggstz τὰ καινά, Eur. Cycl. 250 ; vgl. Ar. Eccl. 584 εἰ καινοτομεῖν ἐθελήσουσιν καὶ μὴ τοῖς ἠθάσι λίαν τοῖς ἀρχαίοις ἐνδιατρίβειν.