'(f. ἐλεύσομαι, att. εἶμι, ao.2 ἦλθον, pf. ἐλήλυθα [ῠ]) :
A I venir : δεῦρο ἐλθόντες, PLAT. Phædr. 250 d, étant venus ici ; ἐπείπερ ἐνταῦθα ἐληλύθαμεν, PLAT. Rsp. 445 b, puisque nous en sommes arrivés là ; πεζὸς εἰλήλουθα, IL. 5, 204, je suis venu par terre (à Ilion) ; ἀποροῦντι αὐτῷ ἔρχεται Προμηθεύς, PLAT. Prot. 321 c, comme il était dans l’embarras, Prométhée vient à son secours, etc. ;
   II p. ext. aller, en gén. : ἔρχεσθαι πεδίοιο, IL. 2, 801, aller à travers la plaine ; ὀδύνη διὰ χροὸς ἦλθε, IL. 11, 398, une douleur traversa ses membres (litt. sa peau), περὶ δέ σφεας ἤλυθ' ἰωή, OD. 17, 261, et le son (de la lyre) vint jusqu’à eux (litt. autour d’eux) ; avec un part. ἔρχομαι ἐρέων, HDT. 1, 5, je vais dire, etc. ;
   III s’en aller : οἴκαδ' ἔρχ. AR. Vesp. 1322, s’en retourner chez soi ; στεῖχε· τοῦτο δ' ἴσθ' ὅτι ἄνους μὲν ἔρχει, SOPH. Ant. 99, va, mais sache que tu pars insensée ; ἐλθὼν κόρην ἄνες, SOPH. Ant. 1100, va et relâche la jeune fille ; δρᾶ νυν τάδ' ἐλθών, SOPH. Ant. 1107, eh bien donc, va et fais-le ; γέρας ἔρχεται ἄλλῃ, IL. 1, 120, la récompense s’en va d’un autre côté (je perds la captive qui était ma récompense) ; cf. SOPH. Ph. 48, 1181, etc. ;
B Construction. Quelle que soit sa signif. ἔρχομαι peut se construire :
   I avec un suj. de pers. ou d’êtres animés :
      1 au propre : avec un acc. de but : acc. Ἀΐδαο δόμους ἔρχ. IL. 22, 483, aller dans la demeure d’Hadès ; ἔρχεσθον κλισίην, IL. 1, 322, allez tous deux à la tente (d’Achille) ; νᾶσον ἔρχ. PD. P. 4, 52, venir dans une île ; ἔρχ. δόμους, SOPH. El. 64 ; οἶκον, OD. 19, 313, venir dans une maison ; πόλιν, SOPH. Tr. 259, arriver dans une ville ; avec un acc. de pers. ἐλθεῖν τινα, PD. I. 2, 48, venir auprès de qqn ; — acc. de direction : ὁδὸν ἐλθέμεναι, IL. 1, 151, ou ἐλθεῖν, PLAT. Prot. 317 b, faire un trajet ; ἐλθ' αὐτὰ κέλευθα, IL. 12, 225, être venu par les mêmes chemins ; ἄλλην ὁδόν, ἄλλα κέλευθα ἐλθ. OD. 9, 262, être venu par une autre route, par d’autres chemins ; — acc. de cause : ἀγγελίην ἐλθεῖν, IL. 11, 140 ; 24, 235 ; ἐξεσίην ἐλθεῖν, OD. 21, 20, être venu en ambassade ; — acc. d’instrument : νόστιμον πόδα ἐλθεῖν, EUR. Alc. 1153, avoir fait le trajet pour revenir (dans sa patrie) ; — avec un gén. : gén. du lieu par lequel on passe : ἐλθ. πεδίοιο (v. ci-dessus A, II) ; gén. du lieu d’où l’on vient : ἐλθ. γῆς τινος, SOPH. O.C. 572, être venu d’un pays ; — avec un dat. : dat. de pers. au sens de venir en aide à, venir assister : τινι, qqn, OD. 16, 453 ; ESCHL. Pr. 663 ; THC. 1, 13, etc. (cf. ci-dessus, A, I) ; — dat. d’instrument : πόδεσσιν ἔρχεσθαι, OD. 6, 40, venir de son pied ; — avec une prép. suivie d’un n. de pers. ἔρχεσθαι πρός τινα, SOPH. Ant. 868, venir auprès de qqn ; παρά τινα, PD. O. 1, 111 ; N. 10, 49 ; ESCHL. Ag. 180 ; THC. 1, 40 ; 5, 56, m. sign. ; ἐπί τινα, ESCHL. Pr. 864 ; THC. 5, 4, m. sign. ; ἐς θεόν, PD. O. 7, 31 ; ἐς θεούς, EUR. El. 312, venir dans le temple d’un dieu, dans les temples des dieux ; ἐς τοὺς Βοιωτούς, THC. 5, 32 et 39, venir chez les Béotiens ; ὡς τοὺς Ἀθηναίους, THC. 1, 31 ; 2, 73 ; 5, 4, venir chez les Athéniens ; ἀπό τινος, PLAT. Prot. 309 b, venir de chez qqn ; particul. en parl. de relations intimes : παρὰ γυναῖκα, HDT. 2, 115 ; παρὰ τὸν Ἀρίστωνα, HDT. 6, 68 ; πρός τινα, XÉN. Œc. 7, 5 ; avec une femme, avec Aristôn, avec qqn ; — suivie d’un n. de lieu, ou, en gén., d’un rég. de ch. : ἐλθεῖν πρὸς δώματα, OD. 8, 42, être venu vers une demeure ; πρὸς Ἄργος, ESCHL. Pr. 854, vers Argos ; ἐς Λακεδαίμονα, AR. Lys. 1231, à Lacédémone ; ἀνὰ ἄστυ, OD. 8, 173 ; κατὰ ἄστυ, OD. 7, 40, à travers la ville ; ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, THC. 1, 18, contre la Grèce ; ἐπὶ Ποτιδαίας ἔρχεσθαι, THC. 4, 130, venir dans la direction de Potidée ; εἰς ᾍδου ἔρχ. PLAT. Tim. 44 c, aller dans la demeure d’Hadès ; ἐκ Πύλου, OD. 15, 42, venir de Pylos ; ἐπὶ πόντον ἔρχ. OD. 2, 265, aller sur la mer ; ἔρχ. ἐπὶ δεῖπνον, IL. 19, 275, aller prendre (litt. vers) le repas ; ἔρχεσθαι ἐπὶ τὰ πράγματα, THC. 1, 88 ; ἐπὶ πόλεμον, THC. 6, 36, en venir aux affaires, à une guerre ; ἐπὶ τὰς μαθήσεις, PLAT. Theæt. 144 b, chercher à acquérir les connaissances ; — avec un adv. ἐλθ. δεῦρο, ἐνταῦθα, etc. (v. ci-dessus A, I) ; πάλιν ἐλθέμεν, OD. 19, 533, aller de nouveau ; ἂψ ἐλθεῖν, OD. 19, 544, revenir ; — avec un part. : part. de but au fut. ἔρχομαι οἰσόμενος ἔγχος, IL. 13, 256, je viens pour emporter une lance (de ta tente) ; μαρτυρήσων ἦλθον, ESCHL. Eum. 576, je suis venu pour porter témoignage ; au sens d’un auxil., à peu près comme en franç. « je vais dire, je vais faire » : ἔρχομαι ἐρέων (v. ci-dessus A, II) ; ἔρχομαι φράσων, HDT. 3, 6, je vais dire ; cf. HDT. 2, 40 ; 7, 102 ; ἔρχομαι δὲ περὶ Αἰγύπτου μηκυνέων τὸν λόγον, HDT. 2, 35, je vais maintenant continuer mon récit sur l’Égypte ; cf. PLAT. Euthyphr. 2 c, Theag. 129 a, Prot. 313 a, Theæt. 198 e, etc. ; ou au prés. : ἔρχομαι ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι, PLAT. Phæd. 100 b, je vais essayer de te montrer ; — part. de manière : μὴ καὶ πεφοϐημένος ἔλθῃς, IL. 10, 510, de peur que tu ne viennes ayant été mis en fuite ; ἦλθε φθάμενος, IL. 23, 779, il vint (l’)ayant devancé ; — avec un adj. de manière : πεζὸς εἰλήλουθα (v. ci-dessus A, I) ; — abs. τῶν ἐρχομένων, IL. 2, 457, (l’éclat des armées, des guerriers) qui s’avancent ; à l’impér. en un sens d’exhortation, à peu près comme ἄγε : ἔρχεο, θέων Αἴαντα κάλεσσον, IL. 12, 343, viens, allons (litt. cours) et appelle Ajax ; ἀλλ' ἔρχευ, λέκτρον δ' ἴομεν, OD. 23, 254, mais viens, allons au lit ; — au. sens de arriver, revenir : ἀγγελίην στρατοῦ ἐρχομένοιο, OD. 2, 30, nouvelle de l’armée qui arrive ; — au part. ao.2 ἐλθών employé comme explétif : οὐ δύναμαι μάχεσθαι ἐλθών, IL. 16, 521, je ne puis (litt. étant venu) combattre l’ennemi ; δρᾶ νῦν τάδ' ἐλθών (v. ci-dessus A, III) ;
      2 fig. dans un grand nombre de phrases où ἔρχεσθαι et ἐλθεῖν, employés d’abord au sens propre, ont fini par former des locut. courantes en un sens fig. : εἰς λόγους ἔρχεσθαί τινι, HDT. 6, 86 ; διὰ λόγων ἐλθεῖν, ATT. etc., entrer en conversation avec qqn ; εἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι (v. χείρ) ; ἐς μάχην ἐλθεῖν τινι, HDT. 7, 9, 3 ; EUR. H.f. 579 ; πρός τινα εἰς μάχην ἐλθεῖν, EUR. Bacch. 636 ; διὰ μάχης τινὶ ἔρχεσθαι, EUR. Hel. 978 ; THC. 2, 11, en venir aux mains avec qqn, engager un combat avec qqn ; διὰ πολέμου ἔρχ. HDT. 6, 9 ; THC. 2, 11, engager une guerre ; τινὶ δι' ἀπεχθείας ἐλθεῖν, ESCHL. Pr. 121 encourir la haine de qqn ; διὰ φόϐου ἔρχ. EUR. Or. 757, entrer en crainte ; εἰς ὀργάς τινι ἐλθ. PLAT. Rsp. 572 a, entrer dans des sentiments de colère contre qqn ; διὰ πολλῶν κινδύνων ἐλθόντες καὶ φόϐων, PLAT. 2 Alc. 142 a, ayant traversé beaucoup de dangers et éprouvé beaucoup de craintes ; οἱ διὰ πάντων τῶν καλῶν ἐληλυθότες, XÉN. Cyr. 1, 2, 15, ceux qui ont parcouru toute la série des belles actions ; ἐπὶ μεῖζον ἔρχεσθαι, SOPH. Ph. 259, s’accroître ; ἐς οὐδὲν πρᾶγμα οὕτω μέγα ἐλθεῖν, THC. 8, 72, une si grande entreprise en être venue à rien, càd. avoir abouti au néant ; ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν, THC. 2, 72, entrer en compte ; ὅσοι ἐνταῦθα ἡλικίας ἦλθον, PLAT. Pol. 329 b, tous ceux qui sont arrivés à cet âge ; εἰς τοῦτο τρυφῆς ἐλθεῖν, XÉN. Hell. 6, 2, 6, en être venu à ce degré de mollesse ; εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐλθεῖν ὥστε, PLAT. Gorg. 487 b, en être venu à ce degré de honte, que, etc. ; παρὰ μικρὸν ἐλθεῖν, avec l’inf. PLUT. Pyrrh. 10, en être venu à peu de distance de, près de, sur le point de, etc. ; παρὰ τοσοῦτον ἐλθ. κινδύνου, THC. 3, 49, en venir à cette extrémité de péril ; ou avec inf. παρὰ τοσοῦτον ἐλθ. αἰχμαλωτίζεσθαι, APP. 1, 344, 94 Schweigh. en être venu au point d’être fait prisonnier ;
   II avec un suj. de chose : en parl. de navires, IL. 15, 549 ; OD. 14, 334 ; THC. 8, 80 ; — en parl. d’armes de jet (javelines, lances etc.) IL. 3, 357 ; 7, 261 ; en parl. de la foudre, ESCHL. Pr. 358 ; — d’un flot de sang qui vient à la bouche, OD. 18, 97 ; — en parl. de phénomènes naturels, d’un cours d’eau, IL. 5, 91 ; de nuages, IL. 4, 276 ; 16, 364 ; des vents, OD. 12, 427 ; du vent et de la tempête, IL. 9, 6 ; OD. 12, 288 ; de la nuit : εἰς ὅ κεν ἔλθῃ νύξ, IL. 14, 77 (cf. 24, 351), jusqu’à ce que vienne la nuit ; des ténèbres : ἦλθε κνέφας, IL. 8, 500, l’obscurité se répandit ; ἐπὶ κνέφας ἤλυθε γαῖαν, IL. 24, 531, l’obscurité se répandit sur la terre ; d’astres qui se lèvent, OD. 13, 94 ; de sons : περὶ δέ σφεας ἤλυθ' ἰωή, OD. 17, 261, (v. ci-dessus A, II) ; du temps : ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος, OD. 11, 192, lorsque sera venu l’été ; — en parl. de l’ivresse : Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθε οἶνος, OD. 9, 362, l’ivresse (litt. le vin) enveloppa la raison du Cyclope ; — de la douleur physique : ὀδύνη διὰ χροὸς ἦλθε (v. ci-dessus A, II) ; — de la vieillesse, etc. : εἰς ὅ κε γῆρας ἔλθῃ καὶ θάνατος, OD. 13, 60, jusqu’à ce que soient venues la vieillesse et la mort ; — en parl. de choses envoyées (présent, lettre, nouvelle, etc.) : γέρας ἔρχεται ἄλλῃ (v. ci-dessus A, III) ; ἐλθούσης ἐπιστολῆς, THC. 8, 33, une lettre étant arrivée ; ἐλθούσης ἀγγελίας αὐτοῖς ἀποπλεῖν πάλιν, THC. 8, 19, l’avis leur étant arrivé de reprendre la mer ; τοῖς δὲ Ἀθηναίοις ὡς ἦλθε τὰ περὶ τὴν Εὔϐοιαν γεγενημένα, THC. 8, 96, lorsque arriva aux Athéniens la nouvelle des événements accomplis dans la région de l’Eubée ;— en parl. d’événements : ὁμόσ' ἦλθε μάχη, IL. 13, 337, le combat en vint au même point ; εἰ πάλιν ἔλθοι τῇ Ἑλλάδι κίνδυνος ὑπὸ βαρϐάρων, XÉN. Hell. 6, 5, 43, s’il survenait de nouveau pour la Grèce un danger de la part des barbares ; — en parl. de bruits, d’ordres, ESCHL. Pr. 663 ; THC. 8, 19 et 96 ; — en parl. de sentiments (douleur, désir, etc.) : ἦ κέ μοι αἰνὸν ἀπὸ πραπίδων ἄχος ἔλθοι, IL. 22, 43, litt. une douleur terrible serait sortie de mes entrailles ; τὰ θεῶν μελεδήμαθ' ὅταν φρένας ἔλθῃ, EUR. Hipp. 1102, lorsque la sollicitude des dieux vient à l’esprit ; — en parl. de raisonnements : ὅθεν ὁ νῦν παρὼν ἡμῖν λόγος ἐλήλυθε, PLAT. Leg. 917 a, le point où a commencé (litt. d’où est parti) notre entretien présent.

➳ Prés. ind. 2 sg. épq. ἔρχεαι, IL. 10, 385 ; THGN. 1374 ; impér. 2 sg. épq. ἔρχεο, IL. 15, 54 ; ἔρχευ, IL. 23, 893 ; 2 pl. ἔρχεσθε, IL. 9, 649 ; 2 duel ἔρχεσθον, IL. 1, 322 ; AR. Ach. 1144 ; sbj. rare 3 sg. ἔρχηται, IL. 10, 185 ; HPC. 7, 598 Littré, etc. ; 1 pl. ἐρχώμεθα, HIÉROCL. Facet. 181 Eberhard ; 3 pl. ἔρχωνται, HIM. Or. 15, 3 ; opt. inus. ; inf. ἔρχεσθαι, IL. 15, 161, etc. ; part. ἐρχόμενος, IL. 3, 22 ; OD. 21, 39, etc. —Impf. ἠρχόμην rare et réc. (sauf dans les cps. διηρχόμην, ἐπηρχόμην, etc.) HPC. 5, 426 ; 9, 328 Littré ; LUC. J. voc. 4, PAUS. 5, 8, 2 ; SPT. Gen. 48, 7 ; Ezech. 9, 2 ; NT. Marc. 1, 45, etc. (ne pas confondre avec ἠρχόμην, impf. pass. de ἄρχω, PLAT. Leg. 685, Conv. 240, etc.). — Fut. ἐλεύσομαι, poét. IL. 13, 753 ; OD. 16, 8, etc. ; et de prose ion. HDT. 6, 9 ; 8, 130 ; HPC. 7, 498 et 612 ; 8, 38 et 74 Littré ; rare en poésie att. ESCHL. Pr. 854, Suppl. 522 ; SOPH. O.C. 1206, Tr. 595 ; inus. chez les Comiques ; très rare en prose att. (où le fut. usuel est εἶμι ou ἥξω, qqf. ἀφίξομαι) LYS. 22, 11 Baiter-Sauppe ; usuel chez les écrivains réc. DH. 3, 15 ; 5, 31, etc. ; APP. Civ. 1, 89 ; 5, 123, etc. — Ao.1 rare ἤλυθα [ῠ] NONN. D. 37, 424 ; 2 pl. ἤλθατε, NT. Matth. 25, 36 ; 3 pl. ἦλθαν, NT. Ap. 12, 10 ; impér. 3 sg. ἐλθάτω, SPT. Esth. 5, 4 ; 2 pl. ἔλθατε, SPT. Prov. 9, 5. — Ao.2 poét. ἤλυθον [ῠ] épq. IL. 1, 152 ; 10, 28 ; HÉS. Th. 668 ; PD. N. 10, 79 ; P. 3, 99, et de poésie att. d’ord. dans les chœurs, SOPH. Aj. 234 ; EUR. Or. 813, Ph. 823, etc. ; rar. dans le dialogue, EUR. El. 598, Tr. 374, Rhes. 660 ; par sync. ἦλθον, IL. 1, 207 ; OD. 4, 82 ; HÉS. Th. 176 ; PD. O. 1, 44 ; N. 6, 12 ; ESCHL. Eum. 251 ; SOPH. O.R. 447, etc. ; seule forme us. en prose, HDT. 2, 115 ; THC. 2, 56 ; 6, 82, etc. ; 3 pl. alexandr. ἤλθοσαν, Ps.-CALLISTH. 2, 35 ; impér. ἐλθέ, IL. 23, 770 ; SOPH. Ph. 1190, etc. ; sbj. ἔλθω, IL. 22, 113 ; HDT. 1, 209, etc. ; 3 sg. poét. ἔλθῃσι, IL. 5, 132 ; HÉS. fr. 80, 10 Göttling ; opt. ἔλθοιμι, IL. 5, 301 ; OD. 11, 501 ; THC. 6, 37, etc. ; inf. ἐλθεῖν (31 ex. homér. IL. 7, 160, etc.) ; HDT. 1, 27 ; 2, 32 ; THC. 2, 5, etc. ; épq. ἐλθέμεναι (8 ex. homér.) IL. 1, 151, etc. ; ou ἐλθέμεν (23 ex. homér.) IL. 15, 146, etc.) ; part. ἐλθών, IL. 14, 8 ; THC. 4, 83, etc. ; dat. pl. dor. ἐλθόντεσσι, PD. P. 4, 30 ; — ao.2 dor. ἦνθον, EPICH. fr. 126 Ahrens ; CALL. L. Pall. 8, Cer. 27 ; THCR. Idyl. 2, 118 ; 16, 9 ; — lacon. ἦλσον, d’où sbj. 3 sg. ἔλσῃ, AR. Lys. 105 ; opt. ἔλσοιμι, ibid. 118 ; part. ἐλσών, ibid. 1081. — Pf. ἐλήλυθα, HDT. 8, 68 ; ESCHL. Pr. 943 ; SOPH. O.C. 366, etc. ; XÉN. Cyr. 1, 2, 15, etc. ; 1 pl. ἐληλύθαμεν, PLAT. Leg. 683, etc. ; par sync. ἐλήλυμεν, CRAT. (Com. fr. 2, 153) ; ACH. fr. 22 ; 2 pl. par sync. ἐλήλυτε, ibid. ; — pf. épq. ἐλήλουθα, d’où part. ἐληλουθώς, IL. 15, 81 ; et εἰλήλουθα, IL. 5, 204 ; 15, 131, etc. ; THCR. Idyl. 25, 35 ; 1 pl. sync. εἰλήλουθμεν, IL. 9, 49 ; OD. 3, 81 ; part. εἰληλουθώς, OD. 19, 28 ; 20, 360. — Pl.q.pf. 3 sg. ἐληλύθει, EUP. (AR. Eq. 1306 ; εἰληλύθ- Mein. Dind.) ; 3 sg. ion. ἐληλύθεε, HDT. 5, 98 ; 8, 114 ; épq. εἰληλούθει, IL. 4, 520 ; 5, 44 ; 17, 350. — Moy. ao. opt. ἐλθοίμην BATR. 179 (ἐλθοίην Franke ; ἐρχοίμην Wolf).

Étym. ἔρχομαι de la R. indo-europ. *h₁erg^h-, *h₁er-, bouger, aller ; ἐλεύσομαι, ἤλυθον et ἐλήλυθα de la R. *h₁leud^h-, pousser, grandir, cf. ἐλεύθερος ; l’étym. de ἐλθεῖν est incert.

'

Il. 13.256, etc. (Act. ἔρχω as barbarism, Tim. Pers. 167); impf. ἠρχόμην Hp. Epid. 7.59, Arat. 102, (δι-) Pi. O. 9.93 ; freq. in later Prose, LXX Ge. 48.7, Ev. Marc. 1.45, Luc. Jud. Voc. 4, Paus. 5.8.5, etc. ; in Att. rare even in compds., ἐπηρχόμην Th. 4.120 (perh. fr. ἐπάρχομαι), προσ- ib. 121 (perh. fr. προσάρχομαι), περι- Ar. Th. 504 cod. ; from ἐλυθ- (cf. ἐλεύθω) come fut. ἐλεύσομαι, Hom., Ion., Trag. (A. Pr. 854, Supp. 522, S. OC 1206, Tr. 595), in Att. Prose only in Lys. 22.11, freq. later, D.H. 3.15, etc. ; aor., Ep. and Lyr. ἤλυθον Il. 1.152, Pi. P. 3.99, etc., used by E. (not A. or S.) in dialogue (Rh. 660, El. 598, Tr. 374, cf. Neophr. 1.1); but ἦλθον is more freq. even in Hom., and is the only form used in obl. moods, ἐλθέ, ἔλθω, ἔλθοιμι, ἐλθεῖν, ἐλθών ; Ep. inf. ἐλθέμεναι, έμεν, Il. 1.151, 15.146 (indic. never ἐλυθ- unaugmented unless ἐξελύθη Il. 5.293 has replaced ἐξέλυθε); Dor. ἦνθον Epich. 180, Sophr. 144, Theoc. 2.118; imper. ἐνθέ Aristonous 1.9 ; part. ἐνθών IG 9(1).867 (Corc., vi BC), (κατ-) Schwyzer 657.4 (Arc., iv BC); subj. ἔνθῃ Berl.Sitzb. 1927.164 (Cyrene); Lacon. ἔλσῃ, ἔλσοιμι, ἐλσών, Ar. Lys. 105, 118, 1081 ; later ἦλθα LXX 2 Ki. 24.7, Ev. Matt. 25.36, BGU 530.11 (i AD), IG 14.1320, etc. ; 3 pl. ἤλθοσαν LXX Jo. 2.22, al., PTeb. 179 (ii BC), etc. ; ἤλυθα IG 14.1971, Nonn. D. 37.424, (ἐπ-) AP 14.44 ; pf. ἐλήλυθα (not in Hom.) A. Pr. 943, etc. ; sync. pl. ἐλήλυμεν, υτε, Cratin. 235, Achae. 24, 43 ; Ep. εἰλήλουθα, whence I pl. εἰλήλουθμεν Il. 9.49, Od. 3.81, part. εἰληλουθώς 19.28, 20.360 ; once ἐληλουθώς Il. 15.81, part. κατεληλευθυῖα Berl.Sitzb. 1927.166 (Cyrene); Cret. pf. inf. ἀμφεληλεύθεν, v. ἀμφέρχομαι ; Boeot. pf. διεσσείλθεικε Schwyzer 485.2 (Thesp., iii BC), part. κατηνθηκότι ib. 657.39 (Arc., iv BC); plpf. ἐληλύθειν Ar. Eq. 1306 ; Ion. ἐληλύθεε Hdt. 5.98 ; Ep. εἰληλούθει Il. 4.520, εἰληλούθειν Call. Fr. 532. — In Att. the obl. moods of pres., as well as the impf. and fut. were replaced by forms of εἶμι ibo; in LXX and Hellenistic Greek the place of the compounds, esp. ἐξ-, εἰσ-έρχομαι, is commonly taken by ἐκ-, εἰσ-πορεύομαι, etc., the fut., aor., and pf. being supplied as before by ἐλυθ- (ἐλθ-):
start, set out, ἦ μέν μοι μάλα πολλὰ… Λυκάων ἐρχομένῳ ἐπέτελλε when I was setting out, Il. 5.198, cf. 150 ; τύχησε γὰρ ἐρχομένη νηῦς a ship was just starting, Od. 14.334 ; ἐς πλόον ἐρχομένοις (v.l. ἀρχ-) Pi. P. 1.34.
walk, = περιπατέω, χαμαὶ ἐρχομένων ἀνθρώπων Il. 5.442 ; σὲ δ’ ἐρχόμενον ἐν δίκᾳ πολὺς ὄλβος ἀμφινέμεται walking in justice, Pi. P. 5.14 ; the two foreg. rare signfs. belong only to the pres. ἔρχομαι. (much more freq.) come or go (the latter esp. in Ep. and Lyr.), ἦλθες thou art come, Od. 16.461, etc. ; χαίροισ’ ἔρχεο go and fare thee well, Sappho Supp. 23.7, cf. Il. 9.43, Od. 10.320, 1.281 ; ἀγγελίην στρατοῦ… ἐρχομένοιο 2.30, cf. 10.267 ; πάλιν ἐλθέμεν, αὖτε εἰλήλουθα, 19.533, 549 ; οἶκον ἐλεύσεται ib. 313 ; οἴκαδε 5.220 ; ἐς οἴκους A. Pers. 833 ; as a hortatory exclamation, ἀλλ’ ἔρχευ, λέκτρονδ’ ἴομεν Od. 23.254, cf. 17.529. c. acc. cogn., ὁδὸν ἐλθέμεναι to go a journey, Il. 1.151 ; ἄλλην ὁδόν, ἄλλα κέλευθα ἤλθομεν Od. 9.262 ; τηϋσίην ὁδὸν ἔλθῃς 3.316 ; freq. in Trag., A. Pr. 962, Th. 714 (also κατὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν Pl. Lg. 707d); νόστιμον ἐλθεῖν πόδα (v.l. δόμον) E. Alc. 1153 ; ἀγγε- λίην, ἐξεσίην ἐλθεῖν, go on an embassy, Il. 11.140, Od. 21.20. c. acc. loci, come to, arrive at, rare in Hom., Ἀΐδαο δόμους ἔρχεαι Il. 22.483 ; ἔρχεσθον κλισίην 1.322 ; freq. in later Poets, Pi. P. 4.52, S. Tr. 259, etc. ; traverse, ὁ ἥλιος ἔρχεται τῆς Λιβύης τὰ ἄνω Hdt. 2.24 ; c. acc. pers., αἴ κέν τι νέκυς (acc. pl.) ᾐσχυμμένος ἔλθῃ Il. 18.180 ; σὲ δ΄, ὦ τέκνον, τόδ’ ἐλήλυθεν πᾶν κράτος S. Ph. 141 (lyr.). c. gen. loci, ἔρχονται πεδίοιο through or across the plain, Il. 2.801 ; but also, from a place, γῆς τινος S. OC 572. c. dat. pers., come to, i.e.
come to aid or relieve one, rare in Hom., Od. 16.453 ; freq. later, Pi. O. 1.100, Th. 1.13. etc. ; ἀποροῦντι αὐτῷ ἔρχεται Προμηθεὺς ἐπισκεψόμενος τὴν νομήν Pl. Prt. 321c ; also in hostile sense, ἔρχομαί σοι Apoc. 2.5. c. fut. part., to denote the object, ἔρχομαι ἔγχος οίσόμενος I go to fetch…, Il. 13.256 ; ἔρχομαι ὀψομένη 14.301 ; freq. in Trag., μαρτυρήσων ἦλθον A. Eu. 576 ; ἐκσώσων E. Med. 1303. in Hdt. like an auxiliary Verb, ἔρχομαι ἐρέων, φράσων, I am going to tell, 1.5, 3.6, al. ; σημανέων 4.99 ; μηκυνέων 2.35 ; rare in Att., ἔ. κατηγορήσων, ἀποθανούμενος, Pl. Euthphr. 2c, Thg. 129a ; ἔρχομαι ἐπιχειρῶν σοι ἐπιδείξασθαι, for ἔ. σοι ἐπιδειξόμενος, Id. Phd. 100b ; οὐ τοῦτο λέξων ἔρχομαι, ὡς… X. Ages. 2.7. c. part. pres., aor., or pf., in Hom., to show the manner of moving, ἄγγελος ἦλθε θέουσα she came running, Il. 11.715, al. ; μὴ πεφοβημένος ἔλθῃς lest thou come thither in full flight, 10.510 ; ἦλθε φθάμενος he came first, 23.779 ; κεχαρισμένος ἔλθυι Od. 2.54. aor, part. ἐλθών added to Verbs, οὐ δύναμαι… μάχεσθαι ἐλθών go and fight, Il. 16.521 ; κάθηρον ἐλθών come and cleanse, ib. 668 ; λέγοιμ’ ἂν ἐλθών A. Supp. 928 ; δρᾶ νυν τάδ’ ἐλθών S. Ant. 1107. of any kind of motion, ἐξ ἁλὸς ἐλθεῖν to rise out of the sea, Od. 4.448, al. ; ἐπὶ πόντον to go over it, 2.265 ; with qualifying phrase, πόδεσσιν ἔ.
to go on foot, 6.40 (but πεζὸς εἰλήλουθα have come as a foot-soldier, Il. 5.204) ; of birds, 17.755, etc. ; of ships, 15.549, Od. 14.334 ; of spears or javelins, freq. in Il. ; of natural phenomena, as rivers, 5.91 ; wind and storm, 9.6, Od. 12.288 ; clouds, Il. 4.276, 16.364 ; stars, rise, Od. 13.94 ; time, είς ὅ κεν ἔλθῃ νύξ Il. 14.77, cf. 24.351 ; ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος Od. 11.192 ; ἔτος ἦλθε 1.16 ; of events and conditions, εἰς ὅ κε γῆρας ἔλθῃ καὶ θάνατος 13.59, cf. 11.135 ; of feelings, go, ἦ κέ μοι αἰνὸν ἀπὸ πραπίδων ἄχος ἔλθοι Il. 22.43 ; ἀπὸ πραπίδων ἦλθ’ ἵμερος 24.514 ; of sounds, etc., τὸν… περὶ φρένας ἤλυθ’ ἰωή 10.139 ; Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθεν οἶνος Od. 9.362 ; without φρένας, περὶ δέ σφεας ἤλυθ’ ἰωή 17.261, cf. 16.6 ; of battle, ὁμόσ’ ἦλθε μάχη Il. 13.337 ; of things sent or taken, ὄφρα κε δῶρα ἐκ κλισίης ἔλθῃσι 19.191, cf. 1.120 ; so later, esp. of danger or evil, c. dat., εἰ πάλιν ἔλθοι τῇ Ἑλλάδι κίνδυνος ὑπὸ βαρβάρων X. HG 6.5.43 ; ἦλθεν αὐτῷ Ζηνὸς βέλος A. Pr. 360 ; μηδ’ ὑπ’ ἀνάγκας γάμος ἔλθοι Id. Supp. 1032 (lyr.), cf. Pers. 436 ; of reports, commands, etc., Id. Pr. 663, Th. 8.19 ; τοῖς Ἀθηναίοις ὡς ἦλθε τὰ γεγενημένα came to their ears, ib. 96 ; τὰ ἐρχόμενα ἐπ’ αὐτόν that which was about to happen to him, Ev. Jo. 18.4 ; of property, which comes or passes to a person by bequest, conveyance, gift, etc., τὰ ἐληλυθότα εἴς με ἀπὸ κληρονομίας BGU 919.7 (ii AD) ; ἐ. εἴς τινα ἀπὸ παραχωρήσεως, κατὰ δωρεάν, PLond. 3.1164e6 (iii AD), PMasp. 96.22 (vi AD) ; — Geom., pass, fall, ἔ. ἐπὶ τὸ αὐτὸ σαμεῖον pass through the same point, Archim. Aequil. 1.15 ; ὅπου ἂν ἔρχηται τὸ ἕτερον σαμεῖον wherever the other point falls, ib. 2.10. Post-Homeric phrases ; ἐς λόγους ἔρχεσθαί τινι come to speech with, Hdt. 6.86. α΄, S. OC 1164 codd. ; so ἐς ὄψιν τινὶ ἐλθεῖν Hdt. 3.42. εἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι (v. χείρ) ; so ἐς μάχην ἐλθεῖν τινι Id. 7.9. γ΄; εἰς ὀργάς τισιν Pl. R. 572a. ἐπὶ μεῖζον ἔ. increase, S. Ph. 259 ; ἐπὶ μηδέν Id. Fr. 871.8, El. 1000 ; ἐπὶ πᾶν ἐλθεῖν try everything, X. An. 3.1.18. ἐς τὸ δεινόν, ἐς τὰ ἀλγεινὰ ἐλθεῖν, come into danger, etc., Th. 3.45, 2.39 ; εἰς τοσοῦτον αἰσχύνης ἐληλύθατον ὥστε… Pl. Grg. 487b, etc. ; εἰς τὸ ἔσχατον ἀδικίας Id. R. 361d ; ἐπ’ ἔσχατον ἐλθεῖν ἀηδίας Id Phdr. 240d ; ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας arrived at that time of life, Id. R. 329b ; ἐς ἀσθενὲς ἔ.
come to an impotent conclusion, Hdt. 1.120 ; ἐς ἀριθμὸν ἐλθεῖν to be numbered, Th. 2.72 ; εἰς ἔρωτά τινος ἐλθεῖν Anaxil. 21.6 ; εἰς ἔλεγχον Philem. 93.3, etc. ; εἰς ἑαυτὸν ἐλθεῖν come to oneself, Ev. Luc. 15.17, Arr. Epict. 3.1.15. παρὰ μικρὸν ἐλθεῖν c. inf., come within a little of, be near a thing, E. Heracl. 296 (anap.) ; παρ’ ὀλίγον ἐλθεῖν Plu. Pyrrh. 10 ; παρὰ τοσοῦτον ἡΜυτιλήνη ἦλθε κινδύνου so narrow was her escape, Th. 3.49 ; παρ’ οὐδὲν ἐλθόντες τοῦ ἀποβαλεῖν Plb. 1.45.14 ; παρ’ οὐδὲν ἐλθ. ἀπολέσθαι Plu. Cam. 8. with διά and gen., periphr. for a Verb, e.g. διὰ μάχης τινὶ ἐλθεῖν for μάχεσθαί τινι Hdt. 6.9, E. Hel. 978, Th. 4.92 ; διὰ πυρὸς ἐλθεῖν τινι rage furiously against…, E. Andr. 488 (lyr.) ; but οἱ διὰ πάντων τῶν καλῶν ἐληλυθότες who have gone through the whole circle of duties, have fulfilled them all, X. Cyr. 1.2.15 ; διὰ πολλῶν κινδύνων ἐλθόντες Pl. Alc. 2.142a. ἔ. παρὰ τὴν γυναῖκα, παρὰ Ἀρίστωνα, of sexual intercourse, go in to her, to him, Hdt. 2.115, 6.68 ; πρός τινα, of marriage, X. Oec. 7.5. ἔ. ἐπὶ πόλιν attack, Th. 2.11. ἔ. ἐς depend upon or be concerned with, τό γ’ εἰς ἀνθρώπους ἐλθόν Aristid. 1.149 J. ; τοῖς λογισμοῖς εἰς ἑαυτοὺς ἐρχόμενοι D.S. 13.95 ; ὅσα εἰς ἀρετὴν ἔρχεται Lib. Or. 22.18 ; τῶν πραττομένων οὐκ όλίγον εἰς ἐκεῖνον ἤρχετο ib. 14.31.

praes., impf. ἠρχόμην selten, wie προσήρχοντο Thuc.; vgl. Elmsl. zu Eur. Heracl. 210 ; auch die anderen Modi des Präsens werden gewöhnlich von εἶμι entlehnt, auch in den Zusammensetzungen ; dazu gehört (von ἘΛΥΘ) fut. ἐλεύσομαι, wofür die Attiker gew. εἶμι brauchen ; ἐλεύσομαι steht im Trimeter bei den Tragg. zuweilen, Aesch. Prom. 856, Suppl. 517 Soph. O.C. 1208, Tr. 592 ; in Prosa gebräuchl. erst seit Pol.; einzeln bei Lys. 22.11, vgl. Lobeck zu Phryn. 38 ; aor. ἤλυθον u. att. ἦλθον, ἐλθεῖν, imperat. ἐλθέ, lakonisch ἔλσῃ, ἔλσοιμι, ἐλσών, Ar. Lys. 105, 118, 1081 ; dor. ἦνθον, Theocr.; alexandrinisch ἦλθα, LXX ; ἀπῆλθαν Matth. 8.32, ἐξήλθατε 11.9 bei Lachm.; ἐπήλυθα steht Ep. Paralip. 162 (XIV.44); perf. ἐλήλυθα, hom. εἰλήλουθα, im plur. εἰλήλουθμεν, Il. 9.49, Od. 3.81 ; partic. εἰληλουθώς, einmal auch ἐληλουθώς, Il. 15.81 ; aus Cratin. u. Achaeus frg. werden ἐλήλυμεν, ἐλήλυτε angeführt von Hephaest. p. 7 ; pluspf. εἰληλούθει Hom., att. ἐληλύθειν, Ar. Eq. 1306, nach Cram. Anecd. 4 p. 417 ἠληλούθειν bei Callim.; adj. verb. ὑπελθετέον u. μετελευστέον s. unten;
1) kommen, gehen, reisen, Hom. u. Folgde. Durch Präpositionen oder durch den Zusammenhang werden bes. Beziehungen gegeben,
   a) herzu-, heran-, hinkommen, Her. u. Folgde ; πρός τινα u. ἔς τινα τόπον, παρά τινα, ὥς τινα ; παρὰ τὴν γυναῖκα, παρὰ τὸν ἄνδρα ἐλθεῖν, züchtiger Ausdruck vom Beischlaf, Her. 2.115, 6.68 ; ἐπί τινα, von Menschen u. Orten (s. die Präpositionen); – εἴσω, hineingehen, Soph. Aj. 670 ; πρὸς μολοσσὰ δάπεδα Aesch. Prom. 831 ; πρὸς ἕρμα Soph. Ant. 841 ; c. acc. des Ortes, wohin man geht, kommt, Ἀΐδαο δόμους ἔρχεαι Il. 22.483 ; ἔρχεσθον κλισίην 1.322 ; ὅταν ξεῖνον ἐμὸν ἔλθῃς, wenn du zu meinem Gastfreunde gekommen sein wirst, Pind. I. 2.48 ; νᾶσον P. 4.52 ; Πελία μέγαρον 134 ; πόλιν τὴν Εὐρυτείαν Soph. Tr. 258 ; πατρὸς τάφον El. 893 ; χθόνα Eur. Phoen. 110 ; übertr., τὰ θεῶν μελετήμαθ', ὅταν φρένας ἔλθῃ Hipp. 1102. – Anders ist der acc. ὁδόν, κέλευθον ἐλθεῖν, einen Weg gehen, Il. 1.151, Od. 9.262 ; τηϋσίην ὁδὸν ἐλθεῖν, einen vergeblichen Weg machen, 3.316 ; ähnl. ἀγγελίην, ἐξεσίην (s. d. Nomina) ἐλθεῖν ; κέλευθον, ἥνπερ ἦλθες, ἐγκόνει πάλιν Aesch. Prom. 964 ; πυκνὰς ἐς Τροιὰν ὁδοὺς ἐλθόντα Eur. Tr. 235 ; ὡς ἀνομοίαν ἔρχεσθον ὁδόν Ar. Ach. 1109 ; ähnl. auch Her. ὁ ἥλιος ἔρχεται τῆς Λιβύης τὰ ἄνω, durchwandelt den obern Teil, 2.24, wie Arr. Indic. 2.4 τὰ ἐπέκεινα, durchwandern ; τὴν ἐναντίαν ἅπασαν ὁδὸν ἐλήλυθα Plat. Prot. 317b ; anders κατὰ τὴν αὐτὴν ὁδόν, auf demselben Wege, Legg. IV.707d. – Eur. sagt auch νόστιμον πόδα, zurückkehren, Alc. 1153, wenn die Leseart richtig ist. – Hom. vrbdt damit auch den gen., πεδίοιο ἐλθεῖν, durchs Gefilde hingehen, Il. 2.801, vgl. ἀγγελίης. Anders aber Soph. γῆς ὁποίας ἦλθον, aus welchem Lande ich herkam, O.C. 572 ; vgl. Arat. 1120. – Ein dat. dabei ist entweder dat. commodi, für ihn, oder drückt das Ziel aus, τὸ δ' ἀεὶ παράμερον ἐσλὸν ὕπατον ἔρχεται παντὶ βροτῷ Pind. Ol. 1.100 ; ἐναργὴς βάξις ἦλθεν Ἰνάχῳ, kam dem Inachus, Aesch. Prom. 666, wie ἦλθεν αὐτῷ Ζηνὸς – κεραυνός 358 ; ὡς ἦλθε τοῖς Ἀθηναίοις τὰ περὶ τὴν Εὔβοιαν γεγενημένα, als ihnen die Nachricht zukam, Thuc. 8.96 ; Ἀμεινοκλῆς Σαμίοις ἦλθε 1.13, wie ἐλθούσης παρὰ Χαλκιδέως αὐτοῖς ἀγγελίας 8.19 ; Her. 1.83 u. öfter ; ὄψις ἡμῖν ὀξυτάτη τῶν διὰ τοῦ σώματος αἰσθήσεων ἔρχεται Plat. Phaedr. 250d. – Uebertr. ist ἐς ἑαυτὸν ἐλθεῖν, wie im Deutschen : zu sich kommen, sich besinnen, Arr. u. a.Sp. – Mit dem partic. fut. hingehen, um Etwas zu tun, ἔρχομαι οἰσόμενος ἔγχος, ich gehe hin, um den Speer zu holen, Il. 13.256 ; ὀψομένη, um zu sehen, 14.301 ; μαρτυρήσων ἦλθον, ich kam her, um Zeugnis abzulegen, Aesch. Eum. 546 ; Suppl. 517 ; ἐμῶν δὲ παίδων ἦλθον ἐκσώσων βίον Eur. Med. 1270, wo die v.l. ἐκσῶσαι. So auch in Prosa, ἔρχομαι ἀποθανούμενος νυνί, ich mache mich auf, bin im Begriff zu sterben, Plat. Theag. 129a ; πάλιν ἔρχεται μαθησόμενος παρ' ἑαυτοῦἃ ἐπίσταται Theaet. 198e, vgl. Prot. 313a, Alc.I, 120b. Bes. oft bei Her. das Beginnen, sogleich, eben, ausdrückend, ἔρχομαι δὲ περὶ Αἰγύπτου μηκυνέων τὸν λόγον 2.35 ; ἔρχομαι ἐρέων, ich werde es sogleich erzählen, 1.5, vgl. 2.40, 99, 3.6, 80, 4.99, 6.109, 7.102 ; ähnlich ἤϊα λέξων 4.82 ; καὶ οὐ τοῦτο λέξων ἔρχομαι Xen. Ages. 2.7 (vgl. je vais vous dire). – Andere partic. bezeichnen bei Hom. nur die besondere Art des Gehens oder Kommens näher, ἦλθε θέουσα, sie kam u. zwar laufend, wie unser »sie kam gelaufen«, Il. 11.715 u. sonst ; ἦλθε πεφοβημένος, er floh, 10.510 ; ἦλθε φθάμενος, er kam im Laufe zuvor, 23.779 ; auffallender ist αἴ κέν τι νέκυς ᾐσχυμμένος ἔλθῃ 18.180 ; – ἐλθών wird oft in der ausführlichen Beschreibung so eingeschoben, daß es uns fehlen zu können scheint, οὐ δύναμαι μάχεσθαι ἐλθὼν δυσμενέεσσιν, ich kann nicht gehen u. mit den Feinden kämpfen, Il. 16.521 ; αἷμα κάθηρον ἐλθὼν ἐκ βελέων Σαρπηδόνα 668 ; λέγοις ἂν ἐλθὼν παισὶν τάδε Aesch. Suppl. 906 ; στρατῷ λέξω ἐλθών Soph. Phil. 1242 ; δρᾶ νῦν τάδ' ἐλθὼν μηδ' ἐπ' ἄλλοισιν τρέπε Ant. 1094 ; an den Gebrauch des imperat. ἐλθέ erinnernd, wo dieser die allgemein aufmunternde, auffordernde Bdtg von ἄγε annimmt.
   b) gehen, weggehen, Hom. u. Folgde, auch zurückkehren, heimkehren, welche Bdtgn der Zusammenhang gibt, z.B. πρὸς οἶκον, οἴκαδε.
2) auch von anderen Bewegungen, ἐπὶ πόντον ἔρχεσθαι, über das Meer hingehen, fahren, Od. 2.265, Ggstz πεζὸς ἤλυθε, er kam zu Fuß, zu Lande, Il. 17.755, 5.204, wie πόδεσσι ἔρχεσθαι, zu Fuß gehen, Od. 6.40 ; von Bienen, Il. 2.88 ; von Scharen der Vögel, gezogen kommen, 17.755. – Von leblosen Gegenständen, von Schiffen, fahren, Od. 14.334, Il. 15.549 ; von der Lanze u. Geschossen, Hom. oft ; vgl. Aesch. Pers. 262 ; λειμῶνος, ἔνθ' οὐκ ἦλθέ πω σίδηρος, auf die noch kein Eisen, keine Sichel hingekommen, Eur. Hipp. 76 ; von allen Naturerscheinungen, vom Strömen der Flüsse, Il. 5.91, vom Einherfahren der Stürme, Od. 12.288, Il. 9.6, vom Aufgehen eines Sternes, Od. 13.94, vom Ziehen der Wolken, Il. 4.276, 16.364, vom Herankommen der Nacht u. der Dunkelheit, Il. 14.78, 24.351 ; von der Zeit oft, ἔτος ἦλθε, das Jahr kam, in der Od., von den Jahreszeiten, 11.192 ; τερπνὸν τόδ' ἐλθὸν φῶς Aesch. Ag. 478 ; ὅτ' ἦλθ' ὁ πρῶτος νύχιος ἄγγελος πυρός 574 ; ἐπειδὴ καὶ τούτοις χρόνος ἦλθεν εἱμαρμένος γενέσεως Plat. Prot. 320d ; von Geschicken, Verhängnissen, Ereignissen, κακὸν ἦλθε γῆρας, θάνατος, Od. 11.135, 13.65. Auch von Gemütszuständen, ἄχος, ἵμερος ἀπὸ πραπίδων ἦλθεν, Trauer, Sehnsucht schwand hinweg von der Seele, Il. 22.43, 24.514 ; γέρας ἔρχεται ἄλλῃ, mein Ehrengeschenk kommt wo anders hin, geht mir verloren, Il. 1.120 ; vgl. Aesch. Ag. 891 ; ἦλθε δ' αἰακτὰ πήματα Spt. 828 ; τοιάδ' ἐπ' αὐτοὺς ἦλθε συμφορὰ πάθους Pers. 436, λοιμοῦ τις ἦλθε σκηπτὸς ἢ στάσις πόλει 715 ; λέγεις χειμῶνα ναυτικῷ στρατῷ ἐλθεῖν Ag. 621, vgl. Suppl. 785 ; οὐδενὶ μοιριδία τίσις ἔρχεται Soph. O.C. 228 ; ἔκλυσις τοῦ νοσήματος O.R. 307 ; κέρδος O.C. 1423 ; ὄφρα κε δῶρα ἐκ κλισίης ἔλθῃσι Il. 19.191 ; χρήματα Thuc. 6.71, vgl. 1.137 ; ξένια παρ' ἐκείνων ἦλθον βόες Xen. An. 4.8.24 ; – von der Botschaft, s. oben ; – τὸν δ' αἶψα περὶ φρένας ἤλυθ' ἰωή, die Stimme kam ihm um die Sinne, drang ihm ins Herz, Il. 10.139 ; vgl. Κύκλωπα περὶ φρένας ἤλυθεν οἶνος, er umnebelte ihm den Sinn, Od. 9.362 ; – ὁμόσ' ἦλθε μάχη, die Schlacht kam zusammen, begann, Il. 13.337 ; αἷμα κατὰ στόμα ἦλθε, Blut drang in den Mund, Od. 18.97, vgl. 22.18. – Nachhomerische Vrbdgn sind noch : εἰς λόγους ἔρχεσθαί τινι, mit Einem ins Gespräch kommen, unterhandeln, Soph. O.C. 1161 u. in Prosa, vgl. λόγος ; – εἰς χεῖρας ἐλθεῖν τινι, mit Einem ins Handgemenge kommen, handgemein werden, Aesch. Spt. 662 ; Soph. O.C. 979 ; εἰς ὄψιν τινὶ ἐλθεῖν, zu Gesicht, vor die Augen kommen, Her. 3.42 ; ἐς μάχην τινί 7.9.3, wie Eur. Herc.Fur. 579 ; πρὸς θεόν Bacch. 636 ; übertr., δι' ἀπεχθείας ἐλθεῖν τινι Aesch. Prom. 121 u. ä. (s. διά); – εἰς τοσοῦτό τινος ἐλθεῖν ὥστε, so weit in Etwas gekommen sein, daß, z.B. αἰσχύνης Plat. Gorg. 487b ; ὅσοι ἐνταῦθα ἦλθον ἡλικίας Rep. I.329b ; – εἰσπᾶν ἐλθεῖν, jedes Mittel versuchen, Xen. An. 3.1.18 ; εἰς τὸ ἔσχατον ἐληλυθότες, auf das Aeußerste gekommen, Plat. Rep. II.361d ; ἐὰν ἐπὶ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν ἔλθῃς I.344a ; – διὰ πάντων τῶν καλῶν ἐληλυθότες, die alle ihre Pflicht erfüllt haben, Xen. Cyr. 1.2.15 ; – παρὰ μικρὸν ἐλθεῖν, nahe daran ῥὰ τοσοῦτον ἦλθον διαδρᾶναι Catapl. 4. – Andere Vrbdgn s. unter εἰς, ἐπί u. unter den entsprechenden Substantiven.

ἔρχομαι,
[in LXX very freq. for בּוֹא, also for הלךְ ni., אתה, etc., 34 words in all ;]
__1. to come;
__(a) of persons, either as arriving or returning from elsewhere: Mat.8:9, Mrk.6:31, Luk.7:8, Jhn.4:27, Rom.9:9, al.; before ἀπό, Mrk.5:35 7:1, Jhn.3:2, al.; ἐκ, Luk.5:17, Jhn.3:31, al.; εἰς, Mrk.1:29, al.; διά before εἰς, Mrk.7:31; ἐν (Cremer, 263f., but see: ἐν), Rom.15:29, 1Co.4:21; ἐπί, with accusative, Mrk.6:53 11:13, Jhn.19:33, al.; κατά, with accusative, Luk.10:33 Act.16:7; παρά, with genitive, Luk.8:49; with accusative, Mat.15:29, Mrk.9:14, al.; with dative comm., incomm. (M, Pr., 75, 245), Mat.21:5, Rev.2:5, 16; with adverbs: πόθεν, Jhn.3:8, al.; ἄνωθεν, Jhn.3:31; ὄπισθεν, Mrk.5:27; ὧδε, Mat.8:29; ἐκεῖ, Jhn.18:3; ποῦ, Heb.11:8; before ἕως, Luk.4:42; ἄχρι, Act.11:5; with purpose expressed by inf., Mrk.5:14, Luk.1:59, al.; by fut. ptcp., Mat.27:49; ἵνα, Jhn.12:9; εἰς τοῦτο, ἵνα, Act.9:21; διά, with accusative, Jhn.12:9; before verbs of action, ἔρχεται καί, ἦλθε καί, etc.: Mrk.2:18, Jhn.6:15, al.; ἔρχου καὶ ἴδε, Jhn.1:47 11:34; ἐλθών (redundant; Dalman, Words, 20 f.), Mat.2:8 8:7, Mrk.7:25, Act.16:39, al.; similarly ἐρχόμενος, Luk.15:25, al.; of coming into public view: esp. of the Messiah (ὁ ἐρχόμενος, Mat.11:3, al.; see Cremer, 264), Luk.3:16, Jhn.4:25; hence, of Jesus, Mat.11:19, Luk.7:34, Jhn.5:43, al.; of the second coming, Mat.10:23, Act.1:11, 1Co.4:5, 1Th.5:2, al.;
__(b) of time: ἔρξονται ἡμέραι (pres. for fut.: Bl., §56, 8), Luk.23:29, Heb.8:8' (LXX) ; fut., Mat.9:15, Mrk.2:20, al.; ἔρξεται ὥρα, ὅτε, Jhn.4:21, 23. al.; ἦλθεν, ἐλήλυθε ἡ ὥρα, Jhn.13:1 16:32 17:1; ἡ ἡμέρα τ. κυρίου, 1Th.5:2; καιροί, Act.3:19;
__(with) of things and events: κατακλυσμός, Luk.17:27; λιμός, Act.7:11; ἡ ὀργή, 1Th.1:10; ὁ λύχνος, Mrk.4:21 (see Swete, in l.). Metaph., τ. ἀγαθά, Rom.3:8; τ. τέλειον, 1Co.13:10; ἡ πίστις, Gal.3:23, 25; ἡ ἐντολή, Rom.7:9; with prepositions: ἐκ τ. θλίψεως, Rev.7:14; ἐις τ. χεῖρον, Mrk.5:26; εἰς πειρασμόν, ib. 14:38, al.
__2. to go: ὀπίσω, with genitive (Heb. הָלַךְ אַחֲרֵי), Mat.16:24, Mrk.8:34, Luk.9:23; σύν, Jhn.21:3; ὁδόν, Luk.2:44. (Cf. ἀν-, ἐπ-αν-, ἀπ-, δι-, εἰς, ἐπ-εἰσ-, συν-εἰσ-, ἐξ-, δι-εξ-, ἐπ-, κατ-, παρ-, ἀντι-παρ-, περι-, προ-, προσ-, συν-έρχομαι.)
SYN.: πορεύομαι, χωρέω (v, Thayer, see word ἔρξομαι). (AS)