ἔν·δικος, ος, ον [ῐ] conforme à la justice :
      1 en parl. de choses, juste, légitime, PD. P. 5, 138 ; ESCHL. Ch. 330 ; ὑμῖν ἔνδικα, SOPH. Aj. 1282, choses par vous reconnues justes, càd. approuvées par vous ; ἔνδικα πράττειν, EUR. Or. 538, avoir le sort qu’on mérite ; πόλις ἔ. PLAT. Hipp. ma. 292 b, État gouverné avec justice ;
      2 en parl. de pers. juste, équitable, ESCHL. Eum. 699 ; SOPH. Ant. 208 ; PLAT. Leg. 915 d.

• Cp. -ώτερος, ESCHL. Sept. 673, Suppl. 590. • Sup. -ώτατος, ESCHL. fr. 198 ; SOPH. O.C. 925.

Étym. ἐν, δίκη.

Arc. ἴνδικος, ον, (< δίκη); of things, according to right, just, legitimate, Pi. P. 5.103; γόος ἔ. A. Ch. 330 (lyr.); ὀνείδη Id. Eu. 135; λέκτρα IG 12(5).675.4 (Syros); κρίμα Ep. Rom. 3.8; τὸ μὴ ΄νδικον, = τὸ ἄδικον, S. OT 682 (lyr.); τὰ πάντων ἐνδικώτατα Id. OC 925; μὴ λέγων γε τοὔνδικον not speaking truth, Id. OT 1158.
legal, ἔ. ἡμέρα a court-day, Poll. 8.25.
having a locus standi, μή οἱ ἔστω ἴνδικον μηδέποθι ἀλλ’ ἢ… he shall not have the right to sue, IG 5(2).6.33 (Tegea, iv BC), cf. Foed. Delph. Pell. 2 A 16, Pl. Lg. 915d, IG2². 46c56. = ἔνοχος δίκα, Leg. Gort. 3.23, 11.22. ἔ. πόλις a city in which justice is done, Pl. Hp. Ma. 292b; in which sales may be publicly registered, Milet. 3.140. of persons, upright, just, A. Eu. 699, S. Ant. 208; πρὸς ἐνδίκοις φρεσίν A. Ag. 996 (lyr.); δῆμος ἐνδικώτατος Id. Fr. 196; dat., ἔ. γάμοις favourable to them, Id. Supp. 82 (lyr.).
possessed of right, τίς μᾶλλον ἐνδικώτερος ; who has a better right ? Id. Th. 673. Adv. -κως right, with justice, fairly, Id. Pr. 63, Ch. 462 (lyr.), etc. ; ὀρθῶς ἐ. τ’ ἐπώνυμος Id. Th. 405; Sup. -ώτατα Pl. Ti. 85b.
justly, naturally, as one has a right to expect, S. OT 135, E. Andr. 920.

dem Rechte gemäß, gerecht, rechtmäßig ; χάρις Ἀρκεσίλᾳ Pind. P. 5.103 ; γόος, ὀνείδη, Aesch. Ch. 327, Eum. 130 ; δάπτει δὲ καὶ τὸ μὴ 'νδικον, die ungerechte. Beschuldigung, Soph. O.R. 682 ; πίστις, zukommend, σφαγαί, 1420, El. 37 ; ἔνδικα φρονεῖν, δρᾶν, Eur. Or. 538, 757 ; τὰ πάντων εἶχον ἐνδικώτατα, das größte Recht haben, Soph. O.C. 929. – Von Menschen, gerecht, Aesch. Eum. 669, Soph. Ant. 208, Aj. 1342 ; καὶ ἀξιόχρεως Plat. Legg. XI.915d ; πόλις, in der Gerechtigkeit gehandhabt wird, Hipp. mai. 292a ; – ἡμέρα, Gerichtstag, Poll. 8.25.
• Adv. ἐνδίκως, gerecht, μέμφεσθαι Aesch. Prom. 63, öfter, wie andere Tragg.; auch in Prosa, Plat. Phil. 12d ; νόσημα ἐνδικώτατα ἱερὸν λέγεται Tim. 85b.

ἔνδικος, -ον
(< δίκη),
righteous, just: Rom.3:8, Heb.2:2 (Cremer, 204).†
(AS)