ἔξ·αρχος, ος, ον :
      1 qui donne le signal (d’un chant, d’une danse), qui commence : θρήνων, IL. 24, 721, qui entonne un chant de deuil ; subst. ὁ ἔξ. chef d’un chœur, DÉM. 313, 27 ; CALL. Del. 18 ;
      2 qui est à la tête de : ἱερέων, PLUT. Num. 10, qui préside à un sacrifice ; στάσεως, POLYEN 2, 1, 14, chef d’une sédition.

Étym. ἐξάρχω.

ὁ, ἡ, (< ἄρχω) leader, beginner, c. gen., ἀοιδοὶ θρήνων ἔξαρχοι Il. 24.721.
leader of a chorus, D. 18.260; generally, leader, chief, τῶν ἱερέων (= pontifex maximus) Plu. Num. 10; τῆς ἀποστάσεως, τῆς στάσεως, Polyaen. 4.6.6 (pl.), 2.1.14 (pl.); military commander, Ael. Tact. 9.2, Arr. Tact. 10.1; ἔ. Παλμυρηνῶν, title of Odaenathus, OGI 643; Συβαριτῶν Iamb. VP 17.74; metaph, δικαιοσύνην τὴν ἔ. καὶ ἡγεμονίδα τῶν ἀρετῶν Ph. 1.347.

den Anfang machend ; παρὰ δ' εἷσαν ἀοιδούς, θρήνων ἐξάρχους, die die Klage anstimmten, Il. 24.721 ; ὁ δ' ἔξαρχος Βρόμιος Eur. Bacch. 141, der den Reigen eröffnet, wie es Dem. 18.960 von dem Vortänzer beim bacchischen Reigen neben προηγεμών gebraucht ; vgl. Call. Del. 18 ; subst. der Urheber, στάσεως Polyaen. 2.1.14 ; der Erste, der Anführer, ἱερέων Plut. Num. 10, u. bes. Sp.