ἔν·ορκος, ος, ον, litt. engagé par un serment :
      1 en parl. de pers. lié par un serment : τινι, SOPH. Ph. 72, envers qqn ; ἔνορκόν τινα λαμϐάνειν, ESCHN. 66, 29 ; θέσθαι, SOPH. Ph. 811 ; ποιεῖν, POL. 6, 49, 2, lier qqn par un serment ;
      2 en parl. de choses, confirmé par un serment, SOPH. Ant. 369 ; PLAT. Leg. 843 a, etc. ; ἔνορκόν τι λαμϐάνειν, DÉM. 773, 5, recevoir une promesse faite avec serment ; ἔνορκόν ἐστί τινι, avec l’inf. XÉN. Hell. 6, 3, 18, on s’engage par serment à, etc. ; ἔνορκον ποιεῖσθαι, avec μή et l’inf. fut. PLAT. Phæd. 89 c, s’engager par serment.

Étym. ἐν, ὅρκος.

ον, having sworn, bound by oath, ἔνορκόν τινα θέσθαι to bind one by oath, S. Ph. 811; ἔ. λαμβάνειν τὸν Ἀθηναίων δῆμον Aeschin. 3.90, cf. 2.116, Arist. Rh. 1396b19; c. dat. pers., ἔ. οὐδενί S. Ph. 72. = ἔνσπονδος, included in a treaty, Th. 2.72.
that whereto one is sworn, θεῶν ἔ. δίκη S. Ant. 369 (lyr.); ἔνορκον [εἶμεν] τοῖς ἐπιϜοίκοις μἠποστᾶμεν IG 9(1).334.11 (V BC); παρακαταθήκην ἔνορκον εἰληφὼς παρὰ τῶν νόμων, of the jurors, D. 25.11; ἔ. προσφώνησις Stud.Pal. 22.184.88 (ii AD); ἔνορκόν τι καταστῆσαι Aeschin. 2.176; τῷ μὴ βουλομένῳ μὴ εἶναι ἔνορκον συμμαχεῖν X. HG 6.3.18; of a decree, Rev.Ét.Gr. 24.415 (Itanos, ii BC); ἔνορκον ποιεῖσθαι to bind oneself by oath, Pl. Phd. 89c; ἔνορκον ἐποίσει τὴν ψῆφον, Lat. juratus feret sententiam, D.H. 7.45. Adv. -κως LXX To. 8.20, Ath. 6.274e, Poll. 1.39.
consecrated by oath, λίθος Pl. Lg. 843a.

im Eide, durch einen Eid gebunden ; ἔνορκος οὐδενί Soph. Phil. 72 ; ἔνορκόν τινα θέσθαι, durch einen Eid verpflichten, 800 ; ἔνορκον λαβεῖν τὸν δῆμον βοηθήσειν Aesch. 3.90, der auch ib. 65 sagt ὅπως Κερσοβλέπτης μὴ ἔσται ἔνορκος, μηδὲ μετέσται τῆς συμμαχίας καὶ τῆς εἰρήνης αὐτῷ, damit er nicht in dem durch einen Eid besiegelten Bündnis sei ; vgl. Thuc. 2.72 u. Xen. Hell. 6.5.18, τῷ μὴ βουλομένῳ μὴ εἶναι ἔνορκον συμμαχεῖν, sie sollten nicht verpflichtet sein. – Von Sachen, durch einen Eid geheiligt, bestätigt, θεῶν δίκη Soph. Ant. 366 ; φιλίαν τε καὶ ἔχθραν ἔνορκον παρὰ θεῶν Plat. Legg. VIII.843a ; Plut. ἔνορκοι φιλίαν ἐποιήσαντο, Thes. 30 ; παρακαταθήκην ἔνορκον εἰληφώς Dem. 25.11, unter eidlicher Zusicherung der Zurücklieferung ; ἔνορκον ποιεῖσθαι μὴ πρότερον κομήσειν, schwören, Plat. Phaedr. 89c ; Aesch. 2.176 τὸ μὴ μνησικακεῖν ἔνορκον ἡμῖν καταστησάντων αὐτῶν, sie ließen uns schwören ; Sp., ἔνορκος ἔμενε ἡ συμμαχία Pol. 4.9.4 ; ἔνορκον ἐποίσει τὴν ψῆφον, iuratus sententiam teret, Dion.Hal. 7.45.
• Adv. ἐνόρκως, z.B. νόμον τηρεῖν Ath. VI.274e.

1. bound by oath , Lat. juratus, (Sophocles Tragicus): with dative pers., Lat. addictus, (Sophocles Tragicus)
2. that whereto one is sworn , (Sophocles Tragicus), etc. (ML)