ἔξ·ωρος, ος, ον :
      1 qui n’est pas de saison, intempestif, déplacé, SOPH. El. 618 ;
      2 qui n’est plus de saison, vieux, suranné, ESCHN. 1, 95 ; PLUT. Syll. 36 ; avec le gén. qui a passé l’âge de, LUC. Herm. 78.

Étym. ἐξ, ὥρα.

ον, (< ὥρα) untimely, out of season, unfitting, ἔξωρα πράσσω S. El. 618.
too late, too old, superannuated, Aeschin. 1.95, Plu. Sull. 36, Luc. Herm. 78, al. (also glossed by ἐξαέτης as though ἕξωρος, EM 350.2); c. gen., too old for…, τοῦ ἐρᾶν Luc. Merc. Cond. 7. Adv. -ρως, ἔχειν τοῦ ἀποδημεῖν Philostr. VS 1.21.8.

(ὥρα), außer der Zeit ;
   a) unzeitig, ἔξωρα πράσσω κοὐκ ἐμοὶ προσεικότα Soph. El. 618, VLL ἄκαιρος.
   b) über die Blüte der Jahre hinaus, VLL παλαιός, παρηκμακώς, zu alt, Aesch. 1.95 ; γυνή, verblüht, Luc. Alex. 6 ; γέρων ἤδη καὶ παντὸς ἡδέος ἔξωρος Hermot. 78, wie τοῦ ἐρᾶν, über das Alter, wo man verliebt ist, hinaus, merc.cond. 7 ; Plut. Sull. 36 u. a.Sp.
• Adv., ἐξώρως ἔχειν τοῦ ἀποδημεῖν Philostr.