άδος (ἡ) Hellas, f. XÉN. An. 7, 8, 8.

άδος :
A adj. f. (mais qqf. masc., v. ci-dessous) d’Hellade, de Grèce, grecque, HDT. 6, 98 ; ESCHL. Suppl. 243 ; SOPH. Ph. 223 ; EUR. I.A. 588, I.T. 17 ; etc. ; qqf. au masc. grec, SOPH. fr. 17 ; EUR. Ph. 1513 ;
B subst. ἡ Ἑ. :
   I Hellas, v. de Thessalie, IL. 2, 683 ; PAUS. 3, 20, 6 ;
   II p. ext. :
      1 la Thessalie du Sud, IL. 9, 395, 447 ; 16, 595 ; OD. 1, 344 ; 4, 726, etc. ; THC. 1, 3, etc. ;
      2 postér. la Grèce continentale, HÉS. O. 651, PD. O. 13, 161 ; SOPH. El. 681 ; p. opp. à la Thessalie et au Péloponnèse, HDT. 1, 2 ; DÉM. 19, 303 Baiter-Sauppe ; PTOL. 1, 15, 1 ;
      3 p. ext. la Grèce avec une partie de l’Asie Mineure, HDT. 1, 92 ; THC. 1, 3 ; XÉN. An. 6, 5, 23, etc. ;
      4 ἡ. μεγάλη Ἑλλάς, POL. 2, 39, 1 ; 3, 118, 2 ; STR. 253, la Grande-Grèce, l’Italie du Sud ; p. opp. à ἡ ἀρχαία Ἑλλάς (l’ancienne Grèce) PLUT. Tim. 37 ;
      5 collect. l’Hellade, pour les Grecs, PD. P. 7, 7 ; I. 7, 23 ; EUR. Or. 647 ; THC. 1, 6 ; ANTH. 12, 55.

➳ Dans les inscr. att. ἡ Ἑλλάς (avec l’article) CIA. 2, 332, 14 (268/266 av. J.C.) v. Meisterh. p. 186, 15.

άδος, ἡ, Hellas, said to have been originally the name of the region round Dodona, Arist. Mete. 352a34, Sch. Il. 21.194. a city of Thessaly, founded by Hellen, οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα Il. 2.683.
part of Phthiotis, inhabited by the Μυρμιδόνες, 9.395, al.
Northern Greece, opp. Peloponnesus, D. 19.303, Ptol. Geog. 3.14.1; sts. so expld. in the phrase καθ’ Ἑλλάδα καὶ μέσον Ἄργος Od. 1.344, 4.726, al. Greece, from Peloponnesus to Epirus and Thessaly inclusively, Hes. Op. 653, Hdt. 8.44, 47, A. Pers. 50 (anap.), 234 (troch.); used collectively for Ἕλληνες, E. Or. 648, Th. 1.6, etc. as a general name for all lands inhabited by Hellenes, including Ionia, etc., Hdt. 1.92, Th. 1.3, X. An. 6.5.23, etc. ; οὔθ’ Ἑ. οὔτ’ ἄγλωσσος S. Tr. 1060; hence ἡ ἀρχαία Ἑ. Old Greece, Plu. Tim. 37; ἡ μεγάλη Ἑ.
Magna Graecia, Plb. 2.39.1, Ath. 12.523e; including Sicily, Str. 6.1.2. Ἑλλάδος Ἑ., Ἀθῆναι AP 7.45 (Thuc.); pl., τὴν Ἑ. Ἑλλάσι πολλαῖς παραυξήσας Ph. 2.567. (sc. φωνή) the Greek language, Ael. VH 9.16. fem. Adj. Greek, γλῶσσα Hdt. 6.98, al. ; πόλις Id. 5.93; χθών A. Supp. 243; στολή S. Ph. 223, etc. ; masc., Id. Fr. 17; τίς Ἑ. ἢ βάρβαρος ἢ τῶν προπάροιθ’ εὐγενετᾶν ἕτερος… ; E. Ph. 1509.

Ἑλλάς, -άδος, ἡ
[in LXX: Isa.66:19, Eze.27:13 (יָוָן), 1Ma.1:1 1Mac 8:9 * ;]
with varying usage as to geographical limits; in NT = 'Αχαία (cf. Act.18:12),
Greece: Act.20:2.†
(AS)