ἔν·νοος-ους, οος-ους, οον-ουν :
      1 qui pense, raisonnable, intelligent, ESCHL. Pr. 444 ; PLAT. Tim. 71 e ;
      2 qui est maître de sa pensée : ἔννους γίγνομαι, EUR. Bacch. 1270 ; DÉM. 1876, 13, je recouvre mes sens, ma raison ;
      3 qui réfléchit : ἔ. γεγονέναι ὅτι, LYS. 117, 43, comprendre que.

Étym. ἐν, νόος.

ον, always contr. ἔννους, ουν, thoughlful, shrewd, sensible, νηπίους ὄντας τὸ πρὶν ἔννους ἔθηκα A. Pr. 444, cf. S. OT 916; οὐδεὶς ἔ. ἐφάπτεται μαντικῆς ἐνθέου Pl. Ti. 71e; ἔ. γίγνομαι I come to my senses, E. Ba. 1270, D. 31.2; ἔ. γεγονέναι ὅτι… to be aware that…, Lys. 10.20; Sup. ἐννούστατος Hsch.
intellectual, ζωή Plot. 6.2.21.

zsgzg. ἔννους, ουν, nachdenkend, einsichtsvoll, verständig, Ggstz von νήπιος, Aesch. Prom. 442 ; besonnen, Soph. O.R. 916 ; γίγνομαι, zu Verstande kommen, Eur. Bacch. 1269 ; οὐδεὶς ἔννους ἐφάπτεται μαντικῆς ἐνθέου Plat. Tim. 71c ; ἔννους γίγνομαι, ὅτι, ich erwäge, sehe ein, daß, Lys. 10.20 ; ohne ὅτι, Dem. 31.2.