v. *εἴκω.

as, ε, etc., pf. with pres. sense, to be like; rarely in other tenses, 3 sg. impf. εἶκε it was opportune, Il. 18.520 (unless fr. εἴκω III); fut. εἴξω will be like, Ar. Nu. 1001; pf. 3 dual ἔϊκτον Od. 4.27; 1 pl. ἔοιγμεν S. Aj. 1239, Ichn. 95, E. Cyc. 99; ἐοίκαμεν Pl. La. 193d; 3 pl. εἴξασι E. Hel. 497, Ar. Av. 96, Pl. Plt. 291a, Sph. 230a, Pl.Com. 22, 153, Eub. 98.8; ἐοίκασι Pl. R. 584d; inf. εἰκέναι E. Fr. 167, Ar. Nu. 185 (cf. προσέοικα); part. εἰκώς (also ἐϊκώς Il. 21.254, v. sub εἰκός); εἰοικυῖαι 18.418; Ion. (not Ep.) οἶκα, ας, ε, Hdt. 4.82, 5.20, 106, part. οἰκώς Id. 6.125; but ἔοικα, ἐοικώς are found in other Ionic writers, as Semon. 7.41, Anacr. 84, Heraclit. 1, Hp. Aër. 6, Democr. 266, and codd. of Hdt. vary; 2 sg. εἶκας (v.l. οἶκας) Alcm. 80; plpf. ἐῴκειν, εις, ει, Od. 1.411, etc. ; 3 pl. ἐῴκεσαν Th. 7.75, etc., Ep. ἐοίκεσαν Il. 13.102; Ep. 3 dual ἐΐκτην 1.104, Od. 4.662, Hes. Sc. 390 codd. ; Att. plpf. ᾔκειν Ar. Av. 1298 (Dawes from Sch.); — Pass., 3 sg. pf. ἤϊκται Nic. Th. 658; plpf. ἤϊκτο Od. 20.31, al., ἔϊκτο Il. 23.107.
to be like, look like, c. dat., Il. 14.474, etc. ; Μαχάονι πάντα ἔοικε 11.613; κεφαλήν τε καὶ ὄμματα καλὰ ἔοικας κείνῳ Od. 1.208; so εἶδός τε μέγεθός τε, δέμας, etc., Il. 2.58, 21.285, etc. ; εἰς ὦπα ἔοικεν, ἄντα ἐῴκει, 3.158, 24.630, al. ; μελαίνῃ κηρὶ ἔοικε is considered like, i.e.
hated like, death, Od. 17.500; c. part., αἰεὶ γὰρ δίφρου ἐπιβησομένοισιν ἐΐκτην seemed always just about to set foot upon the chariot, Il. 23.379; ἔοικε σημαίνοντι seems to indicate, Pl. Cra. 437a; τοὐναντίον ἔοικεν σπεύδοντι seems to urge the opposite, Id. Prt. 361b, cf. X. Mem. 1.6.10, 4.3.8, Arist. Sens. 437b24; ἔοικεν τοῦτο ἀτόπῳ this is like an absurdity, seems absurd, Pl. Phd. 62d; δαιμονίᾳ ἔοικεν εὐεργεσίᾳ D. 2.1; used by A. in this sense only in part. εἰκώς like, c. dat., Ag. 760 (lyr.), Ch. 560 (cf. IV. 1). ἐοικέναι κατά τι to be analogous to, Plot. 4.44.39.
seem, c. inf. (where we make the Verb impersonal); c. inf. pres., methinks, ἔοικα δέ τοι παραείδειν ὥς τε θεῷ I seem to sing (i.e.
methinks I sing) to thee, as to a god, Od. 22.348; χλιδᾶν ἔοικας methinks thou art delicate, A. Pr. 971; ἔοικα θρηνεῖν μάτην Id. Ch. 926, cf. 730; ἔοικα… οὐκ εἰδέναι S. OT 744; ἔοικα… ἐποικτίρειν σε Id. Ph. 317; c. fut. inf., θέλξειν μ’ ἔοικας it seems likely that thou wilt…, A. Eu. 900; ἐρεῖν ἔοικας Id. Pr. 984; ἔοικα θεσπιῳδήσειν Id. Ag. 1161; κτενεῖν ἔοικας Id. Ch. 922; τὸν ἄνδρ’ ἔοικεν ὕπνος ἔξειν S. Ph. 821; ἔοικα πράξειν οὐδέν E. Hec. 813, cf. Cyc. 99; c. aor. inf., πικροὺς ἔοιγμεν… ἀγῶνας κηρῦξαι methinks we proclaimed, S. Aj. 1239; c. pf. inf., ἔοικεν ἐπωνομάσθαι Pl. Cra. 419c; c. part., ἔοικε κεκλημένη seems to be called, ibid. ; ἐοίκατε ἡδόμενοι X. HG 6.3.8; κατακεκομμένη ἔοικεν ἡ σύνθεσις καὶ εὐκαταφρόνητος Demetr. Eloc. 4. impers., ἔοικε it seems; ὡς ἔοικε as it seems, S. Ant. 576, 740, El. 772, 1341, E. Andr. 551, etc., used by Pl. merely to modify a statement, probably, I believe, Phd. 61c, R. 332b, al. ; ἔοικεν in answers, so it seems, ib. 334a, 346c, al. personal in the same sense, ὡς ἔοικας S. El. 516, Tr. 1241; ὡς εἴξασιν E. Hel. 497.
beseem, befit, c. dat. pers., τὸ μὲν ἀπιέναι… οὐδενὶ καλῷ ἔοικε X. An. 6.5.17 (unless οὐδενὶ κ. is neut.); ἀνδράσι ἔοικεν τὰ τῆς γεωργίας POxy. 899.18 (200 AD); c. dat. et inf., τὰ μὲν οὔ τι καταθνητοῖσιν ἔοικεν ἄνδρεσσιν φορέειν Il. 10.440; cf. ΙΙΙ. 2 fin. most freq. impers., ἔοικε it is fitting, reasonable, mostly with neg. and folld. by inf., οὐκ ἔστ’ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι Il. 14.212; οὐ γὰρ ἔοικ’ ὀτρυνέμεν 4.286; freq. c. acc. et inf., 12.212, al. ; in Od. 22.196 an inf. must be supplied, εὐνῇ ἔνι μαλακῇ καταλέγμενος, ὥς σε ἔοικεν (sc. καταλέξασθαι)· ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε (sc. εἶναι) Il. 1.119; — rare in Att., ἔοικεν νέῳ… ὀργὴν ὑποφέρειν Pl. Lg. 879c. part. ἐοικώς, εἰκώς, Ion. οἰκώς, υῖα, ός, seeming like, like, Il. 3.449, etc. ; — the longer form is found in Att. Prose, φόβος οὐδενὶ ἐοικώς Th. 7.71; εἰκώς A. Ag. 760 (lyr.), Ch. 560, E. Cyc. 376, Ar. V. 1321.
fitting, seemly, μῦθοί γε ἐοικότες…, ὧδε ἐοικότα μυθήσασθαι, Od. 3.124, 125, cf. 4.239; ἐοικότι κεῖται ὀλέθρῳ 1.46; ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν a suitable wife, ΄a help meet for him΄, Il. 9.399.
likely, probable, εἰκός ἐστι, = ἔοικε, S. El. 659, 1488, etc. ; esp. ὡς εἰκός, Ion. ὡς οἰκός, = ὡς ἔοικε, Hdt. 1.45 (sc. ἦν), S. Ph. 498, etc. ; οἷον εἰκός Pl. R. 406c; καθάπερ εἰκός Id. Ti. 24d; also ὡς τὸ εἰκός Id. Phd. 67a, R. 407d, etc. ; οἱ εἰκότες λόγοι, μῦθοι, Id. Ti. 48d, 59c; ἀδύνατα εἰκότα plausible miracles, opp. δυνατὰ ἀπίθανα, Arist. Po. 1460a27. καὶ τὰ ἐοικότα and the like, αἶγες, αἴλουροι, καὶ τὰ ἐ. S.E. P. 1.47, cf. 3.180; ἄρτιον, περιττόν, τέλειον, τὰ ἐ. Nicom. Ar. 1.3. neut. Subst. εἰκός.

perf. von εἴκω (FΕΙΚ), ion. οἶκα, plusqpf. ἐῴκειν, Hom. auch ἐοίκεσαν, Il. 13.102, partic. ἐοικώς, Hom. auch εἰοικυῖα, Il. 18.418, u. ἐϊκυῖα, Il. 9.399 (so richtig Bekker), εἰκώς, 21.254, im Att. in der Bedtg sich ziemen die gewöhnl. Form, s. oben ; ep. Form des perf. ἔϊκτον im dual., Od. 4.27, wie im plusqpf. ἐΐκτην, Il. 1.401, 21.285, Od. 4.662 ; ἔϊκτο Il. 23.107, ἤϊκτο Od. 4.796, plusqpf. pass., war gleich. – Attisch εἴξασι, = ἐοίκασι, Eur. I.A. 648, Hel. 504 ; Plat. Polit. 291a u. öfter, u. Comic.; 1. Perf, ἔοιγμεν, Soph. Aj. 1218 ; Eur. Cycl. 99 ; – εἶκεν = ἔοικεν, Ar. Av. 1298 ; εἰκέναι = ἐοικέναι, Nub. 185, Eccl. 1161 ; Eur. Bacch. 1284 ; – fut. εἴξω, Ar. Nub. 1001.
1) ähnlich sein, gleichen ; ἀθανάτοισιν Od. 7.209 ; μελαίνῃ Κηρί, er gleicht dem schwarzen Verderben, ist wie der Tod verhaßt, 17.500 ; τινί τι, Jemandem worin, κεφαλήν τε καὶ ὄμματα καλὰ ἔοικας κείνῳ 1.208 ; δέμας βασιλῆϊ 20.194 ; εἰς ὦπα ἔοικεν Il. 3.158 ; ἄντα ἐῴκει 24.630 ; ξένῳ Aesch. Ch. 553 ; χαρὰ ἔοικεν ἄλλῃ μῆκος οὐδὲν ἡδονῇ Soph. Ant. 389 ; in att. Prosa ; τοῦτο δαιμονίᾳ ἔοικεν εὐεργεσίᾳ, sieht ihr ähnlich, ist einer göttlichen Wohltat zuzuschreiben, Dem. 2.1 ; ἔοικε σημαίνοντι, ὅτι, ist einem Andeutenden ähnlich, d.i. scheint anzudeuten, Plat. Crat. 437a, vgl. Theaet. 209e, Prot. 361b ; ἔοικας τὴν εὐδαιμομίαν οἰομένῳ τρυφὴν εἶναι Xen. Mem. 1.6.10 ; so auch mit dem bloßen adj., ἔοικε τοῦτο ἀτόπῳ, ist dem Wunderlichen ähnlich, d.i. scheint wunderlich, Plat. Phaed. 62c. So auch partic., gew. ἐοικώς, φόβος οὐδενὶ ἐοικώς, die keiner gleicht, sehr große Furcht, Thuc. 7.71 ; λόγοι οὐδὲν εἰκότες τοῖς πράγμασιν, d.i. unwahr, Ar. Vesp. 1321.
2) wonach aussehen, das Ansehen haben, scheinen ; Pind., Tragg.; in Prosa, gew. mit dem inf., selten mit partic., ἔοικε κεκλημένη Plat. Crat. 408b, öfter ; ἔοικε κατάδηλον γενόμενον ἂν μᾶλλον, εἰ, es scheint, es wäre deutlicher geworden, 408e ; προθυσόμενος ἔοικε Ar. Th. 38 ; ἐοίκατε τυραννίσι μᾶλλον ἢ πολιτείαις ἡδόμενοι Xen. Hell. 6.3.8. Wie das lat. videri ist ἔοικα bei Attikern, bes. Plat., feinerer Ausdruck eines Schlusses, ὁ ἔλεγχος οὐδὲν ἔοικε, zeigt sich als nichtig, Gorg. 475e ; ἔοικε φιλία ἡ διὰ τὸ ἡδύ Arist. Eth. 8.6. Häufig in Antworten, ἔοικε, ἔοικε γοῦν, so ist's, gut, Plat.; oft wo die größte Gewißheit ausgedrückt werden soll ; eben so das so häufig parenthetisch vorkommende ὡς ἔοικε, was auch einen sichern Schluß andeutet. Zu merken ist Soph. Tr. 1226 ἀνὴρ ὅδ' ὡς ἔοικεν, οὐ νέμειν, für νέμει, vgl. 736. – Sp. brauchen es wie das lat. mihi videor ; auch wie Luc. Char. 6 ἔοικα νῦν καταβήσεσθαι, ich gedenke hinabzusteigen. Vgl. aber auch ἔοικα θρηνεῖν μάτην Aesch. Ch. 926 ; ἔοικα πράξειν οὐδέν Eur. Hec. 813.
3) geziemen, wohl anstehen ; ἔοικα δέ τοι παραείδειν ὥστε θεῷ, es geziemt mir, vor dir zu singen, Od. 22.548 ; ἔοικα κἀγὼ τοῖς ἀφιγμένοις ἴσα ξένοις ἐποικτείρειν σε Soph. Phil. 317, wo Hermann zu vgl.; sonst unpersönlich, ἔοικέ τινι, es ziemt sich für Einen, oder absolut, es gebührt sich, gew. mit der Negat., οὐκ ἔστ' οὐδὲ ἔοικε Il. 14.212, Od. 8.358 ; mit dem inf., Il. 4.286 ; mit acc. c. inf. häufiger ; νύκτα φυλάξεις εὐνῇ ἐνὶ μαλακῇ καταλέγμενος, ὥς σε ἔοικε, sc. καταλέξασθαι, Od. 22.196. Selten in Prosa, ἔοικε νέῳ ῥᾳθύμως ὀργὴν ὑποφέρειν Plat. Legg. IX.879c ; ἀπιέναι ἀπὸ πολεμίων οὐδενὶ καλῷ ἔοικε (eigtl. sieht ihm nicht ähnlich) Xen. An. 6.3.17. – So ist auch oft ὡς ἔοικε zu erklären. – Auch ἐοικώς, wie ἐοικότα καταλέξω Od. 4.239 ; ἐοικότι κεῖται ὀλέθρῳ, er unterliegt dem gebührenden, verdienten Verderben, 1.46 ; ἐϊκυῖα ἄκοιτις, die mir ansteht, angenehm ist, Il. 9.399. Die Att. brauchen in dieser Bdtg fast immer εἰκώς.