ἔν·αυλος, ος, ον :
      1 accompagné de l’aulos, ATH. 637 f ;
      2 qui résonne encore dans l’oreille, en parl. d’un son, d’une parole, PLAT. Menex. 235 b ; LUC. Somn. 5 ; ἔναυλον ἦν ἔτι πᾶσιν, ESCHN. 81, 18, tous avaient encore dans l’oreille, càd. c’était un souvenir encore présent à la mémoire de tous ; ἔναυλον ἔχειν ὅτι, PLUT. M. 17 d, avoir encore dans l’oreille que, etc. ; ἔν. φόϐος, PLAT. Leg. 678 b, peur toute récente.

Étym. ἐν, αὐλός.

ἔν·αυλος, ος, ον :
      1 qui habite dans une caverne, EUR. Ph. 1573 ;
      2 qui est dans la grotte, p. opp. à θυραῖος, SOPH. Ph. 158.

Étym. ἐν, αὐλή.

ἔν·αυλος, ου (ὁ) :
      1 lit d’un torrent, ravin, IL. 16, 71 ; d’où torrent, IL. 21, 283 ;
      2 vallon, d’où grotte, HH. Ven. 74, 124, HÉS. Th. 129 ; EUR. H.f. 371 ; etc. ; Ποσειδάωνος ἔν. OPP. H. 3, 5, les grottes de Poséidon, càd. la mer.

Étym. ἐν, αὐλός.

ον, Adj. ; (< αὐλός) on or to the flute, accompanied by it, κιθάρισις Philoch. 66; θροῦς Philostr. Im. 1.2. mostly metaph, λόγος, φθόγγος ἔ., words, voice ringing in one΄s ears, still heard or remembered, Pl. Mx. 235c, Luc. Somn. 5; ἔ. φόβος fresh fear, Pl. Lg. 678c; ἔναυλον ἦν πᾶσιν ὅτι… all had it fresh in memory that…, Aeschin. 3.191; ἔναυλα καὶ πρὸ ὀμμάτων D.H. 9.7; ἔ. δύναμις Arist. Pr. 928b7; ἔ. ἔχειν ὅτι to have it fresh in one΄s mind, that…, Plu. 2.17d; τὰ ὦτα ἔναυλος ὢν διαμέμνηται τοῦ μέλους Max.Tyr. 7.7. (< αὐλή) = ἐναύλιος, dwelling in dens, λέοντες E. Ph. 1573 (anap.); in one΄s den, at home, opp. θυραῖος, S. Ph. 158 (lyr.).

ὁ, Subst. ; (< αὐλός) bed of a stream, τάχα κεν… ἐναύλους πλήσειαν νεκύων Il. 16.71; torrent, mountain-stream, ὅν ῥά τ’ ἔναυλος ἀποέρσῃ 21.283, cf. 312. (< αὐλή) dwelling, shelter; pl., haunts of the country-gods, οὔρεα μακρὰ θεῶν χαρίεντας ἐναύλους Νυμφέων Hes. Th. 129, cf. h.Ven. 74, 124, E. Ba. 122 (lyr.), HF 371 (lyr.); also ἁλὸς ἐναύλους, of the sea, Oppian. H. 1.305; Ποσειδάωνος ἐ. ib. 3.5. — Ep. word, used by E. in lyr. Adv. -ως by means of pipes, διάγειν AB 464.

(αὐλή), darin wohnend, in der Höhle befindlich ; τίν' ἔχει στίβον, ἔναυλον ἢ θυραῖον Soph. Phil. 158 ; λέων Eur. Phoen. 1566 ; ταυτὶ γὰρ ἔναυλα ἐκείνῳ τῷ ὕδατι Philostr. Imagg. 1.5.

(αὐλός), in, an der Flöte, was man neben dem Blasen der Flöte hört ; κιθάρισις Ath. XV.637f ; noch in den Ohren klingend, noch im frischen Andenken, οὕτως ἔναυλος ὁ λόγος τε καὶ ὁ φθόγγος παρὰ τοῦ λέγοντος ἐνδύεται εἰς τὰ ὦτα Plat. Menex. 235b ; πᾶσι φόβος ἔν. ἐγεγόνει Legg. III.678c ; ἡ φωνὴ τῶν ἀκουσθέντων ἔν. ἔτι Luc. gymn. 5 ; βοή imagg. 13 ; Plut. gymp. 2.5.1 ; ἔτι γὰρ αὐτοῖς ἔναυλα καὶ πρὸ ὀμμάτων ἦν Dion.Hal. 9.7 ; ἔναυλον ἦν ἔτι τότε πᾶσιν, ὅτι, es war Allen im frischen Andenken, Aeschin. 3.191 ; vgl. Arist. Probl. 21.13.

ὁ,
1) (αὐλός), die Höhlung, der Graben, der Gießbach, der Fluß ; Homer dreimal, Il. 16.71, 21.283, 312 ; Aristarch erklärte nach Scholl. Aristonic. Il. 21.283 ἐναύλους = τοὺς ποταμοὺς τοὺς ἐπιμήκεις, vgl. Apollon. Lex.Hom. p. 68.25, Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 149. – sp.D., z.B. Nonn. 2.54.
2) (αὐλή), die Behausung, Aufenthaltsort, οὔρεα μακρά, θεῶν χαρίεντας ἐναύλους Νυμφέων Hes. Th. 129 ; H.h. Ven. 74, 124, 13.5, 25.8 ; u. so von Berggegenden u. Tälern als Aufenthaltsörtern der Götter Eur. Bacch. 122, Herc.Fur. 371 ; vgl. Opp. Hal. 1.305, 3.5, Cyn. 1.142 ; Orph. Arg. 637.