(τὸ) seul. nom. et acc. sg. et plur. :
      1 d’ord. au sg. proie, particul. corps devenant la proie de l’ennemi, IL. 5, 488, 684 ; 17, 667 ; des oiseaux de proie, OD. 3, 271 ; des bêtes sauvages et des oiseaux de proie, OD. 24, 292 ; etc. ; SOPH. Aj. 830 ; ORPH. Arg. 671 ; A.RH. 1, 1251 ; en parl. de choses, OD. 13, 208 ; en ce sens, au pl. τὰ ἕλωρα, ESCHL. Suppl. 800 ;
      2 au pl. représailles, vengeance, IL. 18, 93.

Étym. pour *ϝέλωρ ; cf. ἑλεῖν.

τό, Ep. word (twice in Trag., v. infr.), only nom. and acc. sg. and pl. ; (< ἑλεῖν): — spoil, prey, in sg., of unburied corpses, ἀνδράσι δυσμενέεσσιν ἕ. καὶ κύρμα γενέσθαι Il. 5.488, cf. 17.151; μὴ θήρεσσιν ἕ. κ. κ. γένωμαι Od. 5.473, cf. 3.271, A.R. 1.1251; of valuables, μή… ἕ. ἄλλοισι γένηται Od. 13.208; κυσὶν πρόβλητος οἰωνοῖς θ’ ἕ. S. Aj. 830; pl., κυσὶν δ’ ἕλωρα… πέλειν A. Supp. 800 (lyr.). in pl. also, Πατρόκλοιο δ’ ἕλωρα… ἀποτείσῃ may pay penalty for the slaughter of P., Il. 18.93.

ωρος, τό (ἑλεῖν), Raub, Beute, Fang ; bes. von den Leichnamen, die unbestattet als Fraß für Tiere liegen bleiben ; vgl. über den Homerischen Gebrauch des Wortes Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 103 ; ἀνδράσι δυσμενέεσσιν, οἰωνοῖσιν, θήρεσσιν ἕλωρ καὶ κύρμα γενέσθαι, Il. 5.488, Od. 3.271, 5.473 ; Aesch. κυσὶν δ' ἔπειθ' ἕλωρα οὐκ ἀναίνομαι πέλειν Suppl. 781 ; μὴ ῥιφθῶ κυσὶν πρόβλητος οἰωνοῖς θ' ἕλωρ Soph. Aj. 817 ; Ap.Rh. 1.1251 ; Orph. Arg. 671 ; – von Sachen, Od. 13.208 ; – Πατρόκλοιο ἕλωρα ἀποτίνειν Il. 18.93, Hektor soll Buße dafür zahlen, daß Patroklos ihm zum Raube geworden ist.