'εως (ἡ) [ᾰ]
   I action de paraître dans, d’où :
      1 réflexion (dans l’eau ou dans un miroir) image, reflet, ARSTT. Meteor. 3, 4, 6 ; Probl. 23, 9 ; TH. Lap. 30 ; fig. PLUT. M. 354 c ;
      2 extérieur (d’une pers. ou d’une chose) PLUT. M. 63 f, 141 e ;
      3 apparence (p. opp. à la réalité) ἔμφασιν ἔχειν τινός, DH. Thuc. 16, avoir l’apparence de qqe ch. ; ἔ. ἔχειν ὡς, DS. 11, 89, avoir l’apparence que ; ἔ. ποιεῖν ὡς, POL. 5, 110, 6, produire l’apparence que ; κατ' ἔμφασιν, ARSTT. Mund. 4, 21, en apparence (p. opp. à καθ' ὑπόστασιν, en réalité) ; κατὰ τὴν ἔμφασιν, POL. 5, 63, 2, selon l’apparence ;
   II act. action de faire voir clairement, démonstration, explication, récit, POL. 6, 5, 3 ; au plur. ἐμφάσεις ποιεῖν κατά τινος, POL. 28, 4, 8, faire des déclarations, càd. exposer des accusations contre qqn ; particul. :
      1 morale d’une fable, BABR. 116, 15 ;
      2 t. de rhét. expression qui laisse entendre plus qu’elle ne dit, emphase (p. ex. l’emploi de οὗτος, lat. ille, au sens emphatique) JAMBL. V. Pyth. 103, 161, etc. ; TRYPH. Trop. p. 746.

Étym. ἐμφαίνω.

'

εως, ἡ, (< ἐμφαίνομαι) appearing in a smooth surface, reflection, as in a mirror or in water, Arist. Mete. 373b24, 377b17; κατ’ ἔμφασιν by reflection, Id. Mu. 395a29; ἔμφασιν ποιεῖν Thphr. Lap. 30; ἀμυδραὶ ἐ. τῆς ἀληθείας faint reflections or images, Plu. 2.354c; generally, ἔ. προσώπου (in the moon) Epicur. Ep. 2 p. 41U., Stoic. 2.198, cf. Plot. 4.3.18; τοῦ ὄντος Dam. Pr. 69; τῶν πρώτων ἐν τοῖς ἐσχάτοις Procl. in Alc. p. 69C. ; στερεοῦ πρώτη ἔ. ἐν τῇ τετράδι εὑρίσκεται Hierocl in CA 20 p. 465M.
outward appearance, impression, presentation, τὰς ἔ. κρίνειν Arist. Div. Somn. 464b12; φαντασιῶν Stoic. 2.24 (pl.); κατὰ τὴν ἔ. Plb. 5.63.2; ποιεῖν ἔμφασίν τινος give the appearance of…, suggest, Chrysipp. Stoic. 2.257; ποιεῖν ἔ. ὡς… make as if…, Plb. 5.110.6; ποιεῖν, c. fut. inf., Str. 8.3.30; ἔ. λαβεῖν τινος Phld. Ir. p. 95 W., al. ; ἔ. ἔχειν τινός D.H. Th. 16; ἔ. ἔχειν ὡς… D.S. 11.89; ἔ. γίγνεταί τινος Id. 1.38; of taste, ἔ. ἁλυκότητος Dsc. 5.87. (< ἐμφαίνω) setting forth, exposition, narration, Plb. 6.5.3, etc. ; ποιεῖν ἐμφάσεις κατά τινος to make statements against, Id. 28.4.8; συμβόλων σεις explanations, Iamb. VP 23.103.
meaning, significance, Agatharch. 21, Corn. ND 15; esp. in Rhet., significance, emphasis, Quint. 8.3.83, 9.2.3, Trypho Trop. p. 199S., Tib. Fig. 14; coupled with δείνωσις, Demetr. Eloc. 130.
suggestion, hint, ib. 57, 171.
moral of a fable, Babr. 116.15.

ἡ,
1) das sich auf etwas Zeigen, z.B. Abspiegelung ; Arist. mund. 4 vom Regenbogen, φάντασμα κατ' ἔμφασιν, ἔμφασις ἡλίου ἐν νέφει νοτερῷ ; vom Spiegelbilde im Wasser, probl. 23.9 u. öfter Theophr.; λόγοι ἀμυδρὰς ἐμφάσεις τῆς ἀληθείας ἔχοντες, ein schwaches Abbild, Plut. Is. et Os. 9 ; dah. Schein, οὔτε ψῦχος οὔθ' ὅλως χειμῶνος ἔμφ. DS. 1.38 ; ἔμφασιν ἔχειν ὡς, den Schein haben, als ob, 11.89 ; κατὰ τὴν ἔμφασιν, dem Anschein nach, Pol. 37.2 ; ἔμφασιν ποιεῖν, ὡς, den Schein annehmen, 5.110.6.
2) Andeutung, Verdeutlichung ; ἡ καθολικὴ ἔμφ., entgegengesetzt dem κατὰ μέρος λόγος, Pol. 6.5.3 ; τοῦ πράγματος λαβεῖν, verstehen, 24.5.10 u. öfter ; ἐμφ. ποιεῖν 26.10.5 ; vgl. Plut. Alex. 1.
3) Bei den Rhetoren = Nachdruck der Rede, bes. Kraft eines Ausdruckes, der mehr bedeutet, als er auszusprechen scheint, Schol.