ἔν·τιμος, ος, ον [ῑ]
   I pass. :
      1 qui a de la valeur, en parl. d’une monnaie, PLAT. Leg. 742 a ;
      2 fig. estimé, considéré, honoré, p. opp. à ἔκτιμος, PLAT. Euthyd. 281 c ; ἔντ. τινι, SOPH. Ant. 25, El. 239, honoré par qqn ; παρά τινι, PLAT. Rsp. 554 b, en honneur auprès de qqn ; οἱ ἔντιμοι, les gens honorables, p. opp. à ἄδοξοι, DÉM. 36, 21 ; ou absol., DÉM. 1380, 25 ; ou les gens de haut rang, les personnages de distinction, chez les Perses, XÉN. Cyr. 3, 1, 8 ; τὰ τῶν θεῶν ἔντιμα, SOPH. Ant. 77, le respect dû aux dieux ;
   II act. qui témoigne de la considération, qui honore, PLAT. Leg. 855 a.

• Cp. -ότερος, XÉN. An. 6, 3, 11 ; Mem. 2, 1, 27, etc. ; PLAT. Phædr. 244 d, Leg. 727 e, etc. ; ARSTT. Rhet. 2, 15 ; Meteor. 1, 14, etc. • Sup. -ότατος, XÉN. Ages. 1, 2 ; Hell. 6, 1, 4 ; PLAT. Ep. 355 b ; ARSTT. Nic. 1, 1 ; 4, 5 ; EL. TACT. 22.

Étym. ἐν, τιμή.

ον, (< τιμή), of persons, in honour, honoured, opp. ἄτιμος, Pl. Euthd. 281c, etc. ; τινί by another, S. El. 239 (lyr.), Ant. 25, etc. ; παρά τινι Pl. Ti. 21e; c. dat. rei, honoured with, σπονδαῖς E. Or. 1688 (anap.); in office, Pl. R. 564d; of men of high rank in Persia, X. Cyr. 3.1.8, al. ; opp. ἄδοξοι, D. 3.29; = ἐπίτιμος, Decr. ap. eund. 59.104. of things, τὰ θεῶν ἔ.
what is honoured in their sight, their ordinances or attributes, S. Ant. 77; ἔ. ποιῆσαι τὴν τέχνην hold it in honour, Isoc. 4.159; ἔ. ποιεῖν τι Arist. Pol. 1286b15; ἔργα ἐντιμότερα (opp. ἀναγκαιότερα) ib. 1255b28; δαπανήματα ἐντιμότατα Id. EN 1122b35; χώρα ἔ. place of honour, Pl. Epin. 985e; ἔ. ἀπόλυσις, = Lat. honesta missio, PHamb. 1.31.19 (ii AD). Adv. -μως, ἄγειν τι Pl. R. 528c, cf. Satyr. Vit. Eur. Fr. 39xviii27 (Pass.); ἔχειν τι Pl. R. 528b; also ἐ. ἔχειν to be in honour, X. An. 2.1.7; Sup. -ότατα D.C. 63.17; -μως ἀπολελυμένος, = Lat. missus honesta missione, POxy. 1471.6 (i AD), al.
doing honour, honourable (to a person), λόγος Pl. Lg. 855a.
valuable, highly valued, [χώρα] Arist. Mete. 352a12 (Comp.), cf. PLond. 5.1708.33 (vi AD); of currency, accepted in exchange, opp. ἀδόκιμον, νόμισμα Pl. Lg. 742a.

[ῑ], in Ehren, geehrt, geschätzt ; von Menschen, τοῖς ἔνερθεν ἔντιμος νεκροῖς Soph. Ant. 25 ; El. 232 ; θεὸς ἀνθρώποις σπονδαῖς ἔσται ἔντιμος, der von den Menschen durch Spenden geehrt wird, Eur. Or. extr.; γενόμενος παρ' αὐτοῖς ἔντιμος Plat. Tim. 21b. Ggstz ἄτιμος, Euthyd. 281c ; vgl. Lycurg. 41 ; οἱ ἔντιμοι, die Angesehenen, bes. von den Vornehmen bei den Persern, Xen. Cyr. oft. – Von Sachen, τὰ τῶν θεῶν ἔντιμα, das was bei den Göttern geehrt ist, die göttlichen Rechte, Soph. Ant. 77 ; χρήματα ἔντιμα τῇ τε πόλει καὶ παρὰ τῷ τοιούτῳ Plat. Rep. VIII.554b ; κλέος καὶ λόγος ἔντιμος, ehrenvoll, Legg. IX.855a ; ἔντιμος χώρα Epinom. 985e ; ταφή Dion.Hal. 2.52 ; νόμισμα, die Wert hat, gültig ist, Plat. Legg. V.742 a.
• Adv. ἐντίμως, z.B. βεβιωκότες, die ehrenwert gelebt haben, Plat. Legg. VI.762e ; ἔχειν, ἄγειν τινά, ehren, hochschätzen, Rep. VII.528b ; Xen. An. 2.1.7 u. Sp.

ἔντιμος, -ον
(< τιμή), [in LXX for חוֹר, etc. ;]
honoured, prized, precious: of persons, Luk.7:2, Php.2:29; compar., Luk.14:8; of things, metaph., λίθος, 1Pe.2:4 2:6' (LXX) .†
(AS)