[ῡ] (f. ἕσω, ao. ἕσσα, pf. inus.) vêtir, revêtir : τινά τι, OD. 15, 338, qqn de qqe ch. ;

Moy. ἕννυμαι, se revêtir : τι, OD. 15, 338, de qqe ch. ; χροῒ εἵματα, OD. 23, 115, se couvrir le corps de vêtements ; περὶ χροῒ χαλκόν, IL. 14, 383, se couvrir le corps d’une armure d’airain ; p. suite, s’envelopper de : νεφέλην, IL. 14, 350, etc. d’un nuage ; εἱμένος ὤμοιϊν νεφέλην, IL. 15, 308, qui a les épaules enveloppées d’une nuée ; κεν λάϊνον ἕσσο χιτῶνα, IL. 3, 57, tu aurais été revêtu d’une tunique de pierre, càd. on t’aurait lapidé ; fig. φρεσὶν εἱμένος ἀλκήν, IL. 20, 381, s’étant armé de vigueur dans son âme.

➳ Fut. ἕσσω, OD. 16, 79, etc. ; ao. ἕσσα, IL. 5, 905 ; OD. 4, 253 ; 14, 320 (d’où impér. ἕσσον, IL. 16, 670 ; inf. ἕσσαι, OD. 14, 154 ; part. ἕσσας, IL. 14, 396) ; pf. inus. — Moy. ἕννυμαι, impf. ἑννύμην ; f. inus. ; ao. 3 sg. ἕσατο, IL. 14, 178 ; ou ἑέσσατο, IL. 10, 23 ; 3 pl. épq. ἕσσαντο, IL. 14, 350 ; pf. εἷμαι, OD. 11, 191 ; 19, 72 (part. εἱμένος, IL. 20, 381 ; OD. 15, 331 ; SOPH. O.C. 1701 ; EUR. Tr. 496) et ἕσμαι, d’où 2 sg. ἕσσαι, OD. 24, 250 ; pl.q.pf. ἕσμην, d’où 2 sg. ἕσσο, IL. 3, 57 ; OD. 16, 199 ; 3 sg. ἕστο, IL. 23, 67 ; OD. 24, 227 ; 3 pl. εἵατο, IL. 18, 596 ; 3 duel, ἕσθην, IL. 18, 517, et ἑέσμην, d’où 3 sg. ἕεστο, IL. 12, 464 ; HH. 4, 86 ; A.RH. 3, 1225.

Étym. p. *ϝέσ-νυ-μι de la R. indo-europ. *ues-, vêtement ; cf. ἐσθής et lat. vestis.

or ἑννύω (Hsch., cf. ἀμφι-, καθ-), Ion. εἵνυμι, εἱνύω (cf. ἐπι-, κατα-); fut. ἕσω (ἀμφι-) Od. 5.167, Ep. ἕσσω 16.79, etc. ; Ep. aor. ἕσσα Il. 5.905 (the common form only in compd. ἀμφιέσαιμι, ἀμφι-έσασα); — Med., ἕννυμαι Od. 6.28; impf. ἕννυτο 5.230; Ep. fut. ἑσσομαι (ἐπιϜ-, ἐφ-) Pi. N. 11.16, A.R. 1.691; aor. (ἀμφὶ)… ἕσατο Il. 14.178, Ep. (ἐπὶ)… ἕσσαντο ib. 350; Ep. 3 sg. (ἀμφὶ)… ἑέσσατο 10.23, Od. 14.529; — Pass., pf. εἷμαι, εἷται, 19.72, 11.191, but 2 sg. ἕσσαι 24.250, 3 sg. ἕσται (ἐπι-) Orac. ap. Hdt. 1.47; plpf. 2 sg. ἕσσο Il. 3.57, Od. 16.199, 3 sg. ἕστο Il. 23.67, Ep. ἕεστο 12.464, 3 dual ἕσθην 18.517, 3 pl. εἵατο ib. 596; part. εἱμένος (v. infr.). (ves-, cf. Lat. vestis, Skt. váste ΄clothes himself΄; Ϝεσ- in βέστον, γεστία, γέστρα (qq. vv.), cf. Ϝῆμα Leg. Gort. 3.38.): — put clothes on another, c. dupl. acc., κεῖνός σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ἕσσει he will clothe thee in cloak and frock, Od. 15.338, cf. 16.79; χαρίεντα δὲ εἵματα ἕσσε Il. 5.905. Med. and Pass., c. acc. rei only, clothe oneself in, put on, wear, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷμαι Od. 23.115; χλαίνας εὖ εἱμένοι 15.331; freq. of armour, ἕσσαντο περὶ χροῒ νώροπα χαλκόν Il. 14.383, etc. ; [ἀσπίδας] ἑσσάμενοι, of tall shields which covered the whole person, ib. 372; [ξυστὰ] κατὰ στόμα εἱμένα χαλκῷ shafts clad with brass at their point, 15.389; of any covering, wrap, shroud oneself in, χλαίνας… καθύπερθεν ἕσασθαι, of bed-clothes, Od. 4.299; ἐπὶ δὲ νεφέλην ἕσσαντο Il. 14.350; ἠέρα ἑσσαμένω ib. 282; εἱμένος ὤμοιϊν νεφέλην 15.308; metaph, λάϊνον ἕσσο χιτῶνα thou hadst been clad in coat of stone, i.e. stoned, 3.57; τὸν ἀεὶ κατὰ γᾶς σκότον εἱμένος S. OC 1701; τρυχηρὰ περὶ τρυχηρὸν εἱμένην χρόα λακίσματ’ E. Tr. 496; metaph also, φρεσὶν εἱμένος ἀλκήν Il. 20.381. — Twice in Trag., elsewh. in Compds., as always in Prose.

[ῡ], (Wurzel FΕΣ, vgl. ἐσθής, vestis), u. ion. εἵνυμι, fut. ἕσω, ep. ἕσσω, aor. ἕσσα, ἕσαι, fut. med. ἕσομαι, aor. ἑσσάμην, ἀμφὶ δὲ χλαῖναν ἑέσσατο Od. 14.529 ; Il. 10.23 ; perf. pass. εἷμαι – εἵατο, Il. 18.596 ; auch ἕσσο, ἕστο, ἕσθην im dual., 18.517, ἕεστο 12.464;
bekleiden, anziehen ; τινά τι, Einen mit Etwas bekleiden, κεῖνός σε χλαῖνάν τε χιτῶνά τε ἕσσει, er wird dir einen Mantel anziehen, Od. 15.338, 16.79, 17.550 ; auch med. u. pass. τί, sich Etwas anziehen, anlegen, mit Etwas bekleidet sein, αὐτὴ δ' ἀργύφεον φᾶρος ἕννυτο Od. 5.230, λάϊνον ἕσσο χιτῶνα, d.i. gesteinigt werden, Il. 3.57 ; χρύσεια δὲ εἵματα ἕσθην 18.517 ; νέοι χλαίνας εὖ εἱμένοι, wohl bekleidet, 15.308 ; auch περὶ χροΐ, Od. 16.457, öfter, u. χροΐ allein, 11.190 ; einzeln bei den folgdn Dichtern, εἵματα δ' οὐκ ἀσκητὰ ἕννυτο Theocr. 24.138. Auch von Waffen, anlegen, ἕσσαντο νώροπα χαλκόν, τεύχεα ἑσσαμένω, Il. 14.383, 23.803 ; auch ἀσπίδας ἑσσάμενοι, sich mit den Schilden bedeckend, 11.372. Uebh. sich mit Etwas umhüllen, umgeben, νεφέλην ἕσσαντο, sie umhüllten sich mit einer Wolke, Il. 14.350 ; ἠέρα, Finsternis, dicken Nebel um sich hüllen, 14.282, wie Hes. O. 124 ; ὦ τὸν ἀεὶ κατὰ γᾶς σκότον εἱμένος Soph. O.C. 1698 ; übertr., Ποσειδάωνος ἕσσαντ' εἰναλίου τέμενος, sie traten in den Hain, Pind. P. 4.204. – In anderer Uebertragung φρεσὶν εἱμένος ἀλκήν, mit Mut angetan, Il. 20.381. – In Prosa ist nur das comp. ἀμφιέννυμι gebräuchlich.