ου (ὁ, ἡ) [ῐ]
      1 ὁ ἠΐθεος, jeune homme non encore marié, jeune garçon, IL. 18, 593 ; 22, 127 ; OD. 11, 38 ; HDT. 3, 48 ; p. contr. ᾔθεος, SOPH. O.R. 18 ; EUR. Ph. 945 ; PLAT. Leg. 840 d ;
      2 ἡ ᾔθεος κόρη, EUP. 2-1, 561 Meineke jeune fille.

➳ Dor. ἀΐθεος [ᾱ] ANTH. App. 103.

Étym. R. indo-europ. *h₁uid^heu-, célibataire ; cf. sscr. vidhávā, lat. vidua.

contr. ᾔθεος (v. infr.), Dor. ᾄθεος Cerc. 9.11, but Aeol. (?) ἠΐθεος Sappho (v. infr.); ὁ : — unmarried youth (ἠίθεον ἢ καὶ γεγαμηκότα ἄπαιδα Pl. Lg. 877e), Sappho Supp. 20a. 18 (pl.); παρθένος ἠ. τε joined, Il. 22.127, al. ; χοροὺς παρθένων τε καὶ ἠϊθέων Hdt. 3.48, cf. Plu. Thes. 15; including παρθένοι, B. 16 tit., cf. 43, al. ; of the θεωροί sent to Delos, Arist. Ath. 56.3; οὐ γάρ ἐστιν ᾔθεος E. Ph. 945; of animals, unmated, Pl. Lg. 840d; later as Adj., παῖδες ἠΐθεοι Plu. Thes. 17; ἠϊθέοισιν ἐφήβοισιν IG 3.1151. ἠΐθεοι, οἱ, ghosts of those who die unmarried, Tab. Defix. Aud. 52.7. rare as fem., ἠϊθέη, = παρθένος, Nic. Fr. 74.64, AP 9.241 (Antip. <Thess.>); κόρη ᾔθεος Eup. 332. metaph as Adj., νοῦς Porph. Marc. 33. (ἠϊθ- shd. be read as ᾐθ- in Prose.)

ὁ (att. zsgzn ᾔθεος, nur p., ᾐθέων λεκτοί Soph. O.R. 18 ; Eur. Phoen. 952), der mannbare, unvermählte Jüngling, Junggeselle, Il. 11.60, Od. 6.63 ; dah. παρθένος ἠΐθεός τε verbunden, Il. 18.593, 22.127, wie Her. 3.48 ; Tim. lex. Plat. erkl. ἄφθαρτος πρὸς γυναῖκας, u. so sagt Plat. μέχρι παιδογονίας ἠΐθεοι καὶ ἀκήρατοι γάμων τε ἁγνοὶ ζῶσιν, Legg. VIII.840d, u. stellt ihnen γεγαμηκότα gegenüber, IX.877e ; ἠΐθεον ἔτι ὄντα Dem. 59.22 ; Sp., Ἴασος μὲν ᾔθεος ἔμενε, Δάρδανος δὲ ἄγεται γυναῖκα Dion.Hal. 1.61. – Das fem. ἠΐθεαι hat Nic. bei Ath. XV.684c, wie Antip.Sid. 2 (IX.241). – Die Ableitung ist dunkel, vgl. αἰζηός, nach Döderlein von αἴθω.