'ἔπ·ειμι (inf. ἐπεῖναι, impf. ἐπῆν, etc. ; v. εἰμί) :
   I (avec idée de lieu) être sur, d’où :
      1 être au-dessus de ; avec un rég. au dat. : μηκέτι κάρη ὤμοισιν ἐπείη, IL. 2, 259, que sa tête ne soit plus sur ses épaules ; σῆμα δ' οὐκ ἐπῆν κύκλῳ, ESCHL. Sept. 591, il n’y avait pas de signe distinctif sur le bouclier ; en prose d’ord. avec une prép. ἐπὶ ταῖς οἰκίαις τύρσεις ἐπῆσαν, XÉN. An. 4, 4, 2, sur les maisons se trouvaient des tours ; qqf. avec ἐπί et le gén. ἐπὶ τοῦ καταστρώματος ἐπ. HDT. 8, 118, être sur le pont (d’un navire) ; abs. κώπη δ' ἐλέφαντος ἐπῆεν (épq.) OD. 21, 7, la poignée de la clé était d’ivoire (litt. au haut ou au bout de la clé la poignée, etc.) ; fig. ἔπεστι κίνδυνος, DÉM. 21, 9 Baiter-Sauppe, un danger est sur nos têtes, nous menace ; ἐπῆν στύγος στρατῷ, ESCHL. Ag. 533, la douleur s’est abattue sur l’armée ;
      2 être en avant de ; fig. être à la tête de, être le chef, le maître, HDT. 7, 96 ; 8, 71 ; ESCHL. Pers. 241 ; en parl. de la loi, HDT. 7, 104 ;
   II (avec idée de temps) :
      1 être ou rester à la suite de, survivre, OD. 4, 756 ;
      2 venir à la suite : ἔπεστι γῆρας, HÉS. O. 114, ensuite vient la vieillesse ; ἐπεσσόμενοι ἄνθρωποι, ORACL. (HDT. 6, 77) les générations à venir ; οἱ ἐπεσσόμενοι, THCR. Idyl. 12, 11, les descendants, la postérité ;
   III (avec idée de conséquence) suivre, être une suite, une conséquence : ποινὰ ἐπέσται, ESCHL. Eum. 541 ; κέρδος ἐπέσται, AR. Av. 597, un châtiment, un gain en sera la suite, en résultera ;
   IV (avec idée de nombre) être ajouté à, être à la suite de : χιλιάδες δὲ ἔπεισι ἐπὶ ταύτῃσι ἑπτά, HDT. 7, 184, à ces milliers s’en ajoutent sept.

➳ Prés. opt. 3 sg. ἐπείη, IL. 2, 259. Impf. 3 sg. épq. ἐπῆεν (v. ci-dessus), ou ἐπέην, IL. 20, 276 ; 3 pl. épq. ἔπεσαν, OD. 2, 344. Fut. épq. 3 sg. ἐπέσσεται, OD. 4, 756.

Étym. ἐπί, εἰμί.

'

'ἔπ·ειμι (inf. ἐπιέναι, impf. ἐπῄειν, f. ἔπειμι) :
   I aller sur ou vers :
      1 s’avancer, s’approcher, OD. 16, 42, etc. ; ὁ ἐπιών, SOPH. O.R. 393, O.C. 752, celui qui s’avance, le premier venu ; particul. s’avancer à la tribune, THC. 1, 72 ; en parl. de choses : νὺξ ἐπῄει, ESCHL. Pers. 278, la nuit approchait ; χειμὼν ἐπιών, HÉS. O. 673, hiver qui approche ; πρίν μιν γῆρας ἔπεισιν, IL. 1, 29, avant que la vieillesse ne l’atteigne ;
      2 avec idée d’hostilité, s’avancer contre, marcher contre, attaquer : ἐπ. τινά, IL. 11, 367 ; 20, 454, etc. ; τινί, IL. 13, 482 ; HDT. 7, 145 ; ἐπί τινα, HDT. 7, 157 ; THC. 1, 86, etc. ; πρός τινα, THC. 1, 86 ; πρὸς τὸ τεῖχος, THC. 7, 4, s’avancer contre qqn, contre le rempart ; abs. IL. 13, 477, etc. ; OD. 19, 445 ; οἱ ἐπιόντες, HDT. 4, 11, les assaillants ; fig. en parl. de choses (de malheurs, de dangers, etc.) : ἐπ. τινί, HDT. 7, 145 ; τινά, ESCHL. Pr. 1015, fondre sur qqn ;
      3 se présenter à l’esprit de qqn : εἰ καὶ ἐπίοι αὐτῷ λέγειν, PLAT. Rsp. 388 d, même s’il lui plaisait de parler ; ἂν ὑμῖν ἐπίῃ σκοπεῖν, DÉM. 574, 20, s’il vous plaît d’examiner, etc. ; abs. τοὐπιόν, PLAT. Phædr. 238 d, 264 b, ce qui se présente à l’esprit ;
   II aller à la suite de :
      1 avec idée de temps : ὁ ἐπιὼν χρόνος, XÉN. Cyr. 2, 1, 23 ; PLAT. Leg. 769 c, ou τοὐπιόν, EUR. fr. 1058, le temps à venir, l’avenir ; ἡ ἐπιοῦσα ἡμέρα (ion. ἡμέρη) HDT. 3, 85 ; XÉN. An. 3, 4, 18 ; AR. Eccl. 105, le jour suivant, le lendemain ; ἅμα τῇ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ, XÉN. An. 1, 7, 2 ; ἅμα ἡμέρῃ τῇ ἐπιούσῃ, HDT. 9, 42, dès le point du jour ; τῆς ἐπιούσης ἡμέρας, PLAT. Crit. 44 a ; τῇ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ, XÉN. An. 4, 5, 30 ; abs. τῇ ἐπιούσῃ, POL. 5, 13, 10, le jour suivant ; κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν, POL. 16, 8, 5 ; abs. κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν, POL. 2, 25, 11, le lendemain ; en parl. de pers. ὁ ἐπιών, SOPH. O.C. 1532, le descendant ;
      2 avec idée de conséquence : τῶν ἐπιόντων ἕνεκα, DÉM. 423, 27, à cause des suites ;
   III aller à travers : ἀγρόν, OD. 23, 359, visiter un champ ; στράτευμα, THC. 7, 78, percer une armée ; φώκας, OD. 4, 411 ; ἀγροὺς ἠδὲ βοτῆρας, OD. 15, 504, passer la revue de ses phoques ; de ses champs et de ses pâtres, en parl. de Protée ; ἐπ. τῇ μνήμῃ, LUC. Herm. 1, parcourir par le souvenir.

➳ Prés. au sens du fut. EUR. Bacch. 601 ; PLAT. Rsp. 427 ; impf. 3 sg. épq. ἐπήϊεν, IL. 17, 741 ; 3 pl. ἐπήϊσαν, OD. 11, 233, ou ἐπῇσαν, OD. 19, 445 ; f. épq. ἐπιείσομαι, IL. 11, 367 ; 20, 454 ; OD. 15, 504 ; part. ao. ἐπιεισαμένη, IL. 21, 424. — Au part. prés. chez les poètes att. l’article se contracte souv. par crase avec ἐπ- : οὑπιὼν λόγος, EUR. Or. 630 ; τοὐπιὸν κακόν, EUR. Alc. 171 ; τοὐπιόντος, SOPH. O.R. 393 ; O.C. 752 ; τὠπιόντι, SOPH. O.C. 1532 ; τἀπιόντα, EUR. I.T. 313 ; qqf. l’ε tombe après un η ou une diphtongue : ἡ 'πιοῦσα, EUR. Alc. 309 ; σκηπτοῦ 'πιόντος, EUR. Rhes. 674.

'

(εἰμί sum) inf. ἐπεῖναι ; Ep. impf. ἔπεσαν Od. 2.344; fut. ἐπέσομαι, Ep. and Lyr. -έσσομαι, 4.756, Pi. O. 13.99: — to be upon, c. dat. loci, κάρη ὤμοισιν ἐπείη Il. 2.259; σῆμα δ’ οὐκ ἐπῆν κύκλῳ A. Th. 591; in Prose mostly with Prep., ἐπὶ τοῦ καταστρώματος ἐ. Hdt. 8.118; ἐπὶ [τῷ ποταμῷ] πύλαι ἔπεισι Id. 5.52, cf. 7.176; ἐπὶ ταῖς οἰκίαις τύρσεις ἐπῆσαν X. An. 4.44.2; abs., κώπη δ’ ἐλέφαντος ἐπῆεν Od. 21.7, cf. 2.344, Il. 5.127, A. Ag. 547, etc.
to be upon, be set upon, of names, οὐκ ἔπεστι ἐπωνυμίη Περσέϊ Hdt. 6.53; so ψεύδεσι σεμνὸν ἔπεστί τι Pi. N. 7.23; τοῖσι λόγοις σῶφρον ἔ. ἄνθος Ar. Nu. 1025; to be attached, μελέτη δ’ ἔπεστι παντί Anacreont. 58.3; οὔτε τις τάξις οὔτε ἀνάγκη ἔπεστιν αὐτοῦ τῷ βίῳ Pl. R. 561d; esp. of rewards and penalties, ποινά, κέρδος ἐπέσται, A. Eu. 543 (lyr.), Ar. Av. 597; ἔπεστι νέμεσις S. El. 1467; ἔσχαται τιμωρίαι ἐπὶ ταῖς ἐπαγγελίαις ἔπεισιν Is. 3.47, cf. Pl. Lg. 943d; abs., Ταραντίνων οὐκ ἐπῆν ἀριθμός no count was taken, no number was attached, Hdt. 7.170, cf. 191; to be at hand, be present, τίς τέρψις ἐπέσται; S. Aj. 1216 (lyr.); αἰσχύνη X. Cyr. 6.2.33; πιεῖν δὲ θάνατος οἶνον, ἢν ὕδωρ ἐπῇ Cratin. 273 (s.v.l.); τὰ ἐπόντα accidents or characteristics, opp. τὸ ὑποκείμενον, Plot. 2.4.10.
to be in one΄s possession, ἀνέρες οἷσιν ἔπεστι μέγα κράτος h.Cer. 150.
to be imminent, ἐπόντος τοῦ φόβου τούτου D. 21.9; εἰ μηδεὶς ἐπῆν ἀγὼν μηδὲ κίνδυνος ibid. ἔπι for ἔπεστι (v. ἐπί E. II). of Time, to be hereafter, remain, ἀλλ’ ἔτι πού τις ἐπέσσεται Od. 4.756; to be at hand, οὐδέ τι δειλὸν γῆρας ἐπῆν Hes. Op. 114; ἐπεσσόμενοι ἄνθρωποι generations to come, Orac. ap. Hdt. 6.77, Epigr. ap. Aeschin. 3.184; ἐπεσσόμενοι alone, Theoc. 12.11.
to be set over, τισί Hdt. 7.96, 8.71; ἔπεστί σφι δεσπότης νόμος Id. 7.104; τίς δὲ ποιμάνωρ ἔ. ; A. Pers. 241 (troch.), cf. 555 (lyr.).
to be added, be over and above, of numbers, χιλιάδες ἔπεισι ἐπὶ ταύτῃσι ἑπτά Hdt. 7.184, cf. 185; ἐπόντων τεσσάρων plus four, Arr. Tact. 10.8; τὰ ἐπεσόμενα τούτοις (sc. προβάτοις) Arch.Pap. 1.64 (ii BC).
to be added as confirmation, ἔξορκος ἐπέσσεται Pi. O. 13.99.
belong in addition, τὰν περὶ αὐτὸ χώραν ἐπείμειν Πριανέων Schwyzer 289.27 (ii BC).

(εἶμι ibo) inf. ἐπιέναι, serving in Att. as fut. of ἐπέρχομαι ; Ep. 3 sg. impf. ἐπήϊεν Il. 17.741; 3 pl. ἐπήϊσαν Od. 11.233, ἐπῇσαν 19.445; Att. ἐπῇα, 3 pl. ἐπῇσαν ; ἐπιείσομαι, ἐπιεισαμένη belong to a different word; come upon (in fut. sense, though this is not so fixed in Hom. as in Att.); of persons, come upon, approach, Od. 16.42, etc. mostly in hostile sense, come against, attack, c. dat., Il. 13.482, etc. ; τῷ λόφῳ ἐ. Th. 4.129; in Prose also with Preps., ἐ. ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας, Hdt. 7.157, Th. 1.86 (v.l. πρός), etc. ; πρὸς τὸ τεῖχος Id. 7.4; abs., Αἰνείαν ἐπιόντα Il. 13.477, cf. 5.238; ἐπάγοντες ἐπῇσαν Od. 19.445; οἱ ἐπιόντες the invaders, assailants, Hdt. 4.11, etc. ; ὡς ἐπιών by assault, D. 1.21; but ὁ ἐπιών in Trag., = ὁ τυχών, the first comer, τό γ’ αἴνιγμ’ οὐχὶ τοὐπιόντος ἦν ἀνδρὸς διειπεῖν S. OT 393, cf. OC 752.
get on the βῆμα to speak, v.l. for παριέναι in Th. 1.72; come on, of performers, dub.l. in X. An. 6.1.11.
approach, attack a question, Arist. Ph. 186a4. of events, come upon or over one, overtake, c. acc., πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν Il. 1.29 (but ἔπειμι γῆρας ἔς τε τὸν μόρσιμον αἰῶνα Pi. I. 7 (6).41); οἷός σε χειμὼν καὶ κακῶν τρικυμία ἔπεισι A. Pr. 1016; c. dat., come near, ὀρυμαγδὸς ἐπήϊεν ἐρχομένοισιν Il. 17.741; δεινῶν ἐπιόντων πᾶσι Ἕλλησι threatening them, Hdt. 7.145; abs., χειμὼν ἐπιών Hes. Op. 675; νὺξ ἐπῄει A. Pers. 378, cf. X. Mem. 4.3.14, An. 5.7.12; τὸ ἐπιόν the (madness) which threatens me, Pl. Phdr. 238d. c. dat. pers., come into one΄s head, occur to one, εἰ καὶ ἐπίοι αὐτῷ λέγειν if it so much as occurred to him to say…, Id. R. 388d, cf. 558a; ὅ τι ἂν ἀπὸ ταὐτομάτου ἐπίῃ μοι X. Mem. 4.2.4; ἂν… ὑμῖν ἐπίῃ σκοπεῖν D. 21.185; abs., τὸ ἐπιόν what occurs to one, Pl. Phdr. 264b. of Time, come on or after; mostly in part. ἐπιών, οῦσα, όν, following, succeeding, instant, ἡ ἐπιοῦσα ἡμέρα the coming day, Hdt. 3.85, Ar. Ec. 105, Pl. Cri. 44a; ἡ ΄πιοῦσα λαμπὰς θεοῦ E. Med. 352; ἡ ἐπιοῦσα (sc. ἡμέρα) Plb. 2.25.11, LXX Pr. 27.1, Act. Ap. 16.11; τῆς ἐ. νυκτός Pl. Cri. 46a; τῇ ἐ. νυκτί Act. Ap. 23.11; ὁ ἐ. βίοτος E. Or. 1659; τοῦ ἐ. χρόνου Pl. Lg. 769c; ἐν τῷ ἐ. χρόνῳ X. Cyr. 2.1.23; ἡ ἐ. ὥρα τοῦ ἔτους D. 8.18; εἰς τὴν ἐ. ἐκκλησίαν Id. 21.162, IG2². 717.16; εἰς τὴν ἐ. Πυλαίαν D. 18.151; τοὐπιόν the future, E. Fr. 1073.6; τῆς ἐ. ἐλπίδος Ar. Th. 870; περὶ τῶν ἐπιόντων D. Ep. 4.3; τῶν ἐ. ἕνεκα because of the consequences, Id. 19.258. generally, come after, succeed, κύματα… βάντ’ ἐπιόντα τε S. Tr. 115 (lyr.); ὁ ἐπιών the successor, Id. OC 1532; αὐτόματα ἔπεισιν ἐκ τῶν ἔμπροσθεν ἐπιτηδευμάτων Pl. R. 427a; τὰ ἐπιόντα the words which follow, Id. Prt. 344a, cf. Sph. 257c. rarely, pass, elapse, ἐπιόντος τοῦ χρόνου Id. Ti. 44b.
go over a space, traverse, visit, ἀγρόν Od. 23.359; χώρους Hdt. 5.74; of an officer, ἐ. πύλας E. Ph. 1164; τὸ στράτευμα Th. 7.78, etc.
go over, i.e.
count over, φώκας… ἀριθμήσει καὶ ἔπεισιν Od. 4.411; think over, τῇ μνήμῃ ἕκαστα Luc. Herm. 1; read, Hld. 2.6.

ἐπεῖναι (s. εἰμί), dabei, daran, darauf sein ; ἀχλὺν ἀπ' ὀφθαλμῶν ἕλον, ἣ πρὶν ἐπῆεν Il. 5.127, die auf den Augen lag ; λεπτοτάτη δ' ἐπέην ῥινὸς βοός 20.276, über dem Schilde ; κώπη δ' ἐλέφαντος ἐπῆεν, ein Griff war daran, Od. 21.7 ; κάρη ὤμοισιν ἐπείη Il. 2.259 ; σῆμαδ' οὐκ ἐπῆν κύκλῳ, auf dem Schilde, Aesch. Spt. 573 ; πόθεν τοῦτ' ἐπῆν στύγος στρατῷ Ag. 533 ; ποινὰ γὰρ ἐπέσται Eum. 514, die Strafe wird folgen ; μελέτη δ' ἔπεστι παντί Anacr. 59.3 ; λεπτὴ δ' ἐπῆν κόνις Soph. Ant. 256 ; ἔπεισι τοῖς λύχνοις μύκητες Ar. Vesp. 262 ; γέφυρα ἐπῆν Xen. An. 1.2.5 ; ἐπὶ ταῖς πλείσταις οἰκίαις τύρσεις ἐπῆσαν 4.4.2 ; ὄρος ἔπεστι ἐπὶ τῇ ἐσχατιᾷ Dem. 42.5 ; ἐπὶ τοῦ καταστρώματος ἐπεόντων συχνῶν Περσέων Her. 8.118 ; τἀπὶ τοῦ πίνακος τραγήματα ἐπόντα Ar. Plut. 997 ; aber ἐπὶ τῷ ποταμῷ πύλαι ἔπεισι Her. 5.52 u. χιλιάδες τε ἔπεισι ἐπὶ ταύτῃσι ἑπτά = kommen noch dazu, u. außerdem noch 7000 Mann, 7.184. – Darüber gesetzt sein, vorstehen, τίς δὲ ποιμάνωρ ἔπεστι ; Aesch. Pers. 237 ; καί σφι ἐπῆν στρατηγός Her. 8.71 ; ἔπεστί σφι δεσπότης ὁ νόμος 7.104. Auch οἷσιν ἐπέσται κράτος, bei denen die Macht sein wird, H.h. Cer. 150. – Womit verbunden sein, wie oben ποινά, so νυνὶ πλεῖ· κέρδος ἐπέσται, es wird Gewinn dabei sein, Ar. Av. 597 ; τίς μοι ἔτ' οὖν τέρψις ἐπέσται Soph. Aj. 1206 ; τῷ ταῦτα ποιοῦντι χάρις ἔπεστι Plat. Symp. 183b ; οὔτε τις τάξις οὐδὲ ἀνάγκη ἔπεστιν αὐτοῦ τῷ βίῳ Rep. VIII.561d, wie X.597c ; φόβος, κίνδυνος ἔπεστι, Dem. 21.9 ; τιμωρίαι ἐπέστωσαν, Strafe soll darauf gesetzt sein, Plat. Legg. XII.943d. – Von der Zeit, zukünftig sein, bevorstehen, γῆρας, Hes. O. 114 ; οἱ ἐπεσσόμενοι, die später leben werden, Theocr. 12.11 ; Epigr. bei Aesch. 3.184 ; – ἀλλ' ἔτι πού τις ἐπέσσεται, es wird wohl noch Einer übrig bleiben, Od. 4.756.

ἐπιέναι (s. εἶμι), fut. ἐπιείσομαι, Il. 11.367, 20.454, ἐπιεισαμένη, als aor., 21.424, impt. ἐπήϊεν, 17.741, ἐπήϊσαν, Od. 11.233, ἐπῇσαν, 19.445;
darauf zugehen, hinzu-, hinangehen, kommen ; Hom. τῷ δ' ἕδρης ἐπιόντι πατὴρ ὑπόειξεν Od. 16.42 ; οὑπιὼν ἀεὶ ξένος Eur. Ion 323 ; ὥσπερ ἐκ νάματος ἐπιόντος Plat. Tim. 77d ; ἐπιόντος τοῦ γνωσομένου Crat. 493e ; Folgde : der ind. praes. bes. bei den Att. gew. mit Futurbdtg, wie Hom. vrbdt φώκας μέν τοι πρῶτον ἀριθμήσει καὶ ἔπεισιν, Od. 4.411. Vom Redner, auftreten, Thuc. 1.72 ; Luc. Pisc. 24. – Mit dem acc., ἀγρὸν ἔπειμι Od. 23.359 ; πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν Il. 1.29 ; aber auch ὀρυμαγδὸς ἐπήϊεν ἐρχομένοισιν, 17.741 ; τὸ στράτευμα Thuc. 7.78 ; Sp.; ἔπειμι γῆρας Pind. I. 6.41. – Das part. ὁ ἐπιών, wie ἐπιτυχών, der gerade dazukommende, der erste beste, τό γ' αἴνιγμα οὐχὶ τοὐπιόντος ἦν ἀνδρὸς διειπεῖν Soph. O.R. 393, vgl. O.C. 752. – Bes.
   a) feindlich anrücken, angreifen, entgegentreten ; c. acc., τοὺς ἄλλους ἐπιείσομαι Il. 11.367, 20.454 ; Aesch. οἷός σε χειμὼν καὶ κακῶν τρικυμία ἔπεισιν Prom. 116, kommt über dich ; τοὺς χώρους, einfallen in, Her. 5.74 ; absol., ὁ ἐπιών, der Angreifende, Il. 5.238, 13.477, wie χειμῶν' ἐπιόντα Hes. O. 673 ; Eur. Rhes. 674 ; Thuc. 3.56, 6.18 ; Plat. Tim. 25c u. A.; gew. c. dat., ὅς μοι ἔπεισιν Il. 13.482 ; δεινῶν ἐπιόντων τοῖς Ἕλλησιν Her. 7.145 ; Thuc. 1.137 ; auch ἐπιὼν τῷ λόφῳ 4.129 ; vgl. τοῖς ἀναπαίστοις ἐπίωμεν Ar. Ach. 627 ; ἐπῄει σοβαρῶς τοῖς πολεμίοις Pol. 18.6.7 ; a.Sp.; ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα Her. 7.157 ; ἐπὶ πολλὰ τῆς χώρας ἐπιόντες Thuc. 7.49 ; πρός τινα, 1.86 ; πρὸς τὸ τεῖχος 7.4 ; ἐπιόντος θανάτου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον Plat. Phaed. 106e ; von der Krankheit, anwandeln, befallen, Polit. 283b ; ἴσως κἂν ἀποτράποιτο τὸ ἐπιόν, die Anwandlung, Phaedr. 238d ; ἔπεισί μοι γελᾶν Luc. D.D. 21.2.
   b) in den Sinn kommen, beikommen, beifallen ; εἰ καὶ ἐπίοι αὐτῷ τοιοῦτον ἢ λέγειν ἢ εἰπεῖν Plat. Rep. III.388d ; ἐμοὶ ἔδοξε τοὐπιὸν εἰρῆσθαι τῷ γράφοντι Phaedr. 264b ; ὅ, τι ἂν ἀπὸ ταὐτομάτου ἐπίῃ μοι, συμβουλεύσω ὑμῖν, was mir von selbst gerade einfällt, Xen. Mem. 4.2.4 ; Sp., wie Plut. Flam. 12, Camill. 38.
   c) von der Zeit, herankommen, herannahen, bevorstehen ; ἐν τῷ ἐπιόντι χρόνῳ, in der Folge, Xen. Cyr. 2.1.23 ; τοῦ ἐπιόντος ἀεὶ χρόνου Plat. Legg. VI.769c ; ἐν τῷ ἐπιόντι χρόνῳ Symp. 219a ; τοὐπιόν, die Zukunft, Luc. V.Hist. 2.27 u. öfter ; Phalar.; – folgen, ἅμα ἡμέρῃ τῇ ἐπιούσῃ, mit Anbruch des folgenden Tages, Her. 9.42, wie Xen. An. 1.7.2 u. öfter ; νὴ τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν Ar. Eccl. 105 ; εἰς τὴν ἐπιοῦσαν ἐκκλησίαν ψηφίζεσθαι Dem. 59.89 ; Folgde : auch ohne ἡμέρα, τῇ ἐπιούσῃ, κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν, Pol. 5.13.10 u. a.Sp. Auch πράγματα ἐπιόντα, bevorstehende Geschäfte, Verhandlungen, Dem. u. A.; καὶ τὰ ἐπιόντα πάντα τούτῳ μαρτυρεῖ, das Folgende, Plat. Prot. 344a, vgl. Soph. 257b τὶ μηνύει τὸ μή καὶ τὸ οὔ προτιθέμενα τῶν ἐπιόντων ὀνομάτων u. Rep. IV.427a αὐτόματα ἔπεισιν ἔκ τινος, es folgt von selbst. – Ὁ ἐπιών, der Nachfolgende, Soph. O.C. 1529.

1. to be upon , with dative, (Iliad by Homer); but in Prose with preposition, ἐπὶ τοῦ καταστρώματος (Herdotus Historicus); ἐπὶ ταῖς οἰκίαις (Xenophon Historicus)
2. to be set upon , (Herdotus Historicus):—;of rewards and penalties, to be affixed or attached , (Aeschulus Tragicus), etc.
3. of Time, to be hereafter, remain , (Odyssey by Homer); ἐπεσσόμενοι ἄνθρωποι generations to come , (Oracle quoted in Herdotus Historicus):—;also to be at hand , (Sophocles Tragicus)
4. to be set over , Lat. praeesse, τισι (Herdotus Historicus)
5. to be added, be over and above , of numbers, (Herdotus Historicus) (ML)

coming; go against (MT)