'(dev. une voy. ou, pour allonger l’ε final, ἔνερθεν) adv. et prép. :
   I adv. :
      1 de l’intérieur de la terre, de dessous terre, IL. 20, 57 ; ESCHL. Pers. 630 ;
      2 en dessous, en bas, IL. 13, 75, etc. ; OD. 20, 352 ; particul. en parl. des enfers, sous la terre, SOPH. O.C. 1707 ; ἔν. ὑπὸ γῆς, HÉS. Th. 720 ; avec mouv. ἔν. ὑπὸ γᾶν, PD. P. 9, 142, sous la terre ; οἱ ἔ. θεοί, IL. 14, 274, les dieux des enfers ;
   II prép. avec le gén. placé avant ou après :
      1 de dessous, au-dessous de, γῆς ἔν. ἐς φάος, ESCHL. Pers. 222, de dessous la terre en venant à la lumière du jour ;
      2 au-dessous de : ἔνερθ' Ἀΐδεω, IL. 8, 16, au-dessous du séjour d’Hadès ; cf. IL. 11, 252, etc. ;
      3 fig. au pouvoir de : ἐχθρῶν ἔν. SOPH. Ph. 666, au pouvoir de mes ennemis.

➳ Inus. en prose att. ; seul. en prose ion. HDT. 1, 91 ; 2, 13 ; ARÉT. Cur. m. acut. 2, 11. LUC. Rh. præc. 4. Dor. et éol. ἔνερθα, DYSC. (Bkk. 563).

Étym. ἐν, d’où ἔνεροι et ἔνερθε ; cf. ὑπέρ et ὕπερθε.

'

and ἔνερθεν ; Dor. ἔνερθα A.D. Adv. 153.17; also νέρθε and νέρθεν ; Adv.
from beneath, up from below, αὐτὰρ νέρθε Ποσειδάων ἐτίναξε Il. 20.57; πέμψατ’ ἔνερθεν ψυχὴν εἰς φῶς A. Pers. 630; τήνδ’ ἔπεμψας νέρθεν ἐς φάος E. Alc. 1139, cf. 985 (lyr.); ν. ἀνακαλούμενον Id. Hel. 966. without sense of motion, beneath, below, ἔ. πόδες καὶ χεῖρες ὕπερθε Il. 13.75, cf. 78; ῥαίνοντο δὲ νέρθε κονίῃ [ἵπποι] 11.282, cf. 535, etc. ; πρόσωπά τε ν. τε γοῦνα Od. 20.352; esp. of the nether world, οἱ ἔ. θεοί the gods below, Il. 14.274; τοῖς ἔ. νεκροῖς S. Ant. 25 (lyr.), cf. El. 1068; κοίταν ἔχει ν. Id. OC 1707 (lyr.); ἔνερθ’ ὑπὸ γῆς, ὑπὸ γᾶν, Hes. Th. 720, Pi. P. 9.81; τοῖς… ν. κἀπὶ γῆς ἄνω S. OT 416; below, i.e. in the vale, E. Ba. 752; βαιὸν δ’ ἔ. S. Ph. 20. as Prep. with gen., before or after its case, beneath, below, ἀγκῶνος ἔ. Il. 11.252, cf. 234; γαίης ν. καὶ… θαλάσσης 14.204; ν. γῆς Od. 11.302; ἔνερθ’ Ἀΐδεω Il. 8.16; γῆς ἔνερθ’ ᾤχου θανών S. Fr. 686, cf. E. Ph. 505.
from below, γῆς ἔνερθεν ἐς φάος A. Pers. 222 (troch.).
subject to, in the power of, ἐχθρῶν ἔ. ὄντα S. Ph. 666. — Never in Att. Prose; used by Hdt., ἔ. τῆς λίμνης 2.13 (abs. in metaph sense, inferior, τοῖς ἅπασι 1.91); also in IG 4.1485.57 (Epid.), Aret. CD 1.3, Luc. Rh. Pr. 4; in form νέρθε, IG 12(2).74b21 (Mytil., iii BC).

vor Vokalen u. nach Versbedarf bei Dichtern ἔνερθεν, dor. nach Apoll.Dysc. ἔνερθα, ep. auch νέρθεν,
1) von unten, von untenher ; im Ggstz von ὑψόθεν, Il. 20.56 ; von ὕπερθε, 13.75 ; vgl. 20.57, Od. 13.163 ; πέμψατ' ἔνερθεν (aus der Unterwelt) ψυχὴν ἐς φῶς Aesch. Pers. 622, vgl. 218, wie Eur. οὐ γὰρ ἀνάξεις ποτ' ἔνερθεν τοὺς φθιμένους ἄνω, Alc. 985, vgl. Herc. Fur. 608.
2) unten, bes. ἔνερθ' ὑπὸ γᾶν, unter die Erde, Pind. P. 9.84 ; ἔνερθ' ὑπὸ γῆς Hes. Th. 720 ; οἱ ἔν. θεοί, Götter der Unterwelt, Il. 14.274 ; bei Aesch. Ch. 123 οἱ γῆς ἔν. δαίμονες ; von den Toten οἱ ἔν. νεκροί Soph. Ant. 25 u. A. Häufig c. gen., ἔνερθ' Ἀΐδεω, unterhalb des Hades, Il. 8.16 ; ἀγκῶνος, θώρηκος ἔν., 11.234, 252 ; οἱ ἔνερθε τῆς λίμνης οἰκέοντες Her. 2.13, 4.65 ; χθονός Aesch. Prom. 498, der auch οἱ ἔν. καὶ κάτω χθονός vrbdt, Eum. 977 ; μαστῶν Luc. D.Mar. 14.3 ; übertr., ἐχθρῶν ἔν. ὄντα, unterlegen, Soph. Phil. 662, wie τῆς ῥητορικῆς μεγαληγορίας Luc. rhet.praec. 4.