'εος-ους (τὸ) :
      1 haine, inimitié, OD. 9, 277 ; IL. 3, 416 ; PD. P. 2, 55 ; ESCHL. Sept. 937, etc. ; ἔχθ. τινός, HDT. 9, 15 ; ESCHL. Suppl. 331 ; THC. 1, 95 ; ou πρός τινα, PLUT. Luc. 22, haine contre qqn ; κατ' ἔχθος, THC. 1, 103 ; 7, 57 ; ὑπ' ἔχθους, PLUT. Popl. 19, par haine ; ἐς ἔχθος ἀπικέσθαι τινί, HDT. 3, 82 ; ἐς ἔχθος ἐλθεῖν τινι, EUR. Ph. 879, encourir la haine de qqn ;
      2 objet de haine, ESCHL. Pers. 284.

Étym. indo-europ. *h₁eǵ^hs-to-, étranger ; cf. ἐχθός = ἐκτός, au dehors, ἐχθρός avec lat. extrā, exterus.

'

εος, τό, hate, Διὸς ἔχθος ἀλευάμενος Od. 9.277; and in pl., ἐχθεα λυγρά Il. 3.416, cf. Pi. P. 2.55; ἴδια, κοινὰ ἔχθεα, Hdt. 3.82; κατὰ ἔχθος τινός hatred for one, Id. 9.15, cf. Th. 1.103, 7.57; ἔχθει c. gen., A. Supp. 332, Th. 1.95; ἐς ἔχθεα ἀπικνέεσθαί τινι to incur his enmity, Hdt. 3.82; εἰς ἔχθος ἐλθεῖν τινι E. Ph. 879; ὑπ’ ἔχθους Plu. Publ. 9. ὦ πλεῖστον ἔ.
object of direst hate, A. Pers. 284. — In Prose ἔχθρα is more freq.

τό, die Feindschaft, der Haß ; οὐδ' ἂν ἐγὼ Διὸς ἔχθος ἀλευάμενος πεφιδοίμην Od. 9.277 ; ἔχθεα λυγρά Il. 3.416 im plur., wie βαρύλογα ἔχθη Pind. P. 2.55 ; Tragg. (vgl. ἐχθαίρω), εἰς ἔχθος ἦλθον παισὶ τοῖσιν Οἰδίπου, ich ward ihnen verhaßt, Eur. Phoen. 879 ; τινός, gegen Jem., Her. 9.37 ; τῷ ἐκείνου ἔχθει, aus Haß gegen Jenen, Thuc. 1.95, öfter ; κατ' ἔχθος τινός, 1.103, 4.1 ; τῷ πρὸς αὐτὸν ἔχθει Plut. Lucull. 22 ; Ggstz φιλότης, Opp. Cyn. 1.38. – In Prosa ist ἔχθρα geläufiger.