υς, υ, gén. υδος [ῠδ]
      1 qui arrive, càd. qui vient du dehors, SOPH. Ph. 1190 ;
      2 p. suite, étranger, HDT. 1, 78, etc. ; ESCHL. Pers. 243, Sept. 34, etc.

➳ Neutre nom. ὕδωρ ἐπ. PAUS. 2, 5, 3 ; gén. ἐπήλυδος γένους, DH. 1, 60 ; PLUT. ἐπήλυδα ἔθνεα, HDT. 8, 73.

Étym. ἐπελεύσομαι.

υδος, ὁ, ἡ, ἔπηλυ, τό, (< ἐπήλυθον) one who comes to a place, ἔλθετ’ ἐπήλυδες αὖθις come back to me (for they were going away), S. Ph. 1190 (anap.).
incomer, stranger, foreigner, opp. αὐτόχθων, Hdt. 1.78, 4.197; ἄνδρας πολεμίους ἐ. A. Pers. 243 (troch.), cf. Th. 34, Supp. 195, Th. 1.29; Adj., ἔ. γένεσις Pl. Mx. 237b; ἔ. βίος J. AJ 8.12.2; also in neut. pl., ἐπήλυδα ἔθνεα Hdt. 8.73; neut. sg., ἐπήλυδος γένους D.H. 1.60; ὕδωρ ἔπηλυ Paus. 2.5.3.

υδος, ὁ, ἡ (ἤλυθον), der Ankömmling, Fremdling ; πῶς ἂν οὖν μένοιεν ἄνδρας πολεμίους ἐπήλυδας Aesch. Pers. 243 ; ὦ ξένοι ἔλθετ' ἐπήλυδες αὖθις, kommt wieder, Soph. Phil. 1175 ; ξενοφονεῖν ἐπήλυδας Eur. I.T. 1021 ; adjektivisch, ἡ τῶν προγόνων γένεσις οὐκ ἔπηλυς οὖσα, ihre Abstammung war keine auswärtige, fremde, Plat. Menex. 237b ; Ggstz von αὐτόχθων, Her. 1.78, 4.197 ; Isocr. 4.33 ; Thuc. 1.29 ; auch ἐπήλυδα ἔθνεα, Her. 8.73 ; τοῦ ἐπήλυδος γένους, Dion.Hal. 1.60 ; τὸ ὕδωρ ἔπηλυ, Paus. 2.5.3.